องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 441

เหล่าผู้ดูแลหมู่บ้านนำพาทุกคนเดินชมไปรอบๆ ผู้ดูแลหญิงคนหนึ่งได้นำทางเหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์มาถึงโกดังของหมู่บ้านซิ่นฮวาแล้วแนะนำว่า

“ที่นี่คือโกดังเจ้าค่ะ เป็นที่เก็บเหล้าทั้งหมดเจ้าค่ะ ด้านในมีเหล้าสิบมากกว่าสิบชนิดที่แสดงอยู่ นี่คือเจียงจวินลิ่ง นี่คือตู้คัง นี่คือไป๋ฮวาเนี่ยง...... เหล้าของหมู่บ้านซิ่นฮวาเป็นที่นิยมอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นฮ่องเต้หรือขุนนางอาณาจักรไหนๆ ต่างก็อยากจะดื่มเหล้าของเรา”

เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์มองเหล้าที่วางอยู่เต็มไปหมดแล้วตกตะลึงอย่างมาก

“ที่แท้เหล้าเลื่องชื่อพวกนี้ก็มาจากหมู่บ้านซิ่งฮวาเองรึเนี่ย!”

“ข้ารู้จักเจียงจวินลิ่ง เหล้าประเภทนี้เป็นที่ชื่นชอบของเหล่าทหารอย่างมาก!”

“ลือกันว่าเพียงจอกเดียว เหล้าตู้คังจะช่วยคลายความกังวลนับพันได้ เป็นจริงรึไม่?”

เหล่าปิ่นหิรัญย์กำลังคุยกันอยู่ ก็เห็นกลุ่มหญิงสาวเปลื่องเท้ากลุ่มหนึ่งอยู่ด้านหน้า สวมใส่เพียงผ้ารัดตัวเอาไว้ กำลังเหงื่อออกและเหยียบย่ำอยู่ในบ่อกลั่น

เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์ตกตะลึงอย่างมาก และถามขึ้นอย่างรังเกียจเล็กน้อยว่า

“พวกนางกำลังทำอะไรกันอยู่รึ?”

“เหล้าดีๆพวกนี้ถูกพวกนางเหยียบไปหมดแล้วจะยังดื่มได้รึ?”

ผู้ดูแลหมู่บ้านตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า “ทุกท่านอย่าได้โกรธเคืองไปเลย นี่คือสูตรหมักเหล้าลับที่ท่านอ๋องบอกเรามา หญิงสาวเหล่านี้บริสุทธิ์อย่างมาก เมื่อใช้เท้าอันงดงามของพวกนางเหยียบแล้วจะทำให้การหมักเหล้าดีขึ้น”

“เหล้าที่พวกนางกำลังหมักตอนนี้เรียกว่าเถาฮวาเนี่ยง เหล้าประเภทนี้จะมีกลิ่นหอมที่ประหลาด และกลิ่นหอมนี้ก็มาจากเหงื่อของผู้หญิงที่ไหลลงเหล้าหมักเท่านั้น จึงจะทำให้มีกลิ่นหอมอบอวล”

เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์เพิ่งเคยเห็นการหมักเหล้าที่ประหลาดเพียงนี้เป็นครั้งแรก จึงพูดออกมาอีกว่า

“มิน่าท่านอ๋องจึงบอกว่าหมู่บ้านซิ่งฮวาเต็มไปด้วยความรู้ ดูท่าแล้วจะเป็นแบบนั้นจริงๆ”

ผู้ดูแลหญิงพูดต่อว่า “ที่นี่ไม่ได้แปลกตาเท่าใดนักหรอก หากพวกเจ้ารู้สึกเหน็ดเหนื่อยกันแล้ว สามารถไปอบไอน้ำที่ห้องอบไอน้ำเพื่อผ่อนคลายได้เลย”

เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์ถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “อบไอน้ำหมายความว่าอย่างไรรึ?”

ผู้ดูแลหญิงเองก็ไม่แนะนำอะไรมาก นางพาเหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์ไปห้องอบไอน้ำทันที

เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์เห็นหมอกควันผ่านหน้าต่างในห้องอบไอน้ำ ด้านในมีหญิงสาวเปลือยหลายสิบคนนั่งอยู่ข้างใน ทุกคนใบหน้าแดงและมีเหงื่อไหลเต็มด้านหลัง ราวกับเพิ่งออกจากน้ำมายังไงอย่างงั้น