ระหว่างทาง หวังจื้อหย่วนยังคงจดจำคำสั่งสอนอันทรงเกียรติของอ๋องเหยียนได้ตลอด
“ซ่อนตัวเอาไว้ แล้วรอปฏิบัติการเมื่อถึงเวลา......”
เขาแบกคำสอนและเดินไปค่ายทหารของอู๋ซานกุ่ยไปด้วย เมื่อไปถึงค่ายทหารของอู๋ซานกุ่ยแล้ว ทหารที่ยืนประจำการพบว่ามีคนนอกมาก็รีบถามขึ้นอย่างเข้มงวดว่า
“เจ้าเป็นใคร คุกเข่า!”
หวังจื้อหย่วนรีบเอาจดหมายออกมาแล้วคุกเข่าประสานมือคารวะว่า
“ข้ามาจากเปี้ยนจิง มาเพื่อส่งจดหมายแทนเฉินหย้วนหย้วน ขอเข้าพบอู๋ซานกุ่ย”
ทั่วทั้งค่ายต่างรู้ว่าเฉินหย้วนหย้วนและอู๋ซานกุ่ยรักใคร่กัน ทันทีที่ได้ยินว่าเป็นจดหมายจากนางก็รีบปล่อยตัว
“ทหาร ให้เขาเข้าไป”
ทหารที่นำทางปิดตาของหวังจื้อหย่วนเอาไว้แล้วพาเข้าไปเต็นท์ใหญ่
ขณะนี้อู๋ซานกุ่ยกำลังหารือกับเหล่าแม่ทัพหลักของและหน่วยอยู่
“ยังมีเวลาอีกหนึ่งวันที่เราจะมาเดินทางถึงอวิ๋นเฉิง เมื่อเก็บเงินวันนี้เรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ก็เคลื่อนทัพได้ทันที ร่วมมือกับแม่ทัพหยางจิ่นซิ่ว โจมตีพวกอาณาจักรฉินให้ราบคาบ”
ในขณะที่พูด หวังจื้อหย่วนก็ได้ถูกพาเข้ามา
อู๋ซานกุ่ยถามขึ้นอย่างเข้มงวดว่า “เจ้าเป็นใคร!”
หวังจื้อหย่วนที่ถูกปิดตาแสร้งทำเป็นหวาดกลัวแล้วพูดอย่างกระวนกระวายว่า
“แม่ทัพอู๋ขอรับ ข้าไม่ใช่ไส้ศึกขอรับ ข้าเป็นคนจากหอหม่านฮวาแห่งเปี้ยนจิง มาเพื่อส่งสารให้ท่านขอรับ”
ทันทีที่อู๋ซานกุ่ยได้ยินว่าเป็นจากหอหม่านฮวาก็ไม่ระวังอีกต่อไป ให้ทหารปลดผ้าปิดตาของหวังจื้อหย่วนออก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า
“คนจากหอหม่านฮวานี่เอง มาส่งสารอะไรรึ?”
หวังจื้อหย่วนรีบเดินเข้าไปอย่างเคารพ แล้วนำผ้าเช็ดหน้าอักษรเลือดและของส่งมอบให้
อู๋ซานกุ่ยรีบมาแล้วเห็นว่าเป็นผ้าเช็ดหน้าและจี้หยก กลิ่นของเครื่องแป้งที่คุ้นเคย เขารู้ได้ทันทีเลยว่าเฉินหย้วนหย้วนยอดดวงใจของเขาเป็นคนส่งมา ยิ่งมีจี้หยกด้วยแล้ว มันเป็นของที่เฉินหย้วนหย้วนนำติดตัวตลอด นั่นทำให้อู๋ซานกุ่ยไม่สงสัยอีกต่อไป
เขาเปิดผ้าเช็ดหน้าออกอย่างดีอกดีใจ ทันใดนั้นสีหน้าก็แข็งทื้อไป ตัวอักษรเลือดบนผ้าเช็ดหน้าปรากฏอยู่ตรงหน้า
บนนั้นได้เขียนว่า หลังจากจากกันมีแต่ความคิดถึงคะนึงหา อยากจะบอกกล่าวว่ารักคะนึงหา แต่ก็ไม่อาจได้พบหน้า จึงได้แต่เขียนเพื่อส่งไปถึงท่าน จะบรรยายความรักคะนึงหาถึงท่านจนหมดได้อย่างไร
บทกวีแห่งความคิดถึงได้ถ่ายทอดความสุดกำลังของเฉินหย้วนหย้วน แต่เนื้อหาต่อไปกลับทำให้อู๋ซานกุ่ยเดือดดาลอย่างมาก หญิงยอดดวงใจของเขา หญิงที่เขาเตรียมจะยกขบวนไปสู้ขออย่างอลังการ ถูกจ้าวฉี่หมิงถวายตัวให้กับจ้าวจวิน อีกทั้งยังถูกแต่งตั้งเป็นพระสนมแล้ว และไม่ให้พวกเขาได้พบหน้ากันอีก!
เขาจับผ้าเช็ดหน้าอักษรเลือดเอาไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว ไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจเรื่องสงครามชายแดนอีก และได้ตะโกนขึ้นว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...