องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 458

ถิ่นทุรกันดารใกล้ๆซานเซี่ย

ซ่งชิงซูให้เหล่าทหารม้าพักผ่อน การสำรวจโดยไม่ได้พักติดต่อกันหลายวันทำเอาพวกเขาเหนื่อยมาก ตอนนี้ยืนยันข้อมูลที่ได้มาแล้ว ส่งจดหมายนกพิราบแล้ว ภารกิจสำเร็จ และไม่รีบร้อนกลับไปด้วย

ความสุขบนใบหน้าของซ่งชิงซูนั้นเกินจะบรรยาย ในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพที่ตระกูลซ่งกลับมารุ่งโรจน์อีกครั้ง เขาพูดว่า

“ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ เพียงแค่ไท่ฟู่เคลื่อนทัพก็จะยึดอวิ๋นเฉิงได้แน่นอน ถึงตอนนั้นพวกเราก็จะได้ความดีความชอบ!”

องครักษ์เงารีบพูดต่อว่า “สงครามระหว่างอาณาจักรจ้าวและอาณาจักรฉิน ตระกูลซ่งยึดได้ทั้งสองเมือง ไม่อาจลบความสำเร็จครั้งแรกได้เลย! ท่านแม่ทัพขอรับ เราน่าจะฉลองก่อนนะขอรับ เฉลิมฉลองที่ตระกูลซ่งกำลังจะยิ่งใหญ่อีกครั้ง!”

ซ่งชิงซูพูดด้วยสีหน้าที่ภูมิใจว่า “ต้องฉลองอยู่แล้ว ดื่มน้ำแทนเหล้า ทุกคนยกมาคนละชาม มายินดีกัน!”

องครักษ์เงายังห่วงว่าซ่งชิงซูจะไม่ติดกับ แต่ไม่คิดเลยว่าเจ้าหมอนี่จะติดกับด้วย จึงรีบตอบว่า “ขอรับ!”

การเคลื่อนทัพทำสงคราม ทุกๆคนล้วนพกน้ำกันอยู่แล้ว องครักษ์เงานำน้ำมาแบ่งให้กับทหารม้าร้อยนาย แล้วเทใส่ซ่งชิงซูเองกับมือ แล้วส่งมอบให้

เมื่อซ่งชิงซูรับมาแล้วก็ชูชามขึ้นแล้วพูดว่า “มา ฉลองที่ตระกูลซ่งจะรุ่งโรจน์! ทุกคนดื่ม!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วซ่งชิงซูก็ดื่มจนหมด

“ชน!”

เหล่าทหารม้าร้อยนายชูชามขึ้นแล้วดื่มจนหมด

ซ่งชิงซูถือชามเอาไว้แล้วดีใจอย่างมาก เขาอดไม่ได้ที่จะคุยโอ้อวดว่า

“หากยึดอวิ๋นเฉิงมาได้ เช่นนั้นอาณาจักรจ้าวก็เหมือนประตูบานใหญ่ ถึงตอนนั้นเราจะโจมตีใครก็ได้ อยากจะแย่งชิงเมืองใดก็ได้ทั้งนั้น!”

“ต่อจากนั้นยังจะต้องสนับสนุนอาณาจักรฉินอีกทำไม เป็นฮ่องเต้เสียเองสาแก่ใจกว่า!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ดื่มน้ำในชามจนหมด เมื่อดื่มเสร็จแล้วก็เช็ดปากแล้วพูดอย่างดีใจว่า “สาแก่ใจนัก!”

องครักษ์เงาสีหน้าเย็นชาไปทันที เขาพูดว่า “เป็นฮ่องเต้เสียเอง พวกเจ้าคิดจะก่อกบฏจริงรึ?”

ซ่งชิงหมิงกลอกตาใส่องครักษ์เงาแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า

“ไร้สาระ นี่เป็นเรื่องที่คนตระกูลซ่งรู้ๆกันอยู่แล้วไม่ใช่รึ ไม่ต้องบอกหรอก”

ทันทีที่พูดแบบนั้นจู่ๆก็รู้สึกถึงความผิดปกติ เขาจ้ององครักษ์เงาด้วยสายตาที่เฉียบคมแล้วถามว่า

“เจ้าพูดเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไร?”

องครักษ์เงาพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ท่านอ๋องกล่าวไม่ผิดเลยจริงๆ ตระกูลซ่งมีใจจะก่อกบฏแล้วจริงๆ ดูท่าจะเป็นความจริง เจ้ามันหมาโฉดชั่วแห่งตระกูลจริงๆ!”

เมื่อองครักษ์เงายืนยันการตายของกองทัพตระกูลซ่งแล้วก็เริ่มลงมือทันที เขาชิงชุดเกราะของพวกเขามาจนหมด จากนั้นก็เอาฝังศพเอาไว้ เมื่อทำความสะอาดชุดเกราะเรียบร้อยแล้วก็รีบส่งไปยังฐานของแม่ทัพสือ

......

หมู่บ้านที่อยู่ห่างจากอวิ๋นเฉิงแปดสิบไมล์

จดหมายนกพิราบไปถึงแล้ว ไท่ฟู่ได้รับข่าวที่อู๋ซานกุ่ยก่อกบฏแล้วดีใจอย่างมาก จากนั้นก็เดินไปเดินมาอย่างลังเล ภายในใจอยากจะเคลื่อนไหวเลย แต่ก็ลังเลมาก

“โอกาสที่ดีมากขนาดนี้ จะโจมตีรึไม่......”

หากการเคลื่อนทัพครั้งนี้สามารถยึดครองอวิ๋นเฉิงได้ เช่นนั้นเขาก็สามารถใช้อวิ๋นเฉิงเป็นจุดเขตแดน สถาปนาตัวเองเป็นฮ่องเต้ได้ อยู่ในฐานะที่เท่าเทียมกันกับอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าว และสามารถใช้อวิ๋นเฉิงเป็นหมากที่ใช้เจรจาได้ ไม่ว่าจะเป็นกับอาณาจักรฉินหรืออาณาจักรจ้าว เขาก็มีสิทธิ์จะเจรจาต่อรองได้

อวิ๋นเฉิงเป็นเสมือนประตู หากยึดมาได้เขาก็จะมีทางเลือกถึงสามทาง จะครองอวิ๋นเฉิงเป็นฮ่องเต้ หรือจะเข้ากับฝ่ายอาณาจักรจ้าวเพื่อโจมตีอาณาจักรฉิน หรือจะร่วมมือกับอาณาจักรฉินโจมตีอาณาจักรจ้าวก็ได้

แต่ไม่ว่าจะร่วมมือกับอาณาจักรจ้าวหรืออาณาจักรฉิน เขาก็จะต้องได้ผลประโยชน์มากมาย หากไม่ได้ถึงอำนาจที่เขาต้องการ เขาก็ไม่มีทางมอบอวิ๋นเฉิงได้ง่ายๆแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้การพิชิตอวิ๋นเฉิงนั้นมีแต่ผลประโยชน์

ไท่ฟู่ลูบหนวดแล้วพึมพำว่า “ด้วยยุทธศาสตร์ของนักยุทธศาสตร์ทางทหาร จะต้องพิชิตอวิ๋นเฉิงมาให้ได้! สถานการณ์ในตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะพัฒนาตระกูลซ่ง สวรรค์เข้าข้างจริงๆ!”

เมื่อตัดสินใจแล้วไท่ฟู่ก็รีบเขียนจดหมาย โดยออกคำสั่งให้ทหารนับหมื่นที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆในตระกูล สวมใส่ชุดเกราะแล้วรีบมุ่งหน้าไปสนับสนุนที่อวิ๋นเฉิงทันที

นกพิราบที่ติดจดหมายเอาไว้กระพือปีกบินออกไปทางอาณาจักรฉิน