องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 464

เมื่อจ้าวจีเอ๋อร์เห็นว่าพวกทหารตระกูลฉินไม่เห็นชาวเมืองในพื้นที่เป็นคนเลย จึงได้ออกคำสั่งอย่างเดือดดาลว่า

“ตีฆ้องแล้วประกาศต่อทหารตระกูลฉินทุกนายซะ ว่าพระราชโองการมาถึงแล้ว”

องครักษ์เงาจึงได้ตีฆ้องขึ้นทันทีแล้วตะโกนตามถนน

“หมายพระราชโองการมาถึงแล้ว ทหารตระกูลฉินทุกนายรวมตัว ห้ามมีข้อผิดพลาดเด็ดขาด!”

ทหารตระกูลฉินที่กำลังรังแกข่มเหงชาวเมืองอยู่ เมื่อได้ยินเสียงตีฆ้องแล้วก็ตะลึง แล้วจะออกไปรวมตัว แต่หัวหน้าทหารเฝ้าประตูเพียงแต่เหลือบมองแล้วไม่สนใจเรื่องหมายพระราชโองการ เขาพูดอย่างไม่แยแสว่า

“ทหารออกรบจะไม่ปฏิบัติตามหมายพระราชโองการทั้งหมดก็ได้ ที่นี่คือดินแดนอาณาจักรจ้าว เราจะฟังคำสั่งจากท่านผู้นำตระกูลฉินทุกอย่าง ส่วนเรื่องพระราชโองการอะไรนั่นไม่ต้องสนใจ!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ใช้ความรุนแรงต่อชาวเมืองต่อ เมื่อหัวหน้ากล่าวเช่นนั้นแล้วเหล่าทหารคนอื่นๆเองจึงไม่แยแสต่อพระราชโองการ ยังคงใช้ความรุนแรงกันต่อไป รังแกข่มเหงผู้อื่นให้ตนเองมีความสุข

ขณะนี้จ้าวจีเอ๋อร์อดกลั้นความเดือดดาลเอาไว้แล้วกวาดตามองภาพต่อหน้าอย่างเย็นชา บนชั้นสามของตัวอาคาร มีหญิงสาวใบหน้าช้ำๆและไม่สวมเสื้อผ้าพลักหน้าต่างออกแล้วร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง

“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

ทันใดนั้นก็มีทหารตระกูลฉินที่ไม่สวมชุดท่อนบนเดินมาด้านหลังของหญิงสาว เขาจิกผมของหญิงสาวแล้วต่อยเข้าใบหน้าของนางอย่างแรง แล้วด่าทอว่า

“นางบ้านี่บังอาจกัดข้านะ ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”

“ไว้ชีวิตด้วยเถิด ข้าไม่กล้าแล้ว ไม่กล้าอีกแล้วเจ้าค่ะ!”

หญิงสาวถูกทุบตีจนเลือดนองหน้า นางจับขากางเกงของทหารตระกูลฉินอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ แต่ทหารตระกูลฉินใช้ความรุนแรงจนเป็นนิสัย เขาต่อยรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งต่อยยิ่งสนุก

ทันใดนั้นเขาก็เกาะเอวของหญิงสาวคนนั้นแล้วอุ้มขึ้นพูดอย่างดุร้ายว่า “นางคนชั้นต่ำกล้ากัดข้ารึ ข้าจะฆ่าเจ้าซะ!”

เมื่อสิ้นเสียงก็โยนหญิงสาวหล่นลงไปจากชั้นบน

“กรี๊ด”

“ปัง” หญิงเปลือยเปล่าตกลงมาจากที่สูง นางดวงตาเบิกกว้างความหวาดกลัว อวัยวะภายในของนางแตก มีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดและตายทันที

จ้าวจีเอ๋อร์เห็นภาพนี้กับตา นางเดือดดาลขึ้นมาทันที เจ้าพวกทหารตระกูลฉินไม่เห็นกฎแห่งกรรมอยู่ในสายตา นางชูปืนไฟขึ้นแล้วเล็งไปยังท้องฟ้าจากนั้นก็ลั่นไกเป็นการตักเตือน

“ปัง” เสียงดังสนั่นไปทั่วฟ้า ผู้คนในเมืองต่างตกใจจนสะดุ้งโหยง เสียงอันวุ่นวายเงียบลงทันที ผ่านไปอยู่นานกว่าจะมีคนดึงสติกลับมาได้ แล้วพูดพึมพำว่า

“เกิดอะไรขึ้น ฟ้าผ่ากลางวันแสกๆรึ?”

ทุกคนต่างหยุดมือลงกันทันที แล้วมองไปบนท้องฟ้า คนที่อยู่ในบ้านเองก็เปิดหน้าต่างแล้วมองออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น

จ้าวจีเอ๋อร์ชูปืนไฟที่มีควันปืนอยู่แล้วออกคำสั่งอย่างเดือดดาลว่า “จับกุมทหารตระกูลฉินมาให้หมด ผู้ใดที่ขัดขืนฆ่าให้หมด!”

“ปัง” เสียงดังสนั่นอีกครั้ง ศีรษะของหัวหน้าที่กำลังพุ่งตรงไประเบิดทันที เลือดกระจายไปทั่ว

ม้าตกใจกลัวแล้วยกกีบหน้าขึ้น จากนั้นก็สะบัดทหารที่ไร้ศีรษะออกไปจากตัว แล้ววิ่งหนีไป ทุกคนตกตะลึงกับนัดที่สองที่จ้าวจีเอ๋อร์ลั่นไกจนยืนอึ้งอยู่กับที่

ทุกคนที่ได้เห็นภาพอนาถที่ศีรษะของทหารม้าระเบิดต่างก็ตกใจกลัวจนปล่อยอาวุธ ขาอ่อนจนยืนไม่ไหวและล้มไปกับพื้น พวกเขาเหงื่อแตกไปหมด ไม่รู้ว่าองค์หญิงอาณาจักรจ้าวใช้วิชาอะไร จึงได้ฆ่าคนได้อย่างไร้ร่องรอยเช่นนี้ แถมยังตายอย่างน่าอนาถขนาดนั้น ไม่มีใครกล้าขยับตัวเลย กลัวว่าคนที่จะศีรษะระเบิดคนต่อไปจะเป็นตนเอง

ฉินเหยียนที่ไม่ได้เปิดเผยตัว เขาใส่ดินปืนในปืนไฟอยู่ในรถม้าแล้วยื่นมือออกไปนอกรถม้า

ปิ่นหิรัญย์เสี่ยวเยว่รับอาวุธสังหารคนมาอย่างสั่นเทา นางรีบวิ่งนำปืนไฟไปให้จ้าวจีเอ๋อร์

จ้าวจีเอ๋อร์ส่งปืนไฟที่ใช้แล้วให้เสี่ยวเยว่ ในขณะเดียวกันก็รับปืนไฟที่มีดินปืนอีกสองกระบอกมา แล้วเดินบนถนนอย่างน่าเกรงขาม

ทหารตระกูลฉินที่ถูกองครักษ์เงาจับตัวมาไม่ยอมสยบและตะโกนว่า

“นางพวกผู้หญิง ข้าคือพระญาติของฮองเฮา บังอาจมาจับข้า อยากตายใช่รึไม่!”

“ปัง” ศีรษะของทหารตระกูลฉินที่กำลังพูดอยู่ระเบิดทันที

นัดนี้ทำเอาทหารตระกูลฉินทุกคนถึงกับตาค้างไป พวกเขามองจ้าวจีเอ๋อร์ด้วยสายตาที่มองปีศาจ ต่างก็ตกใจกลัวจนฉี่ราด

จ้าวจีเอ๋อร์พูดอย่างเย็นชาว่า “คุมตัวทหารตระกูลฉินไปยังตลาด ลงโทษต่อหน้าสาธารณะ!”