องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 479

ความลับนับร้อยจะนำไปสู่ความวุ่นวาย

อู๋ซานกุ่ยยึดประตูซานเซี่ยได้แล้ว ถือได้ว่าเป็นการเปิดประตูเข้าสู่อาณาจักรจ้าว เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะยึดเมืองอื่นๆ ในอาณาจักรจ้าวด้วย และเข้าโจมตีฮ่องเต้แห่งอาณาจักรจ้าว

แต่ตอนนี้อวิ๋นเฉิงถูกยึดแล้ว สถานการณ์ที่ได้เปรียบในตอนแรก กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ถูกโจมตีทั้งสองด้าน

หากโจมตีอาณาจักรจ้าว กองทัพอาณาจักรฉินจะโจมตีมาจากทางด้านหลัง เขาเองก็ไม่อาจรับมือได้เช่นกัน

ด้านหน้าคือหมาป่า ด้านหลังคือเสือ สถานการณ์ปัจจุบันของเขาคือถูกโจมตีจากทั้งสองฝ่าย เขาควรทำเช่นไร?

อู๋ซานกุ่ยเดินเข้าไปในค่ายทหาร หลังจากคิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบแล้ว เขาทำได้เพียงละทิ้งความตั้งใจที่จะกวาดล้างอาณาจักรจ้าว เพื่อปกป้องชีวิตตนเองก่อน

สั่งออกไปว่า

“แม่ทัพทั้งสี่เหล่าเตรียมพร้อม ฟังคำสั่ง!”

“ขอรับ!”

กองทหารหนึ่งแสนนายกลับไปที่ค่ายเพื่อรอคำสั่ง

เวลานี้อู๋ซานกุ่ยตกอยู่ในความสับสน เหตุใดเมืองอิว๋นเฉิงถึงถูกยึดในเวลานี้ เหตุใดพระเจ้าถึงทำให้เกิดความผิดพลาดขึ้นมาได้เล่า

ขณะที่เขากำลังคิดหาทาง แม่ทัพคนหนึ่งเดินเข้ามารายงาน

“ท่านแม่ทัพใหญ่ ทูตของไท่ฟู่ฝั่งอาณาจักรฉินมาที่นี่เพื่อขอเข้าพบขอรับ!”

อู๋ซานกุ่ยขมวดคิ้ว ทูตของไท่ฟู่แห่งอาณาจักรฉินไม่เคยมีความสัมพันธ์กับเขามาก่อน เหตุใดถึงอยากพบเขากัน?

แต่ไม่มีเวลาให้เขาคิดเยอะ มาเจอกันก่อนแล้วค่อยคิดอีกครั้ง

หลังจากสงบสติอารมณ์แล้วพูดว่า

“ให้พาเข้ามาได้!”

หลังจากที่ทูตเข้ามาในค่ายทหารแล้ว เขาก็ประสานมือทำความเคารพ

“ข้าเป็นทูตของไท่ฟู่แห่งอาณาจักรฉิน ขอเข้าพบท่านแม่ทัพอู๋”

อู๋ซานกุ่ยยืดหลังขึ้น จากนั้นพูดออกมาว่า

“ท่านมีจุดประสงค์อันใดกัน?”

ทูตยืดตัวขึ้นและพูดอย่างจริงจัง

“ท่านแม่ทัพอู๋คงทราบดีว่าเมืองอวิ๋นเฉิงถูกยึดแล้ว และคนที่ยึดเมืองอวิ๋นเฉิงได้ก็คือไท่ฟู่ของพวกเรา”

“เพียงแค่มีคนรู้วิธีการเดินทัพ ก็จะรู้ได้ทันทีว่าเมืองอวิ๋นเฉิงเป็นสถานที่สำคัญทางยุทธศาสตร์ ตราบใดที่ยึดเมือง

อวิ๋นเฉิงได้ คิดจะโจมตีทั้งอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าว ล้วนเป็นข้อได้เปรียบ”

อู๋ซานกุ่ยขมวดคิ้ว เขาเป็นผู้นำในการรบที่ดี แต่เขาไม่ใช่คนวางแผน เขาไม่เข้าใจความหายของทูต ดังนั้นเขาจึงพูดออกไปอย่างหมดความอดทน

“ท่านมีเรื่องใดจะพูดให้รีบพูดมา!”

ทูตหยุดพูดอ้อมค้อมแล้วพูดเข้าประเด็นทันที

“ท่านแม่ทัพอู๋เป็นคนตรงๆ นี่เอง เช่นนั้นข้าจะไม้อ้อมค้อมอีกต่อไป ไท่ฟู่ของข้ายึดเมืองอวิ๋นเฉิงได้แล้ว เขาตั้งใจที่จะร่วมทัพกับท่านแม่ทัพอู๋ ไม่ทราบว่าท่านคิดเห็นอย่างไร?”

รูม่านตาของอู๋ซานกุ่ยหดเล็กลง การร่วมมือกับอาณาจักรฉินนั้นเป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

“เจ้าพูดว่าไท่ฟู่ของเจ้าอยากร่วมมือกับข้าหรือ เพราะเหตุใดกัน?”

ทูตพูดเข้าตรงประเด็น

“ไท่ฟู่ยึดเมืองอวิ๋นเฉิงไว้ได้แล้ว ไม่ได้เป็นเพราะการโจมตีที่รุนแรง แต่เป็นเพราะยุทธวิธีของเขา”

“ท่านแม่ทัพอู๋สามารถรวบรวมกองกำลังนับแสนเพื่อโจมตีเมืองและยึดครองดินแดนได้ในช่วงเวลาอันสั้น คิดว่าความสามารถของท่านเป็นเรื่องที่มองข้ามไปไม่ได้”

“ท่านและไท่ฟู่เป็นคู่ที่ลงในด้านการวางแผนและด้านการต่อสู้ และจะกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่!”

อู๋ซานกุ่ยพูดอย่างเหยีดหยาม