องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 48

เมื่อกลับมายังตำหนักชีหลิน ฉินเหยียนก็แบกจ้าวจีเอ๋อร์เดินตรงไปยังห้องเก็บฟืนแล้วออกแรงสะบัดอย่างแรง

จ้าวจีเอ๋อร์กลิ้งไปกับพื้น นางมองฉินเหยียนด้วยความหวาดกลัว “ข้าเป็นถึงองค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าวเชียวนะ เจ้าจะทำเช่นนี้กับข้าไมได้!”

ฉินเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “องค์หญิงสามบ้าอะไรล่ะ เจ้าคือนางทาสของข้า คู่ควรจะนอนที่ห้องเก็บฟืนนี่”

ดวงตาของจ้าวจีเอ๋อร์เต็มไปด้วยน้ำตา ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา “ข้าเป็นถึงองค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าวเชียวนะ เจ้าทำเช่นนี้กับข้าได้อย่างไร ฮือๆ!”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างชั่วร้าย “เจ้าอย่าลืมละว่าเป็นคนท้าทายเอง ฝ่ายอาณาจักรจ้าวแพ้ให้ข้าครั้งแล้วครั้งเล่าจนทำให้มีผลลัพธ์เช่นนี้ เจ้าเป็นผู้ทำทุกอย่างให้เป็นเช่นนี้เอง!”

จ้าวจีเอ๋อร์ต่อต้านและขอความเมตตา “ข้าผิดไปแล้ว ขอร้องล่ะ จริงสิ!” ทันใดนั้นก็ราวกับคิดอะไรได้ จึงได้รีบพูดว่า “เจ้ายังจำเรื่องสินสอดได้ไหม เจ้าต้องมอบสินสอดให้แก่อาณาจักรจ้าวหนึ่งร้อยวัน หากให้ไม่ได้ก็จะถือเป็นโมฆะ ดังนั้นเจ้าห้ามแตะต้องตัวข้า!”

ฉินเหยียนยิ้มประชด “สินสอดแค่นั้น เจ้าวางใจเถอะอาณาจักรฉินไม่ขาดแคลนของแค่นี้หรอกนะ!”

จ้าวจีเอ๋อร์ดวงตาเปล่งประกายอย่างชาญฉลาด นางแสร้งทำเป็นอารมณ์สงบแล้วพูดว่า “เจ้าไม่ทันสังเกตเลยสักนนิด ว่าสินสอดเป็นกับดับที่ใหญ่แค่ไหน”

“วันแรกหนึ่งจิน วันที่สองสองจิน เพิ่มไปตามนี้ วันที่สิบก็หนึ่งพันจิน วันที่ยี่สิบก็หนึ่งล้านจิน วันที่สามสิบก็พันล้านจิน อาณาจักรฉินไม่มีทางเอาปริมาณที่มากมายขนาดนี้ออกมาได้หรอก!”

“ดังนั้นอาณาจักรฉินของพวกเจ้าไม่มีทางให้สินสอดเพียงพอ และก่อนจะถึงตอนนั้นเจ้าก็ห้ามแตะต้องข้า!”

ฉินเหยียนพูดอย่างไม่แยแสว่า “เรื่องเล็กน้อย ขอเพียงเจ้ายกมันไหว ข้าจะให้เท่าที่สมควร แต่ต้องทำให้ข้ารู้สึกดีก่อน!”

“แคว๊ก” เสื้อผ้าของจ้าวจีเอ๋อร์ถูกฉีกออก ร่างสวยปรากฏตรงหน้าของฉินเหยียน

“โฮ” จ้าวจีเอ๋อร์ตกใจจนร้องไห้เสียงดังแล้วอ้อนวอน

“ข้าไม่เอาแล้ว สินสอดมากแค่ไหนก็ไม่เอาแล้ว อย่าทำแบบนี้กับข้าเลยขอร้องล่ะ”

แผนชั่วร้ายของฉินเหยียนได้ผล หลังจากเปลื้องผ้าของนางแล้วก็ใช้เชือกมัดนางเอาไว้

“ไม่เอาไม่ได้หรอกนะ สินสอดที่ควรให้ก็จะให้แน่นอน แต่ตอนนี้ข้าต้องการเช็กของ ดูว่าเจ้าสมราคารึไม่”

“ฮือๆ” จ้าวจีเอ๋อร์ถูกมัดและแขวนไว้ในห้องเก็บฟืน ไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนร่างกายของนางเลย ไร้เกียรติและศักดิ์ศรี นอกจากร้องไห้แล้วนางก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว

“ไม่เลว ไม่เลว รูปร่างและใบหน้าของเจ้าสมบูรณ์แบบ รอข้าชำระกายเสร็จแล้วจะมาจัดการเจ้า!”

“ไม่นะ ข้าผิดไปแล้ว ข้าผิดไปแล้วจริงๆ อย่าทำเช่นนี้กับข้าเลยขอร้องล่ะ”

ฉินเหยียนหันหลังแล้วจะออกจากห้องเก็บฟืน ไร้จิตสำนึก ฉินเหยียนเจ้าคนชั่ว ไร้ยางอาย คนระยำ หากเจ้ากล้าแตะต้องข้า ข้าจะฆ่าเจ้าซะ......” จ้าวจีเอ๋อร์ด่าทอไม่หยุด นางระเบิดความกลัวทั้งหมดในใจออกมาเป็นคำด่าไม่หยุด

ฉินเหยียนไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย เขาปิดประตู เมื่อหันหน้าไปแล้วก็พบว่าจ้าวจือหย่ายืนอยู่หน้าประตูแล้ว

ที่จริงจ้าวจือหย่ามานานแล้ว นางยืนอยู่หน้าประตูอยู่นาน และได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่นี้แล้ว บัดนี้เมื่อเห็นฉินเหยียนออกมา จึงพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจและเก้อเขินว่า “ข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจแอบฟังพวกเจ้าคุยกันนะ แต่เมื่อครู่นี้องค์หญิงสามพูดถูก”

“เรื่องการสมรสเป็นกลอุบายมาตั้งแต่แรกแล้ว อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยวันเลย หลังจากสามสิบวัน ราชวงศ์ฉินก็จะล่มจม ต่อให้ใช้ทั้งอาณาจักรก็ไม่เพียงพอต่อปริมาณมหาศาลนั่น! น่าเจ็บใจจริงๆ เหตุใดจึงคิดไม่ได้เร็วกว่านี้นะ”

ฉินเหยียนกลอกตามองบน และคิดในใจว่าเหตุใดแม่นางผู้นี้จึงซื่อได้ถึงเพียงนี้นะ “กับแผนตื้นๆแค่นี้ ข้ามองออกมานานแล้ว เจ้าไม่ต้องกังวลไป คอยดูว่าข้าจะทำลายแผนของนางยังไงเถอะ”

แววตาของจ้าวจีหย่าเต็มไปด้วยความตกตะลึง “เจ้าสามารถทำลายแผนนี้ได้ด้วยรึ สามสิบวันก็ปริมาณ10จินแล้วนะ อาณาจักรฉินจะไปมีมากขนาดนั้นได้อย่างไร? งั้นเจ้าบอกข้าได้ไหมว่าเจ้าจะทำยังไง?”

เมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นของจ้าวจือหย่าแล้วฉินเหยียนก็ยิ้มเจ้าเล่ห์

“บอกเจ้าก็ใช่ว่าจะไม่ได้นะ แต่ว่า......” ฉินเหยียนอุบเอาไว้

จ้าวจือหย่าขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความร้อนใจว่า “แต่ว่าอะไรรึ?”

ฉินเหยียนจ้องจ้าวจือหย่าด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย สายตาของเขามองนางไปทั่วร่าง “ก่อนจะบอกวิธีทำลายแผนนั่น ข้าอยากจะเริ่มทำร่างกายของเจ้าก่อน!”

เมื่อสิ้นเสียงจ้าวจือหย่าก็ถูกอุ้มขึ้นแล้วเดินเข้าไปยังตำหนักชีหลินอย่างรวดเร็ว

จ้าวจือหย่าคิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้ฉินเหยียนกลับยังคิดเรื่องแบบนี้อีก นางสมองว่างเปล่าไปหมด แม้ในใจจะถูกความสามารถของฉินเหยียนเอาชนะใจไปได้ แต่เมื่อคิดว่าต้องทำเรื่องนั้นจริงๆ นางก็อดรู้สึกอายและกลัวไม่ได้

“ตุบ” ฉินเหยียนทิ้งจ้าวจือหย่าลงบนที่นอน

นางดึงสติกลับมาได้ทันที “อย่า เดี๋ยว รอเดี๋ยว......”

“เราควรรักษาเวลาอันดีงามไว้ รอไม่ไหวแล้ว หรือเจ้าคิดจะกลับคำ?”

จ้าวจือหย่าใบหน้าแดงก่ำและอธิบายว่า “เปล่า ไม่ใช่ ข้ากลัว เจ้า......”

ฉินเหยียนหลุดหัวเราะออกมา “วางใจเถอะ รับรองว่าจะทำให้เจ้ารู้สึกดีที่สุด”

จ้าวจือหย่าใบหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม หัวใจของนางเต้นรัวและแรงมาก หลังจากคืนนี้ นางก็จะเปลี่ยนจากหญิงสาวเป็นผู้หญิงแล้ว หัวใจของนางเต้นรัว นางรู้สึกวุ่นวายใจไปหมด

ฉินเหยียนถอดเสื้อของเขาออกแล้วมองหญิงสาวแสนสวยที่อยู่ตรงหน้าเขา หัวใจของเขาวุ่นวายมาก

ริมฝีปากสีแดงของจ้าวจือหย่าปริปากขึ้น นางใช้มือปิดใบหน้าที่แดงก่ำและร้อนผ่าว “ขายหน้าจริงๆ!”

ไม่รอให้นางพูดจบ ฉินเหยียนก็ได้เอามือออกนางออกแล้วจูบริมฝีปากของนางทันที

“อืมอืม......”