องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 499

อีกด้านหนึ่ง

เมืองเปี้ยนจิงในอาณาจักรจ้าวได้ประกาศใช้กฎอัยการศึก บนถนนและตามตรอกซอกซอยได้แปะรูปถ่ายของหลิวเชียนเชียนไว้เต็มไปหมด

จ้าวฉี่หมิงแห่งอาณาจักรจ้าวสั่งให้ขุดดินลึกลงไปถึงสามเมตร หาคนในหอหม่านฮวาทั้งหมด

องครักษ์เงาทำตามคำแนะนำของอ๋องเหยียนและเดินทางไปยังสถานที่หลายแห่ง โดยเลี่ยงการลาดตระเวนของทหาร และในที่สุดก็ใกล้ถึงหอหม่านฮวา

แต่เมื่อเห็น หอหม่านฮวาได้ถูกเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด และหลายเป็นสมบัติของจ้าวฉี่หมิง

หลังจากที่เดินดูและสังเกตอยู่นาน กลับพบรหัสลับที่มีคนทิ้งเอาไว้

ตามรหัสลับ พวกเขาตามไปจนถึงบ้านพักในป่าทึบ

“ฟึ่บๆๆ”

จู่ๆ คนหลายร้อยคนก็กระโดดออกมาจากบ้านพัก พวกเขาหยิบไม้ออกมาและตะโกนว่า

“เจ้าเป็นใคร!”

สถานการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ทำให้องครักษ์เงาตกใจและรีบอธิบาย

“ข้าเป็นพ่อค้าที่เดินทางผ่านมา คืนนี้ลมแรงมาก ข้าอยากจะหาที่พักเสียหน่อย”

“เจ้าเผาธูปดอกใด?”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา องครักษ์เงากลับตะลึง

“ข้าเผาธูปแห่งความจงรักภักดี”

“ใหญ่เพียงใดก็ต้องฟังคำราชา”

“ผู้ถือเจดีย์สะกดปีศาจแห่งหนองน้ำ”

“เนินสูงเกิดจากแผ่นดินไหว เต็มไปด้วยภูเขาเขียวขจี”

“ประตูหันหน้าไปทางทะเล น้ำในช่องเขาทั้งสามไหลมาบรรจบกัน”

“พวกเดียวกัน!”

ในที่สุดสถานการณ์ตึงเครียดพลันคลี่คลายลง หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายต่างพูดสัญญาณลับซึ่งกันแปละกัน ทำให้ได้รู้ว่าคนที่มาเยือนนั้นเป็นองครักษ์เงาระดับสองซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับหลิวเชียนเชียน พวกเขาไม่กล้ารีรอ พาไปพบผู้ดูแลหลิว

เที่ยงคืน

หลิวเชียนเชียนที่หลับไปก่อนแล้วได้ยินเสียงคนเข้ามารายงาน

“ผู้ดูแลหลิว อ๋องเหยียนได้ส่งคนมามอบของขวัญให้ท่าน”

หลิวเชียนเชียนรีบแต่งตัวและรีบออกไปทันที

“เข้าพบท่านหญิงหลิว!”

องครักษ์เงาคุกเข่าลงและทำความเคารพ

“ลุกขึ้นเถิด”

หลังจากที่สั่งให้องครักษ์เงาลุกขึ้นแล้ว เขาก็ยื่นปืนให้หลิวเชียนเชียน

หลิวเชียนเชียนพลันรู้สึกประหลาดใจและมีความสุข นางเปิดกล่องออกมาและเห็นว่ามีปืนไฟอยู่สองกระบอก นางถามด้วยความสับสน

“นี่คือสิ่งใดกัน?”

ขณะที่นางดู นางก็หันกระบอกปืนเข้าไปที่หน้าตนเอง และมองเข้าไปในลำกล้อง

“ท่านหญิงหลิว ระวังขอรับ!”

องครักษ์เงารีบหยุดและเตือนนางทันที โดยอธิบายพลังของปืนไฟนี้อย่างละเอียด

หลิวเชียนเชียนรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เมื่อนางได้ยินว่าจ้าวจีเอ๋อร์ยิงแค่กระสุนนัดเดียว ทำให้อีกฝ่ายหัวกระจุยได้

นางไม่คาดคิดว่าอ๋องเหยียนจะสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่นี้ให้กับนาง ดูเหมืนอว่าอ๋องเหยียนยังคงห่วงใยนางอยู่

หญิงที่คลอดลูก เหมือนเดินเข้าสู้ประตูนรก หากไม่ทันระวัง ความตายจะเข้ามาอย่างกระชั้นชิด

หลิวเชียนเชียนไม่กล้าเพิกเฉย เด็กในครรภ์จ้าวจือหย่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของอ๋องเหยียน หากเกิดอุบัติเหตุขึ้น นางที่เป็นนางสนมธรรมดาจะถูกตำหนิเอาได้

“มองอะไรอยู่เล่า รีบนำน้ำร้อยมาเดี๋ยวนี้ ทุกคนรีบไปจัดการเร็วเข้า”

หลิวเชียนเชียนยุ่งมาก ผู้หญิงทั้งหมู่บ้าน และหมอตำแยทุกคนต่างตื่นตัวทันที

เข้าๆ ออกๆ รีบเร่งจนเหงื่อท่วมตัว

หมอซีในฐานะที่เป็นผู้ชาย ไม่สามารถเข้าไปในห้องคลอดได้ เขาจึงได้แต่ต้มยาอยู่ด้านนอก

หลิวเชียนเชียนหยิบยาด้วยตนเอง แล้วเดินเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง

“อา”

“นายหญิง ออกแรงเสียหน่อยเถิดเจ้าค่ะ หลายใจเข้าลึกๆ เตรียมออกแรงอีกครั้งนะเจ้าคะ”

“อา”

หลิวเชียนเชียนเดินเข้าไปด้านในพร้อมถ้วยยา

“ดื่มยาก่อนเถิด ดื่มแล้วเจ้าจะได้สบายตัว”

ภายใต้มีคนที่คอยดูแล จ้าวจือหย่าดื่มยาเพื่อกระตุ้นการคลอด

คราวนี้นางเหงื่อออกมากขึ้น ทำให้แทบหมดแรง

“นายหญิง เตรียมออกแรงนะเจ้าคะ เพิ่มแรงอีกหน่อย”

แสงตพวันยามเช้าส่องลงมายังพื้นโลก ดวงอาทิตย์ส่องลงมายังหมู่บ้าน

“อุแว้”

เสียงร้องไห้ของเด็กดังขึ้นไปทั่วหมู่บ้าน ทำให้ทุกคนผ่อนคลายลง