องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 502

ผู้คุ้มกันสินค้าเฝิงเหรินเจี๋ย มีหัวล้าน มีรอยแผลน่ากลัวไปทั่วร่างกาย เขามองมาด้วยสายตาอาฆาตพยาบาทในตอนที่หลิวเชียนเชียนเดินเข้าไป

ภายใต้รังสีของเขา ผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคนต่างหวาดกลัว และชายร่างใหญ่ที่เฝ้าประตูยอมหลีกทางให้

เฝิงเหรินเจี๋ยที่ยืนอยู่ต่อหน้าหลิวเชียนเชียน ยืนเอามือไพล่หลังและถามอย่างดูถูกว่า

“รู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ใด เจ้าจะบุกเข้ามาหรือ?”

“นี่เป็นโรงอาบน้ำของผู้ชาย แม้ว่าผู้ดูแลหอหม่านฮวาจะทราบดี แต่คงจะไม่เข้าไปในห้องเดียวกับผู้ชายหรอกใช่หรือไม่?”

หลิวเชียนเชียนมองตรงไปยังเฝิงเหรินเจี๋ย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม

“แต่เข้าพบหัวหน้า ไม่จำเป็นต้องเข้าไป แค่ยืนรออยู่ที่นี่”

เฝิงเหรินเจี๋ยหัวเราะและพูดว่า

“ไม่ใช่ผู้ดูแลหอหม่านฮวาจริงๆ อย่างที่คาดการณ์เอาไว้ เป็นลูกสาวของคนในยุทธจักรนี้ต่างหาก!”

“ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ตำหนักซานเป่า ผู้ดูแลหิลวคิดอยากมาหาข้า ต้องมีเหตุแน่ พูดมาเถิด มีเหตุอันใด?”

หลิวเชียนเชียนไม่ได้พูดอ้อมค้อม

“ข้าต้องการยืมเรือเพื่อเดินทางไปอาณาจักรหลู่”

เฝิงเหรินเจี๋ยเลิกคิ้วและพูดเยาะเย้ยว่า

“ตราบใดที่ยังมีพื้นที่ที่มีน้ำ ก็จะมีพี่น้องคนคุ้มกันสินค้าของข้า เวลาปกติหากเจ้าต้องการเดินเรือข้าไม่มีปัญหา”

“แต่เจ้าเองก็รู้ดีว่า ตอนนี้สถานการณ์สงครามนั้นตึงเครียด การขนส่งทางน้ำถูกระงับ มีเรือ แต่คิดอยากจะเดินทาง แต่ราคานั้น...”

หลิวเชียนเชียนเป็นถึงผู้ดูแลหอหม่านฮวา ราคาจะแพงแค่ไหน นางไม่สนใจคำพูดของเฝิงเหรินเจี๋ยแม้แต่น้อย

“เรื่องราคาต่อรองกันได้ เจ้ากำหนดราคามาได้เลย”

เฝิงเหรินเจี๋ยยื่นมือออกมาและแสดงนิ้ว

“หนึ่งร้อยเหรียญเงิน”

หลิวเชียนเชียนตกลงทันที

“ไม่มีปัญหา”

เฟิงเหรินจี๋ยยิ้มชั่วร้าย

“ผู้ดูแลหลิว ข้าพูดนั้นหมายความว่าหนึ่งร้อยเหรียยเงินต่อคน!”

ทันใดนั้นสีหน้าของหลิวเชียนเชียนพลันแข็งทื่อ แต่เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ปัจจบันแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการออกจากอาณาจักรหลู่ให้เร็วที่สุด

โดยไม่เสียเวลาพูดกับเฟงิเหรินเจี๋ยอีก นางตกลง

“ไม่มีปัญหา ทั้งหมดสองพันคน”

เฟินเหรินเจี๋ยยิ้ม

“ผู้ดูแลหลิวใจดีเช่นนี้ เช่นนั้นข้าขอเพิ่มเงื่อนไขอีกหนึ่งข้อ”

หลังจากพูดเช่นนั้น เขามองหลิวเชียนเชียนขึ้นลง

หลิวเชียนเชียนแสดงสีหน้าไม่พอใจ เฝิงเหรินเจี๋ยคนนี้ช่างเอาเปรียบกว่าทุกคนที่นางเคยเจอ

หากมิใช่เพราะว่าจักดการเดินทางได้แค่ทางน้ำทางเดียวเท่านั้น หลิวเชียนเชียนคงไม่มานั่งเสียเวลาเจรจากับชายคนนี้ นางถามออกไปอย่างอดทนว่า

“เจ้ามีเงื่อนไขอันใดอีก?”

ท่าทีของเฝิงเหรินเจี๋ยยิ่งชั่วร้ายมากข้น