สรุปเนื้อหา ตอนที่ 513 หลิวเชียนเชียนโกรธจัด – องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ โดย Namfon
บท ตอนที่ 513 หลิวเชียนเชียนโกรธจัด ของ องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ ในหมวดนิยายโรแมนติกโบราณ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Namfon อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
หลังจากที่หลิวเชียนเชียนประกาศให้รางวัลใหญ่ไม่นาน เหล่านักรบทั่วทุกที่ก็ปฏิบัติการฆ่าพวกสำนักเฉาเพื่อเงินรางวัล ภายในระยะเวลาเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นคนที่ไปเที่ยวเตร่อยู่ตามท้องถนน หรือคนที่ทำงานอยู่ที่ท่าเรือ เพียงแค่เป็นคนสำนักเฉา เมื่อได้รับการยืนยันแล้วก็ลงมือฆ่าทันที แล้วถือศีรษะไป
เพียงเวลาหนึ่งคืนทุกคนในสำนักเฉาก็ถูกเก็บจนหมด แม้กระทั่งตายก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ผู้นำสำนักเฉา
บัดนี้เฝิงเหรินเจี๋ยกำลังนั่งอยู่ในห้องแล้วพึมพำอย่างสับสนว่า
“สองวันนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ สหายใต้บังคับบัญชาตายไปมากกว่าครึ่งแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดว่าสร้างปัญหากับใครเอาไว้ ก็ได้ยินเสียงประตูถูกเตะออก มีนักรบฝีมือดีหลายคนเข้ามาด้านใน มีคนมากกว่าร้อยคน สำนักเฉาถูกล้อมเอาไว้ทั้งด้านในและด้านนอก
“สหายทุกท่าน มีเรื่องอะไรเข้าใจผิดรึเปล่าขอรับ?”
เฝิงเหรินเจี๋ยเพิ่งจะถามก็ถูกคนๆหนึ่งต่อยจนล้มไปกับพื้น จากนั้นก็เอาอาวุธวางบนบ่า ทำให้เขาขยับไม่ได้
หลิวเชียนเชียนเดินไปอย่างรวดเร็ว สีหน้าของนางโกรธเกรี้ยวอย่างมาก
เฝิงเหรินเจี๋ยเบิกตากว้างทันที หลิวเชีนเชียนยังไม่ตาย! แถมยังบุกเข้ามาแล้ว! เขาตะโกนด้วยสัญชาตญาณว่า
“เข้าใจผิดแล้ว เป็นเรื่องเข้าใจผิดทั้งนั้น!”
ตอนนี้หลิวเชียนเชียนคือดาวมาร สายตาของนางเย็นยะเยือกและเด็ดขาดอย่างมาก
“ฆ่ามัน!”
ทันทีที่พูดออกมา เหล่าองครักษ์เงาที่ล้อมดักศัตรูเอาไว้ก่อนแล้วยกธนูขึ้น ทันใดนั้นก็ยิงลูกธนูใส่พวกสำนักเฉาไปทันที
เฝินเหรินเจี๋ยตกใจกลัวจนอึ้งไปหมด รู้ว่าผู้คุมหอหลิวคือผู้คุมหอหม่านฮวา และรู้ว่านางไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่เคยรู้เลยว่านางจะสามารถขับเคลื่อนผู้มากฝีมือได้มากมายขนาดนี้ แถมยังมีอาวุธหน้าไม้ในกองทัพด้วย
นางเป็นใครกันแน่?
หลิวเชียนเชียนเดินเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วยกปืนไฟขึ้นมา นางเล็งไปยังต้นขาของเฝิงเหรินเจี๋ย แล้วลั่นไกปืน
“ปัง”
“อ๊าก!”
เฝินเหรินเจี๋ยร้องคร่ำครวญ ทันใดนั้นเขาก็ล้มลงกองกับพื้น เมื่อก้มหน้ามองขาซ้ายก็แหลกไปแล้ว
หลิวเชียนเชียนแววตาดุร้าย นางเดินไปอยู่ตรงหน้าเฝิงเหรินเจี๋นแล้วใช้ปืนไฟจ่อศีรษะของเขาเอาไว้
เฝินเหรินเจี๋ยเจ็บอย่างมาก แต่ความอยากรอดของเขาแกร่งกล้ามาก เขาใช้ทั้งมือทั้งขาคลานไปพยายามหนี
หลิวเชียนเชียนเหยียบขาที่ขาดของเฝิงเหรินเจี๋ยอย่างแรง
“อ๊าก!” เสียงร้องโหยหวนของเฝิงเหรินเจี๋ยดังก้องไปทั่ว เขาหันหน้าไปอ้อนวอนอย่างเจ็บปวดว่า
“ผู้คุมหลิวไว้ชีวิตด้วยเถิด มีอะไรค่อยๆพูดกันนะขอรับ”
หลิวเชียนเชียนเดินไปนั่งบนตำแหน่งเจ้าสำนักเฉาอย่างโศกเศร้า นางแตะหน้าผากแล้วถอนหายใจ น้ำตาไหลรินลงว่า แล้วพูดพึมพำว่า
“จะทำอย่างไรดี จะรายงานต่ออ๋องเหยียนอย่างไรดี?”
......
อีกด้านหนึ่ง
ช่วงนี้ฉินเหยียนมักรู้สึกกระวนกระวาย รู้สึกว่าจะเกิดเรื่องร้าย แต่ระหว่างทางที่คุมตัวไท่ฟู่ไปนั้นสงบอย่างมาก ทุกอย่างอยู่ในแผน ไม่มีอะไรผิดปกติ
เมืองที่เดินทางผ่าน พวกกบฏทั้งหมดถูกองค์ชายใหญ่กำจัดไปหมดแล้ว แม้ตระกูลขุนนางจะพูดว่าจะกบฏ แต่รากฐานถูกสั่นคลอนแล้ว ด้วยกำลังของพวกเขาในตอนนี้ ไม่มีกำลังจะกบฏเลย ถูกกวาดล้างได้อย่างง่ายดาย
เหล่าคนตระกูลขุนนางถูกตัดศีรษะไปแล้ว เหล่าองค์ชายที่คิดจะก่อกบฏเหล่านั้นเองก็ถูกจับขังในรถคุมขัง แล้วกำลังถูกนำตัวส่งไปยังเมืองหลวงพร้อมไท่ฟู่ เพื่อให้ฮ่องเต้ฉินจัดการด้วยตนเอง
ระหว่างทางราบรื่น ฉินเหยียนและทุกคนได้มาถึงเมืองหลิวโดยไม่พบเจออุปสรรคใดๆ
เมืองๆนี้ได้ถูกปรับโครงสร้างใหม่ตามโครงสร้างของเมืองใหม่ เบื้องต้นสำเร็จแล้ว
ไท่ฟู่เห็นสองกองทัพสู้รบกันมามาก เขามองไปที่เมืองที่พังทลายและรอการพัฒนาขึ้นใหม่ เพื่อความเจริญรุ่งเรือง นี่มันสวรรค์บนดินชัดๆ ที่แห่งนี้เดิมทีเป็นที่ที่ทำสงคราม แล้วเหตุใดตอนนี้จึงสันติสุขถึงเพียงนี้?
ในขณะที่ขบวนรถเคลื่อนไปบนถนน ก็เห็นคนที่สวมชุดขาดโทรมๆถูกโยนออกมาจากร้านอาหาร
คนๆนั้นลุกขึ้นแล้วพูดอย่างโอหังว่า “ข้าคือองค์ชายแปด คือเอียนอ๋องที่แปดแห่งอาณาจักรฉิน บังอาจทำเช่นนี้กับข้า ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้สิ้นซาก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
คนเขียนเก่งจริง ทำให้คนอ่านรู้สึกหงุดหงิดกับการตามหาลูกสาวของฉินเหยียน และจังหวะคาดที่จะได้เจอกันของเฝิงตู่กับฉินเหยียนจริงๆ ถ้าจะหากันจริงๆก็น่าจะทำง่ายป่ะ ประกาศหรือแจ้งข่าวไปว่าฮ๋องเหยียนต้องการพบปะเฝิ่งตู่นัดให้ไปเจอสักที่ตัวเองมีเครือข่ายทั่วอาณาจักรยังไงข่าวก็ต้องถึงหูอยู่แล้ว บัดเรื่องแบบนี้ไม่ฉลาดเอาเลยพระเอกฉัน...
จบแล้วเหรอคะ ..จบแบบงงๆ...
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...