องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 528

เมื่อเทียบกับอาณาจักรฉินแล้ว ท้องฟ้าอึมครึม

อาณาจักรฉินกำลังเจริญรุ่งเรือง และดียิ่งขึ้นทุกวัน แต่กลับกันอาณาจักรจ้าวกลับมีคนตายเกลื่อนกลาด สงครามโหมกระหน่ำไม่สงบ

อู๋ซานกุ่ยปรากฏตัวขึ้นและนำกองทัพหนึ่งแสนนายโจมตีแต่ละเมืองของอาณาจักรจ้าว เขาทำการเข่นฆ่าและปล้นชิงไปทั้งทาง ทำให้เหล่าชาวเมืองทุกข์ร้อน ความคับแค้นใจได้ร่ำลือไปทั่ว ชื่อเสียงของอู๋ซานกุ่ยฉาวโฉ่ไปหมด

ส่วนจ้าวจีเอ๋อร์พร้อมด้วยน้องชายจ้าวหรงจี นำกองทัพของแม่ทัพสือค่อยๆทำความสะอาดเมืองที่ถูกรุกรานโดยอู๋ซานกุ่ย เมืองที่อู๋ซานกุ่ยโจมตีไปแล้ว จ้าวจีเอ๋อร์และจ้าวหรงจีก็จะรีบไปทันที

เมืองที่ถูกโจมตีเสมือนนรกบนดิน เหล่าชาวเมืองต่างก็ไม่มีที่อยู่ บนถนนเต็มไปด้วยเลือด มีซากปรักหักพังอยู่ทุกแห่ง รกร้างไปหมด บางคนก็กอดครอบครัวที่สู้จนตายแล้วร้องไห้อย่างหนัก บางคนก็บาดเจ็บสาหัส พยายามดิ้นรน เสียงร้องคร่ำครวญดังขึ้นไม่ขาดสาย

จ้าวหรงจีเห็นภาพเหล่านี้อยู่บนรถม้า เขาขมวดคิ้วแล้วรู้สึกสับสนไปหมด จึงถามขึ้นเบาๆว่า

“เหตุใดจึงต้องมีคนสละชีวิต ไม่มีวิธีที่ไม่ทำร้ายชาวเมือง และสามารถทำให้เกิดความสันติสุขได้เลยรึ?”

จ้าวจีเอ๋อร์ใบหน้าเรียบนิ่ง แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ตราบใดที่ทำสงครามก็ต้องมีคนสละชีวิต หากการเสียสละของคนเหล่านี้สามารถแลกความสันติสุขของอาณาจักรจ้าวในอนาคตมาได้ เช่นนั้นการเสียสละของพวกเขาก็คุ้มค่า”

จ้าวหรงจีตะลึงแล้วตอบโต้ว่า “แต่ว่าชีวิตของพวกเขาก็เป็นชีวิตนะ!”

จ้าวจีเอ๋อร์พูดอย่างเข้มงวดว่า “ไม่มีแต่ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาจะมาเปราะบาง สิ่งที่เราทำได้ก็คือการปลอบโยนหัวใจที่แตกสลายของเหล่าชาวเมืองหลังจากเกิดสงคราม ลงรถเถิด”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วจ้าวจีเอ๋อร์พาน้องชายจ้าวหรงจีลงจากรถม้า

เมื่อยืนอยู่บนถนนที่มีควันไฟ ความรู้สึกหดหู่หลังสงครามทำให้หายใจแทบไม่ออก จ้าวจีเอ๋อร์จงสายตาให้จ้าวหรงจี

จ้าวหรงจีสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วตั้งสติ เขากวาดตามองเหล่าชาวเมืองที่ถูกทำร้ายแล้วพูดเสียงดังว่า

“ทุกท่าน ข้าคือองค์ชายแห่งอาณาจักรจ้าว จ้าวหรงจี บัดนี้มีสงครามเกิดขึ้นมากมาย ข้าจะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพื่อช่วยทุกท่านสร้างที่อยู่อาศัยอีกครั้ง”

เหล่าชาวเมืองมองจ้าวหรงจีด้วยความประหลาดใจ หากไม่ใช่เพราะฮ่องเต้อาณาจักรจ้าวหลงใหลผู้หญิง ไม่สนใจเรื่องบ้านเมือง ไม่แยแสต่อสงครามแต่ละที่ พวกเขาก็ไม่มีทางตกอยู่ในสภาพเช่นนี้

พูดลอยๆไม่มีหลักฐานยืนยัน จ้าวหรงจีออกคำสั่งต่อหน้าชาวเมืองว่า

“ทหาร ตั้งหม้อขึ้น”

“พ่ะย่ะค่ะ”

แม่ทัพสือประสานมือคารวะ แล้วพาเหล่าทหารตั้งหม้อใหญ่ขึ้นสี่ใบกลางถนน

เหล่าชาวเมืองพากันซุบซิบเบาๆ

“องค์ชายคิดจะทำอะไร เหตุใดจึงตั้งหม้อล่ะ?”

“ใครจะไปรู้ว่าพวกราชวงศ์คิดจะวางแผนทำอะไรกันแน่”