องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 57

แสงจากคมดาบส่องประกาย และแขนที่เปื้อนเลือดก็หลุดปลิวไป

"อ๊า!"

เสียงกรีดร้องอันโหยหวนของชายผู้มีหนวดเคราดังก้องไปทั่วทั้งหงหลูซื่อ

ทูตหลายคนของอาณาจักรจ้าวพลันตกตะลึง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

แม้แต่ผู้รักษาการเสนาบดีหงหลูซื่อที่เพิ่งเห็นการสังหารของฉินเหยียนก็อดมิได้ที่จะหดม่านตาของเขา

ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าฉินเหยียนจะตัดมือขวาของ ทูตผู้มีหนวดเคราต่อหน้าต่อตาพวกเขาจริงๆ!

เมื่อถูกฉินเหยียนตัดแขนของเขาด้วยดาบ ทำให้เขากลิ้งไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวดจนพูดไม่ออก

ฉินเหยียนหยิบมือที่ถูกตัดขึ้นมาและชูให้ทูตคนอื่นๆของอาณาจักรจ้าวดู

"ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า เพื่อให้เจ้าดูว่าข้าจะได้ข่าวสารที่ข้าต้องการมาได้อย่างไร"

“เจ้าสารเลว เก่งนักก็สังหารข้าเสียสิ!"

ผู้กล้าแห่งอาณาจักรจ้าวยังคงต่อต้าน แต่ถูกองครักษ์ส่วนตัวควบคุมและขัดขวางมิให้เขาได้สมหวัง

เขาโยนมือที่ถูกตัดออกไปยังเบื้องหน้าของขุนนางฝ่ายบุ๋นของอาณาจักรจ้าวพลางโบกมือและกล่าวว่า

"พาพวกเขาไปและแยกห้องขัง ข้าจะสอบปากคำพวกเขาทีละคน!"

เมื่อผู้กล้าถูกลากออกไปเขาก็ตะโกนว่า

"พวกเราชาวจ้าวล้วนเป็นผู้กล้า เราจะไม่ยอมก้มหัวให้เจ้าเป็นอันขาด หากเจ้าสังหารข้าก็ยังจะมีผู้กล้าอีกนับพันนับหมื่น มาล้างแค้นให้กับข้า!"

อย่างไรก็ตามเราขุนนางฝ่ายบุ๋นแห่งอาณาจักรจ้าวคนอื่นๆต่างก็สาปแช่งอยู่ในใจ เจ้าคนบ้าบิ่น ต้องการจะทำร้ายให้พวกข้าตายจึงจะรามือจริงๆหรือ

หากเจ้าอยากจะรนหาที่ ไม่ต้องพาพวกข้าไปด้วยหรอก

ฉินเหยียนเช็ดคราบเลือดบนดาบพลางสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

"อีกสักครู่ข้าจะสอบปากคำเดี่ยว หากผู้ใดกล้าที่จะกล่าวความเท็จ ข้าก็จะตัดนิ้วหนึ่งนิ้ว เมื่อตัดหมดทั้งสิบนิ้วแล้วก็จะเฉือนหู ตัดมือ และตัดเท้าจนกลายเป็นมนุษย์สุกร!"

เมื่อเหล่าทูตแห่งอาณาจักรจ้าวได้ยินคำกล่าวนี้ ดวงตาทั้งคู่ก็เบิกกว้างด้วยรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก!

"พาพวกเขาไป!"

"ขอรับ!"

องครักษ์สองสามคนก้าวออกมาด้านหน้าและพาทูตแห่งอาณาจักรจ้าวแยกย้ายกันไปคุมขังยังห้องต่างๆ

ฉินเหยียนเรียกองครักษ์มาหา และกระซิบสองสามประโยค

องครักษ์เข้าใจทันทีและมองดูฉินเหยียนราวกับว่าเขาเป็นยอดคน

ฉินเหยียนมีสีหน้าภาคภูมิใจโดยไม่ปิดบัง

คนกลุ่มนี้กล้าไม่พูดความจริงหรือ?

พูดเป็นเล่นไป เขาฉินเหยียนเป็นถึงสายลับชั้นยอด การสอบปากคำนั้นเป็นความสามารถพิเศษของเขา

ฉินเหยียนมาที่ห้องของทูตผู้มีหนวดเคราก่อน

เวลานี้ชายผู้มีหนวดเคราดูซีดเสียวและเหนื่อยล้า เขาลากมือที่ขาดพลางพิงอยู่ที่มุมห้อง

ฉินเหยียนก้มมองดูเขา

"ทำเช่นนี้เพื่ออะไรกัน บอกทุกสิ่งที่เจ้ารู้ออกมา ไม่เพียงแต่เจ้าจะสามารถหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดแต่ยังได้รับทองคำร้อยตำลึงอีกด้วย เหตุใดจึงไม่ตักตวงความสุขเล่า?"