องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 587

หลังจากออกไปนอกเมืองฟางเจาจวินเห็นผู้คุ้มกันสินค้าตั้งกระโจมอยู่ด้านนอก คนที่ออกมาด้านนอกส่วนใหญ่เป็นคนจากในเมืองแอบหนีออกมาขอแลกเปลี่ยนอาหาร

บางคนขอแลกกับปิ่นปักผมทอง บางคนแลกกับกำไลหยก บางคนถึงกับถือโฉนดที่ดินของบรรพบุรุษเพื่อขแลกกับข้าวสองสามถัง

แม้ว่าตระกูลฟางเจาจวินถือว่าเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองโม่แล้ว แต่นายฟางเป็นคนซื่อสัตย์และยึดมั่นในศีลธรรมมาก ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจของมีค่ามากเท่าไรนัก

ยิ่งไปกว่านั้น เงินทั้งหมดในตระกูลถูกเอาไปใช้เพื่อบรรเทาความยากลำบากให้แก่ประชาชนในเมือง ในตระกูลฟางเองสมาชิกที่รอกินอาหารด้วยเช่นกัน และพวกเขาไม่สามารถนำเงินทางมาแลกอาหารได้

เมื่อเห็นว่าผู้คนรอบตัวเขาแลกอาหารเสร็จและกลับไปด้วยความพอใจ ในใจของฟางเจาจวินพลันวิตกกังวลมากขึ้น

นางมองหาคนที่น่าจะเป็นคนรับผิดชอบในสำนักงานคุ้มครองความปลอดภัย และถามออกไปอย่างลังเลว่า

“ขอโทษเจ้าคะ ไม่ทราบว่ารับสมัครคนงานอยู่หรือไม่?”

คนที่นางถามคือต้าหย่ง

ต้าหย่งตอบ

“รับสมัครงาน เจ้าอยากทำงานอะไร?”

ฟางเจาจวินกำเนื้อแน่น ราวกับว่านางกำลังตัดสินใจบางอย่างก่อนจะพูดออกไปว่า

“แรงงานทาส”

ต้าหย่งอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาพลันใช้ตะเกียงส่องไปที่หน้าของนาง

แม่นางคนนี้หน้าตาสะสวย ดูมีนิสัยและสถานะแตกต่างจากคนทั่วไป หากไม่ใช่เพราะความอดอยาก นางคงไม่ใช่วิธีขายตนเองเพื่อมาเป็นทาสแน่ เขาถอนหายใจ

“หน้าตาถือว่าใช้ได้”

ฟางเจาจวินหันหน้ามาด้วยความเขินอาย พูดเสียงเล็กว่า

“เสบียงอาหารที่บ้านข้าไม่มีเหลือแล้ว หากข้าขายตัวเป็นทาส ข้าจะได้เสบียงอาหารเท่าไหร่เจ้าคะ?”

ต้าหย่งหยิบตะเกียงขึ้นมาแล้วถามว่า

“เจ้าคิดอยากจะขายตนเองนานเท่าใด?”

“สิบปีเจ้าค่ะ”

“สิบปี ข้าวห้าโตว”

น้ำตานางไหลลงมาทันทีเมื่อรู้ว่าขายตัวเองนานสิบปีเพื่อแลกกับข้าวห้าโตว

หากทำตามวิธีการของท่านพ่อต่อไป ต่อให้ทั้งครอบครัวต้องตาย ก็ไม่มีทางยอมเสียสละเพื่อข้าวห้าโตวเป็นอันขาด

แต่นางเป็นลูกสาวคนโตของตระกูล ไม่มีสมบัติติดตัว ทั้งครอบครัวกำลังขออาหารอยู่

ในบ้านมีน้องชาย พ่อแม่ นางไม่มีความสุขที่คนในครอบครัวต้องทนทุกข์เช่นนี้ นางทนเห็นตระกูลฟางตกต่ำลงเช่นนี้ไม่ได้ นางตัดสินใจขัดคำสั่งของท่านพ่อ กัดฟันและพูดออกไปว่า

“ขาย”

พูดจบ น้ำตาไหลอาบแก้ม

ต้าหย่งยื่นกระดาษให้นางแล้วพูดว่า

“เขียนใบขายตัวให้ข้า เขียนเสร็จแล้วลงชื่อให้ข้าด้วย”

ฟางเจาจวินไม่ลังเลแม้แต่น้อย นางเขียนใบขายตัวสิบปีทั้งน้ำตา อีกทั้งยังลงชื่อตนเอง พร้อมกับปั๊มลายนิ้วมือ

ต้าหย่งรวบรวมใบสมัคร สังเกตเห็นว่าหญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาชื่อ ฟางเจาจวิน เขายิ้มแล้วพูดว่า