องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 616

จ้าวหรงจีถือหมายยมราชมาดูอย่างละเอียด

“ก่อนหน้านี้ข้าก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ท่านพี่ลองดูสิว่ามันเป็นของจริงรึเปล่า”

ว่าแล้วก็จะส่งหมายยมราชให้แก่หัวหน้ากิจการพระราชวัง เพื่อส่งไปให้จ้าวจีเอ๋อร์

แต่จ้าวจีเอ๋อร์รู้สึกกระวนกระวายอย่างมาก นางดันฉากบังลมออกแล้วเดินออกมาต่อหน้าเหล่าขุนนาง จากนั้นก็เอาหมายยมราชจากมือของน้องชายมา

นางเปิดจดหมายออก ด้านในเขียนเอาไว้ว่าหมายยมราชตัวใหญ่ๆ หมายยมราชนี้เหมือนกับในคำร่ำลือ นางเปิดหมายยมราชออกด้วยมือที่สั่นคลอน ในนั้นมีการเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่า พรุ่งนี้ยามจื่อสามเค่อ สังหารอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน โดยลงท้ายเอาไว้ว่า กงซุนอู๋หมิง

เมื่อจ้าวจีเอ๋อร์เห็นชื่อนี้แล้วก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที นางวิงเวียนศีรษะ ร่างกายโซเซแทบจะยืนไม่อยู่

จ้าวหรงจีเห็นว่าสีหน้าของท่านพี่ย่ำแย่อย่างมาก จึงได้ถามไถ่อย่างห่วงใยว่า “ท่านพี่เป็นอะไรไป ไหวรึไม่?”

จ้าวจีเอ๋อร์ใช้มือจับโต๊ะเอาไว้แล้วพูดเสียงเบาว่า “จะไม่เป็นไรได้อย่างไร เรื่องใหญ่เพียงนี้เหตุเจ้าไม่รีบพูด!”

จ้าวหรงจีพูดด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสาว่า “ข้าสะสางธุระตั้งแต่เช้า ไม่มีว่างบอกท่านพี่เลย”

ตอนนี้ไม่ว่าจะไปกล่าวโทษใครก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา จ้าวจีเอ่อร์รีบออกคำสั่งว่า

“รีบไปกระจายคำสั่งเร็วเข้า ห้ามให้คณะทูตอาณาจักรฉินเข้ามาในพระราชวัง!”

ขันทีส่งสารกำลังจะออกไปจ้าวจีเอ๋อร์ก็รีบเรียกเขาเอาไว้ “รอเดี๋ยว! ข้าไปเองดีกว่า เตรียมม้า!”

นางไม่แยแสอะไรทั้งนั้น และรวบชุดหรูหราแล้ววิ่งออกไปด้านนอก รีบเดินทางไปยังวัดหงหลูทันที

......

วัดหงหลู

ต้าหย่งผู้เป็นท่านอ๋องตัวปลอมนั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะแล้วถอนหายใจ

“ไม่รู้ว่าฮ่องเต้หญิงและพวกขุนนางเก่าเจรจากันเป็นอย่างไรบ้างแล้ว เหตุใดยังไม่ส่งคนมารับพวกเราเข้าวังอีกนะ”

หยางจิ่นซิ่วที่เฝ้าระวังอยู่ด้านหลังเตือนขึ้นเบาๆว่า “อย่าพูดมาก อย่าลืมฐานะของเจ้าในตอนนี้”

ต้าหย่งรีบจัดระเบียบแล้วทำหน้าเข้มงวดเช่นเดิม ทันใดนั้นเองจ้าวจีเอ๋อร์เข้ามาในวัดหงหลูอย่างร้อนรน

ฝ่ายตรวจการหลี่ชางเมื่อเห็นว่าจ้าวจีเอ๋อร์มาด้วยตนเองจึงรีบเข้าไปต้อนรับ