องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 62

หออี๋หง

ห้องใต้หลังคาทั้งสามชั้นมีแสงสว่างจ้าและมีชีวิตชีวา

ภายนอกห้องใต้หลังคา แม่เล้าแต่งกายในชุดสวยสีสันสดใส ทักทายแขกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่หน้าหอ

สาวๆ ที่อยู่ในห้องใต้หลังคาต่างนั่งโบกผ้าเช็ดหน้า ทำท่าทำทาง ยิ้มแย้มทักทายผู้คนที่เดินผ่านไปมา

“คุณลูกค้า เข้ามาสิเจ้าคะ!”

“คุณลูกค้า เข้ามาสนุกกันเสียหน่อยสิเจ้าคะ”

“เอ๋ คุณชายจางมาแล้วหรือ ไม่เห็นหน้าค่าตาตั้งหลายวัน มาเถิดเจ้าค่ะ เรียนเชิญชั้นบน!”

แม่เล้าทักทายและส่งแขก เมื่อเห็นแขกเดินเข้ามาพลันต้อนรับด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม พูดชมไม่ขาดปาก

“โอ้! ผู้จัดการหลี่ ในที่สุดท่านก็มาจนได้ สาวๆ รอท่านแทบไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ ชั้นสองข้าเก็บห้องไว้ให้สำหรับท่านแล้ว สาวๆ มาพาผู้จัดการหลี่ขึ้นไปชั้นบนหน่อย!”

“เอ๊ะ? คุณชายคนนี้คงจะมาที่นี่เป็นครั้งแรกใช่หรือไม่? เรียนเชิญด้านในเจ้าค่ะ?”

ฉินเหยียนถือพัดและมองยังหออี๋หงอย่างไว้ท่าที

ข้างหลังเขาคือจ้าวจือหย่าที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย และจ้าวจีเอ๋อร์ที่ถูกทหารทั้งสี่คนคอยประกบ

“ไม่เลวๆ เป็นไปอย่างที่ข้าคิดเอาไว้เลย”

ฉินเหยียนหัวเราะเบาๆ หันไปมองราชองครักษ์ พยักหน้าและส่งสัญญาณ

วันนี้หออี๋หงมีแขกเป็นจำนวนมาก

สายตาของแม่เล้าซ่งเป็นประกาย คนเยอะขนาดนี้ วันนี้รายได้คงไม่เลว!

ฉินเหยียนเดินก้าวไปเข้าไปยังหออี๋หงอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาเดินเข้าไป ในมือโยนเงินออกมาแล้วพูดว่า

“เปิดห้องส่วนตัวให้ข้า จะเป็นผลดีต่อเจ้าไม่น้อย!”

แม่เล้าซ่งยิ้มอย่างมีความสุข ทักทายฉินหยียนด้วยรอยยิ้ม

“รีบจัดการให้คุณชายคนนี้เร็วเข้า อ้อ ไม่สิ แขกเหล่านี้พวกเจ้ารีบจัดการหาเหล้าชั้นดีและอาหารชั้นเลิศมาด้วย ดูแลพวกเขาให้ดี!”

บรรดาสาวๆ ก็รีบทักทายไม่หยุด

เมื่อฉินเหยียนเดินเข้ามาด้านใน เมื่อเห็นการตกแต่งภายในหออี๋หง ยิ่งทำให้เขารู้สึกว้าวุ่นใจมากยิ่งขึ้น พูดเสียงดังว่า

“คืนนี้ข้าจ่ายให้ทุกคนเอง!”

บรรดาแขกที่อยู่ด้านในพลันเงียบ และมองไปยังกลุ่มของฉินเหยียนที่อยู่ตรงประตู

“จ่ายให้ หมายความว่าอย่างไร?”

แต่ครู่ต่อมา บรรดาหญิงสาวต่างรุมเข้ามาหาเขา

“ไอหย่า คุณชายคนนี้ใจป้ำขนาดนี้เลยหรือ?”

จ้าวจือหย่าที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายกลับได้รับความนิยมมากที่สุด มีหญิงสาวรอยล้อมนางมากกว่าฉินเหยียนเสียอีก

บรรดาหญิงโคมเขียวต่างจงใจดันหน้าอกของนางให้เด่นชัดมากขึ้นและดันเข้าไปใกล้เนื้อตัวจ้าวจือหย่า ทำให้นางหน้าแดงด้วยความเขินอาย ทำอะไรไม่ถูก

“สิ่งที่ผิดจริยธรรมอย่าไปมอง อย่าไปฟัง”

หน้าของจ้าวจือหย่าพลันแดงด้วยความเขินอาย ทำตัวไม่ถูก

ฉินเหยียนโอบไหล่นางทันที

“ออกมากับข้าก็ต้องสนุกสิ มีความสุขหน่อย ยิ้มให้ข้าหน่อยสิ ไม่ยิ้มหรือ ทำไมถึงทำสายตาเช่นนั้น หรือว่าให้ข้ายิ้มให้เจ้าดีหรือไม่?”

“อุบ”

จ้างจือหย่ายิ้มอย่างรู้เท่านั้น

“ไอ้คนชั่ว สารเลว เจ้าพาข้ามาที่หอโคมเขียวทำไมกัน?”

จ้าวจีเอ๋อร์ที่ถูกคุมตัวอยู่ด้านหลังตะโกนถามออกมาด้วยความอับอายและความโกรธ เต็มไปด้วยแรงต่อต้าน

“พาเจ้ามาที่นี่ ก็เพื่อให้เจ้ามาเห็นด้วยตาตัวเองน่ะสิ!”