องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 62
หออี๋หง
ห้องใต้หลังคาทั้งสามชั้นมีแสงสว่างจ้าและมีชีวิตชีวา
ภายนอกห้องใต้หลังคา แม่เล้าแต่งกายในชุดสวยสีสันสดใส ทักทายแขกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มที่หน้าหอ
สาวๆ ที่อยู่ในห้องใต้หลังคาต่างนั่งโบกผ้าเช็ดหน้า ทำท่าทำทาง ยิ้มแย้มทักทายผู้คนที่เดินผ่านไปมา
“คุณลูกค้า เข้ามาสิเจ้าคะ!”
“คุณลูกค้า เข้ามาสนุกกันเสียหน่อยสิเจ้าคะ”
“เอ๋ คุณชายจางมาแล้วหรือ ไม่เห็นหน้าค่าตาตั้งหลายวัน มาเถิดเจ้าค่ะ เรียนเชิญชั้นบน!”
แม่เล้าทักทายและส่งแขก เมื่อเห็นแขกเดินเข้ามาพลันต้อนรับด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม พูดชมไม่ขาดปาก
“โอ้! ผู้จัดการหลี่ ในที่สุดท่านก็มาจนได้ สาวๆ รอท่านแทบไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ ชั้นสองข้าเก็บห้องไว้ให้สำหรับท่านแล้ว สาวๆ มาพาผู้จัดการหลี่ขึ้นไปชั้นบนหน่อย!”
“เอ๊ะ? คุณชายคนนี้คงจะมาที่นี่เป็นครั้งแรกใช่หรือไม่? เรียนเชิญด้านในเจ้าค่ะ?”
ฉินเหยียนถือพัดและมองยังหออี๋หงอย่างไว้ท่าที
ข้างหลังเขาคือจ้าวจือหย่าที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย และจ้าวจีเอ๋อร์ที่ถูกทหารทั้งสี่คนคอยประกบ
“ไม่เลวๆ เป็นไปอย่างที่ข้าคิดเอาไว้เลย”
ฉินเหยียนหัวเราะเบาๆ หันไปมองราชองครักษ์ พยักหน้าและส่งสัญญาณ
วันนี้หออี๋หงมีแขกเป็นจำนวนมาก
สายตาของแม่เล้าซ่งเป็นประกาย คนเยอะขนาดนี้ วันนี้รายได้คงไม่เลว!
ฉินเหยียนเดินก้าวไปเข้าไปยังหออี๋หงอย่างรวดเร็ว ขณะที่เขาเดินเข้าไป ในมือโยนเงินออกมาแล้วพูดว่า
“เปิดห้องส่วนตัวให้ข้า จะเป็นผลดีต่อเจ้าไม่น้อย!”
แม่เล้าซ่งยิ้มอย่างมีความสุข ทักทายฉินหยียนด้วยรอยยิ้ม
“รีบจัดการให้คุณชายคนนี้เร็วเข้า อ้อ ไม่สิ แขกเหล่านี้พวกเจ้ารีบจัดการหาเหล้าชั้นดีและอาหารชั้นเลิศมาด้วย ดูแลพวกเขาให้ดี!”
บรรดาสาวๆ ก็รีบทักทายไม่หยุด
เมื่อฉินเหยียนเดินเข้ามาด้านใน เมื่อเห็นการตกแต่งภายในหออี๋หง ยิ่งทำให้เขารู้สึกว้าวุ่นใจมากยิ่งขึ้น พูดเสียงดังว่า
“คืนนี้ข้าจ่ายให้ทุกคนเอง!”
บรรดาแขกที่อยู่ด้านในพลันเงียบ และมองไปยังกลุ่มของฉินเหยียนที่อยู่ตรงประตู
“จ่ายให้ หมายความว่าอย่างไร?”
แต่ครู่ต่อมา บรรดาหญิงสาวต่างรุมเข้ามาหาเขา
“ไอหย่า คุณชายคนนี้ใจป้ำขนาดนี้เลยหรือ?”
จ้าวจือหย่าที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายกลับได้รับความนิยมมากที่สุด มีหญิงสาวรอยล้อมนางมากกว่าฉินเหยียนเสียอีก
บรรดาหญิงโคมเขียวต่างจงใจดันหน้าอกของนางให้เด่นชัดมากขึ้นและดันเข้าไปใกล้เนื้อตัวจ้าวจือหย่า ทำให้นางหน้าแดงด้วยความเขินอาย ทำอะไรไม่ถูก
“สิ่งที่ผิดจริยธรรมอย่าไปมอง อย่าไปฟัง”
หน้าของจ้าวจือหย่าพลันแดงด้วยความเขินอาย ทำตัวไม่ถูก
ฉินเหยียนโอบไหล่นางทันที
“ออกมากับข้าก็ต้องสนุกสิ มีความสุขหน่อย ยิ้มให้ข้าหน่อยสิ ไม่ยิ้มหรือ ทำไมถึงทำสายตาเช่นนั้น หรือว่าให้ข้ายิ้มให้เจ้าดีหรือไม่?”
“อุบ”
จ้างจือหย่ายิ้มอย่างรู้เท่านั้น
“ไอ้คนชั่ว สารเลว เจ้าพาข้ามาที่หอโคมเขียวทำไมกัน?”
จ้าวจีเอ๋อร์ที่ถูกคุมตัวอยู่ด้านหลังตะโกนถามออกมาด้วยความอับอายและความโกรธ เต็มไปด้วยแรงต่อต้าน
“พาเจ้ามาที่นี่ ก็เพื่อให้เจ้ามาเห็นด้วยตาตัวเองน่ะสิ!”
จ้าวจีเอ๋อร์กัดฟันแล้วพูดว่า
“ไอ้คนชั้นต่ำ!”
ฉินเหยียนแค่อยากทำให้นางไม่พอใจ ยิ่งทำให้นางไม่พอใจมากเท่าไหร่ เขายิ่งมีความสุขมากเท่านั้น
เมื่อเปิดเข้าไปยังห้องส่วนตัว ถือว่าเป็นห้องที่ทำเลดี นั่งที่มุมประตูก็สามารถมองเห็นการตกแต่งและโครงสร้างภายในหออี๋หงทั้งหมด
ตรงกลางห้องโถงใหญ่ชั้นล่างมีส่วนที่ร้องเพลงและเต้นรำ มีนักเต้นออกมาแสดงฝีมือกันอย่างคับคั่ง
บรรดาผู้ชมที่อยู่รอบๆต่างปรบมืออย่างชอบใจ พูดคุย และดื่มกันอย่างสนุกสนาน
ทหารชั้นดีเองก็กินอาหาร ดื่มเหล้าและพูดคุยสัพเพเหระด้วยเช่นกัน
“อ๋องเหยียนเมตตาพวกเรามาก อาหารและเหล้าชั้นดีเช่นนี้ ชีวิตนี้ข้าคงไม่มีทางได้กินอีกแล้ว!”
“เมื่อก่อนข้าเคยรับใช้องค์ชายแปด ยังไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อนเลย อ๋องเหยียนดีกว่าตั้งเยอะ การที่ได้ติดตามและดูแลเขานั้นถือว่าเป็นกำไรของชีวิตแล้ว!”
“ถูกต้อง ข้าจะติดตามเขาตั้งแต่นี้ไป ข้าจะหาผู้นำดีๆ แบบนี้ได้ที่ไหนอีก? จากนี้ไป ข้าจะยอมตายเพื่อเขา!”
“จริงที่สุด!”
“เพื่ออ๋องเหยียน จะติดตามท่านต่อไป!”
ฉินเหยียนที่นั่งได้ไม่นาน แม่เล้าได้นำหญิงสาวเข้ามาห้าหกคน และพูดด้วยสีหน้าภูมิใจว่า
“นายท่านลองชมดูสิเจ้าคะ สาวๆ เหล่านี้ล้วนได้รับความนิยมเป็นอันดับต้นๆ ของหออี๋หงเจ้าค่ะ”
นางผายมือไปยังหญิงสาวและแนะนำตัวพวกนางทีละคน
“นี่คือหรูฮวา”
“นายท่านสวัสดีเจ้าค่ะ!”
“นี่คือซืออวี๋”
“ยินดีที่ได้รู้จักนายท่านเจ้าค่ะ!”
“นี่คือปี้เยว่”
“สวัสดีนายท่านเจ้าค่ะ!”
“นี่คือซิวฮวา”
“สวัสดีเจ้าค่ะ!”
ทุกครั้งที่แนะนำตัว บรรดาสาวๆ จะเดินขึ้นมาด้านหน้าและโค้งคำนับ ทุกคนต่างมีหน้าตาสะสวยและมีเสน่ห์
ฉินเหยียนหัวเราะ
“ดีๆๆ!”
“ในเมื่อมาแล้ว ก็ให้อยู่ที่นี่เสีย มาดื่มเป็นเพื่อนข้าเถิด!”
หลังจากพูดประโยคนั้น เขาก็ลุกขึ้น กางแขนออกและโอบบรรดาสาวๆ รูปงามเหล่านี้ไว้ในอ้อมแขน และพาไปนั่งเก้าอี้ด้วยกัน
อีกทั้งยังไม่ลืมโยนเงินจำนวนหนึ่งให้แม่เล้าซ่งหนึ่งถุง
แม่เล้าซ่งสายตาเป็นประกา รับมันไม่อย่างมั่นคงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า
“ขอบคุณนายท่านเจ้าค่ะ! หากต้องการอะไรเรียกข้าได้เลยนะเจ้าคะ!”
แม่นางหรูฮวายื่นแก้วเหล้าให้ฉินเหยียนและพูดอย่างเย้ายวนว่า
“นายท่าน ท่านมาหาพวกเราถึงที่นี่ ทำไมถึงยังพาผู้หญิงอื่นมาด้วยล่ะเจ้าคะ หญิงที่มีสกุลรุนชาติอย่างนางจะดูแคลนพวกเราได้นะเจ้าคะ”
ซืออวี๋รีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีว่า
“ใช่เจ้าค่ะนายท่าน ท่านกลัวว่าพวกเราจะทำหน้าที่ได้ไม่ดีหรือ?”
ฉินเหยียนจิ้มปลาจมูกของพวกนางและพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า
“ดูความฉลาดของพวกเจ้าสิ นางใช่หญิงมีสกุลที่ไหนกันเล่า เป็นแค่นางทาสหญิงของข้า พวกเจ้าไม่ต้องคิดว่านางเป็นคนเช่นเราหรอก มา ดื่ม!”
ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกไป สีหน้าของหญิงสาวเหล่านั้นพลันเปลี่ยนไปในทันที เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น สายตาที่ไม่พอใจของนางพลันหายไปในทันที และเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่สดใส ซุกตัวในอ้อมแขนของฉินเหยียนราวกับคนอ่อนแอ ไร้เรี่ยวแรง...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์