องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 640

ในยุคนี้ มีทั้งหมดเก้าแคว้น รวมเจ็ดอาณาจักร ได้แก่ ฉิน เยี่ยน จ้าว หลู่ อู๋ เยว่และสู่

อาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวนั้นเป็นอาณาจักรที่มีความขัดแย้งกันอยู่ตลอดเวลา ต่อสู้กันมาเป็นเวลาหลายปี ก่อนหน้านี้อาณาจักรจ้าวเป็นฝ่ายที่แข็งแกร่งกว่ามาก ควบคุมและกดดันอาณาจักรฉินมาโดยตลอด ปิดกั้นการค้าขาย ทำให้เศรษฐกิจอาณาจักรยิ่งแย่ลง

แต่เดิมทุกฝ่ายต่างคิดว่าอาณาจักรแรกที่ต้องแพ้ราบคาบคืออาณาจักรฉินอย่างแน่นอน แต่พวกเขากลับไม่คาดคิดว่าอาณาจักรจ้าวจะกลายเป็นอาณาจักรแรกที่ล่มสลาย

ประตูเมืองพังทลาย ประตูเปิดกว้าง ภายในอาณาจักรโกลาหล ประชาชนคับแค้นใจ ศพตายเกลื่อน อาณาจักรจ้าวเหลือเพียงแค่ชื่อเท่านั้น

อาณาจักรอื่น แต่เดิมทำใช้กลยุทธ์ดูไฟชายฝั่ง กำลังรออะไรอยู่เล่า รีบมาจัดการพวกลูกหมาเหล่านี้ให้จมน้ำกันดีกว่า หลังจากอาณาจักรจ้าวล่มสลาย ทูตจากอาณาจักรต่างๆ ได้ถูกส่งมายังอาณาจักรจ้าว ต่างมีจุดประสงค์ที่ชัดเจน

ใช้โอกาสฆ่าอีกฝ่ายตอนล้มป่วย

เดิมทีอาณาจักรจ้าวเป็นภูมิภาคที่ราบภาคกลาง มีอาณาเขตกว้างใหญ่ มีผลผลิตอุดมสมบูรณ์ ประชาชนมีฐานะดี มีความสงบสุขและเจริญรุ่งเรือง

แต่หลังจากพ่ายแพ้สงคราม ราชวงศ์ถูกกวาดล้าง ตอนนี้เหลือเพียงเปลือกนอกที่ว่างเปล่า อีกทั้งยังมีหญิงสาวที่แต่งงานกับชาวต่างอาณาจักรกลับมา อาณาจักรจ้าวจึงเป็นเหมือนสุนัขที่หลงทาง

อย่าว่าอาณาจักรอื่นไม่ซื่อตรง ใส่ร้ายกัน รุมทำร้ายคนอ่อนแอ นี่สิถึงจะสอดคล้องกับผลประโยชน์ของอาณาจักร

ไม่ ในเพียงแค่ช่วงเวลาเพียงสั้นๆ ไม่ว่าภูเขาจะสูงเพียงใด แม่น้ำจะลึกแค่ไหน อาณาจักรอื่นๆ ก็ยังส่งทูตเข้ามายังเมืองเปี้ยนจิง เมื่อหลวงของอาณาจักรจ้าว จุดประสงค์ที่เข้ามานั้นก็ชัดเจนในตัวเองอยู่แล้ว นั่นก็คือเพื่ออำนาจปราบปรามคนอื่น ขอให้จ่ายส่วย ขอให้ยกดินแดน หากกล้าไม่ตอบตกลง ก็จะส่งกองทัพเข้ามาโจมตี

ในฐานะที่เป็นบุคคลสำคัญอันดับหนึ่งในเครือข่ายข่าวกรองของใต้หล้านี้ ฉินเหยียนจะไม่ทราบจุดประสงค์ของการมาเยือนได้อย่างไร แน่นอนว่าเขารู้ ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่าสิ่งที่อาณาจักรจ้าวต้องเผชิญหน้าหลังจากนี้เป็นเรื่องวิกฤตยิ่งนัก

...

วัดหงหลู อาณาจักรจ้าว

รถม้ามุ่งเข้าบริเวณวัด เจ้าหน้าที่กรมการต่างประเทศของอาณาจักรฉินมาถึงก่อนแล้ว และยึดครองเรือนข้างที่ดีที่สุดไป

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินเหยียนมาถึงวัดหงหลูตั้งแต่มายังอาณาจักรจ้าว

ทันทีที่พวกเขาลงจากรถม้า ต้าหย่งและคนอื่นๆ รีบรุดไปข้างหน้าเพื่อช่วยเขา

“ไม่ต้องช่วยประคองข้า ข้าลงไปเองได้”

ฉินเหยียนเหยียบบนเก้าอี้ แล้วลงจากรถม้า จับมือต้าหย่งและกระซิบข้างหู

“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่ ตอนนี้เจ้าเป็นอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน ข้าเป็นเพียงทูตของอาณาจักรฉินเท่านั้น ในอีกสองวันทูตจากอาณาจักรอื่นจะมาถึง ดังนั้นอย่าสร้างปัญหาให้ข้าเลย

ต้าหย่งพูดไม่ออก เหตุใดเขายังต้องปลอมตัวเป็นอ๋องเหยียนอยู่อีก ไม่ใช่ว่ายกเลิกไปแล้วหรือ

ฉินเหยียนเมินต้าหย่ง และมุ่งความสนใจไปที่ภูเขาปลอมๆ ในวัดหงหลู

“ไม่ต้องพูดแล้ว ลานนี้บรรยากาศช่างดีเหลือเกิน”

จ้าวจีเอ๋อร์ติดตามฉินเหยียนและเป็นผู้นำทางในครั้งนี้ นางบอกได้ทุกอย่างว่าแต่ละห้องใช้ทำอะไร

หลังจากที่เดินไปรอบๆ สักพักหนึ่ง ฉินเหยียนก็ชี้ไปยังพระราชวังและอาคารต่างๆ ทีละแห่ง

“อาณาจักรเยี่ยน อาณาจักรหลู่ อาณาจักรอู๋ อาณาจักรเยว่ อาณาจักรสู่ ข้าจำไม่ผิดใช่หรือไม่?”

จ้าวจีเอ๋อร์ประสานมือเพื่อเป็นการทักทาย

กัวฮวายยืนอยู่กลางห้องโถงในตำหนักจินหลวนและพูดอย่างอวดดีว่า

“จะคืนเขตปกครองสิบหกเขตแห่งเยี่ยนหยุนให้แกข้า หรือจะถูกโจมตี ข้าเป็นถึงทหารม้าแห่งอาณาจักรเยี่ยน ข้าไม่ยอมอ่อนข้อให้อย่างแน่นอน!”

...

ทูตคนที่สองที่มาถึงอาณาจักรจ้าวคือทูตแห่งอาณาจักรอู๋ ผู้นำคืออวี๋จื่อหมิง อัครเสนาบดีแห่งอาณาจักรอู๋ ที่เป็นนักยุทธศาสตร์ที่มีทักษะด้านวรรณกรรมและการทหาร

อาณาจักรอู๋อยู่ในภาวะสงครามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา พวกเขาต่อสู้กับอาณาจักรเยว่เป็นเวลาหลายปี เนื่องจากมีข้อพิพาทเรื่องชายแดน อย่างไรก็ตามอาณาจักรอู๋มีทหารและม้าที่แข็งแกร่ง สามารถเอาชนะอาณาจักรเยว่ได้ตั้งแต่สามปีที่แล้ว แม้ว่าจะไม่รุนแรงเท่ากับการทำลายอาณาจักร แต่ก็ทำให้จนถึงตอนนี้ยังไม่สามารถลืมตาอ้าปากขึ้นมาได้

จุดประสงค์ในการมาที่อาณาจักรจ้าวของอาณาจักรอู๋ในครั้งนี้นั้นชัดเจนมาก ต้องการบดขยี้อาณาจักรจ้าวที่ล่มสลาย

“พื้นที่ทางตอนใต้ของแม่น้ำเยียงซีเกียงและเจียงเฉินเป็นอาณาเขตของอาณาจักรอู๋มาตั้งแต่สมัยโบราณ”

...

คณะทูตอาณาจักรเยว่มาพร้อมอาณาจักรอู๋

เนื่องจากอาณาจักรเยว่พ่ายแพ้ในสงคราม ตอนนี้จึงถูกอาณาจักรอู๋ควบคุมในทุกด้าน แม้แต่การเข้าบุกรุกอาณาจักรจ้าว ทำให้อาณาจักรเยว่เป็นผู้นำทัพ

หากไม่เข้าร่วมก็ไม่ได้ อาณาจักรที่อ่อนแอไม่มีอำนาจในการต่อรอง อาณาจักรที่พ่ายแพ้ไม่มีสิทธิ์ได้พูด

พวกเขาถูกอาณาจักรอู๋ใช้เป็นหอกในการต่อสู้เท่านั้น การเจรจาในครั้งนี้ต้องพยายามแย่งผลประโยชน์มาให้ได้มากที่สุด