องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 645

อาณาจักรฉิน

หลังจากที่เมืองใหม่ได้มีการพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ก็ได้รับความนิยมจากประชาชน และเป้ฯที่รู้จักกันในชื่อว่าเซียนตู

เซียนตู สามารถเข้าใจได้ว่าเทพเจ้าเป็นคนสร้างขึ้นหรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นแดนสวรรค์ ก่อนที่พวกนักธุรกิจต่างอาณาจักรจะเข้ามาในเซียนตูนี้ พวกเขาต่างคิดว่านี่เป็นเรื่องเกินจริง แต่อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่เข้ามายังเซียนตู ทุกคนต่างหลงใหลในเซียนตูกันทั้งสิ้น

ความเจริญรุ่งเรืองของเซียนตู ต้องเข้ามาด้วยตัวเองเท่านั้น ถึงจะรู้ว่าเข้าใจความหมายที่คนอื่นต่างพูดถึง คำพูดของคนๆ หนึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะสามารถอธิบายความเจริญรุ่งเรืองของเซียนตูนี้ได้

ในวันนี้ มีชายคนหนึ่งเดินทางมายังเซียนตู

เขามีชื่อว่าเฉิงเซิน เป็นลูกคนที่สิบสอง ถูกเรียกอีกชื่อว่าเฉิงสิบสอง เป็นชาวเมืองเขตซุ่นชิ่งแห่งอาณาจักรฉิน

แม้ว่าเขาจะยังอายุน้อย แต่เขาเป็นเสนาบดีที่ฉลาดและมีชื่อเสียงมาตลอดในช่วงยุคของเขา

หลังจากที่เฉิงเซินได้ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาแล้ว เขาก็จัดแจงเสื้อผ้าโทรมๆ ของเขาให้เรียบร้อย เดินผ่านด่านเจียยวี่ เมืองเงยหน้าขึ้น ดวงตาเขาเบิกกว้างในทันที

“วา”

ความรุ่งเรื่องของเซียนตูอยู่ในสายตาของเขา เฉิงเซินพูดไม่ออก ไม่ว่าเขามองไปทางไหนก็รู้ว่าทุกอย่างแปลกใหม่

ถนนที่ราบเรียบและเรียงรายไปด้วยร้านค้า ตึกที่เตี้ยที่สุดคือสูงสามชั้น ยังมีตึกสูงห้าชั้นเจ็ดชั้นอีกด้วย

เฉิงเซินถูกอาคารเหล่านั้นที่ทอดยาวสูงไปจนถึงก้อนเมฆดึงดูดในทันที ละลานตาเต็มไปหมด

“ถอยไปๆ!”

ขณะที่เฉิงเซินกำลังมองไปรอบๆ ประหลาดใจกับความรุ่งเรืองและหรูหราของเซียนตู มีตำรวจกลุ่มหนึ่งวิ่งผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นเขาจึงหยุดมองวิวทิวทัศน์ที่สวยงามของเซียนตู จ้องไปยังตำรวจที่กำลังเดินจากไปในทันที

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาเห็นหอสังเกตการณ์ที่สูงกว่าอาคารเจ็ดชั้น มีคนตีกลอง โบกธงเพื่อส่งสัญญาณลับ

“เจ้าหน้าที่ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ยกเลิกวันหยุด ทั้งหมดไปรวมตัวกันที่ค่ายป้องกันเมืองเวลาเที่ยงตรง”

เฉิงเซินอ่านข้อความลับออก และตอบสนองขึ้นมาทันที เขาถามคนรอบข้างออกไปอย่างไม่คิดว่า

“ขอโทษนะครับ ค่ายป้องกันเมืองอยู่ที่ใด?”

“ตรงไป เลี้ยวว้ายและเดินไปจนสุดทาง”

เมื่อได้รับการยืนยันที่อยู่แล้ว เขาก็วิ่งอย่างไม่คิด

เหตุผลที่เฉิงเซินมายังเซียนตูนั่นไม่ใช่เพราะว่าต้องการมาท่องเที่ยว แต่เขาเป็นนักธุรกิจในเมืองซุ่นชิ่ง เป็นคนมีความสามารถ

นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับอ๋องเหยียนในสมัยราชวงศ์ฉิน ได้เปิดโรงเรียนใหญ่สี่แห่งในเมืองหลวงหลักของแต่ละเมือง ทุกคนสามารถลงทะเบียนเรียนได้ หลังจากเรียนจบ ก็สามารถสอบเข้าและทำงานร่วมกับในวังได้อีกด้วย

เฉิงเซินเป็นคนเก่งในเขตจังหวัดซุ่นชิ่ง แม้ว่าจะมาจากครอบครัวยากจน แต่เขามีความเป็นเลิศทั้งด้านนิสัยและวิชาการ คนอื่นต้องเรียนมากว่าห้าปี แต่เขากลับเรียนจบได้ภายในหนึ่งเดือน

เฉิงเซินเป็นคนสอบเข้ามาเป็นอันดับหนึ่งในโรงเรียนทั้งสี่แห่งนั้นได้ ในตอนท้ายอาจารย์ไม่มีอะไรจะสอนเขาแล้ว ไม่มีทางเลือกนอกจากแนะนำให้รู้จักกับจางอวิ๋นซู

จางอวิ๋นซูให้เฉิงเซินมาทำงานกับนางเป็นเวลาสองเดือน และพบว่าเขาเป็นคนฉลาดมาก จึงเป็นเรื่องน่าเสียดายที่เขาต้องมาทำงานร่วมกับนาง นางจึงขอให้องค์ชายเจ็ด ฉินอวี่ เขียนจดหมายแนะนำตัวให้เฉิงเซิน ส่งเขามายังเมืองใหม่เพื่อเข้ารับการอบรม