องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 652

“ฆ่ามัน รีบฆ่ามัน!”

แม้ว่าสองคนถูกฆ่าตายไปแล้ว แต่ยังเหลืออีกสี่คน ธนูและดาบ รีบพุ่งเป้ามาที่เฝิงตู่

แม้ว่าเฝิงตู่จะเสียแขนขวาไป แต่เขายังมีสู้เป็น ถือดาบในมือซ้ายไว้มั่น แม้ว่าเขาจะไม่แข็งแกร่งเท่าเมื่อก่อน แต่เขายังคงเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งในใต้หล้านี้อยู่

“พึ่บ”

หลังจากการเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ครั้ง เฝิงตู่ก็หยุดนิ่ง สี่คนนั้นล้มลงนอนตายไปกับพื้น

เฝิงตู่เหวี่ยงดาบอย่างเย็นชา มองไปยังเลือดสดบนดาบและเหลือบมองนักฆ่าบนพื้น

“ข้าไม่อยากฆ่าใคร เหตุใดต้องบังคับข้า”

“เอ่อ...”

จู่ๆ เฉิงเซินพูดขึ้นว่า

“ท่านวีรบุรุษ ช่วยคืนมาให้ข้าได้หรือไม่?”

จากนั้นเฝิงตู่มองไปที่เด็กโง่อย่างเฉิงเซิน จากนั้นมองไปที่คราบเลือดบนดาบ

“ดาบดีขนาดนี้ ให้เจ้าก็ไร้ประโยชน์น่ะสิ”

เฉิงเซินรีบพูดเสียงต่ำ

“ทักษะการต่อสู้ของข้ายังไม่สูงมากนัก แต่ดาบเล่มนี้เป็นของทางการ หากหายไปข้าจะลำบาก ท่านวีรบุรษช่วย...”

ไม่ให้”

เฝิงตู่รีบทำตัวขี้โกง เฉิงเซินทำอะไรเขาไม่ได้

ในเวลานี้

“เจ้าไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

เสียงของเลี่ยวหย่งดังมาจากทางด้านบน

เฝิงตู่ไม่อยากพูดอะไรมาก ถูกคนของศาลาว่าการเจอเข้าจะลำบากเอาได้ จึงรีบวิ่งหนีไป

“ขอบคุณดาบเจ้ามาก แล้วพบกันใหม่”

“อย่าเพิ่งไป! ข้าช่วยท่านได้!”

เฉิงเซินคิดอยากไล่ตาม แต่เฝิงตู่ใช้วิชาวิ่งเร็วหายไปในพริบตา

เลี่ยวหย่งและคนของเขาไล่ตามหลังมา หลังจากลงมาเห็นศพนอนตายเกลื่อนกลาด

“เจ้าเป็นคนทำหรือ?”

“ชายที่ชื่อกงซุนอู่หมิงทำต่างหากเล่า!”

ทุกคนอึ้ง โดยเฉพาะผู้พิทักษ์

จากนั้นมีการส่งสัญญาณลับ กำจัดศพ สืบเบาะแส และนำเฉิงเซินกลับไปซักถาม ไล่ถามเรื่องของกงซุนอู๋หมิง

ในเวลานี้เฉิงเซินเพิ่งรู้ว่า เมื่อสองเดือนก่อนกงซุนอู๋หมิงพยายามลอบสังหารอ๋องเหยียน แต่กลับยอมแพ้เอาดื้อๆ

เดิมทีคนๆ นี้ ควรถูกระบุว่าเป็นคนที่กำลังตามหา แต่อ๋องเหยียนได้ยกเลิกคำสั่งไล่ฆ่าชายคนนี้ไป อีกทั้งยังพูดว่าคนในตำหนักอ๋องเหยียนคนไหนที่พบเจอเขา อย่าสร้างความขัดแย้งกับกงซุนอู๋หมิง

ในช่วงเวลานี้ตำหนักอ๋องเหยียน ค้นพบการกระทำบางส่วนของกงซุนอู๋หมิงผ่านการสอบสวนต่างๆ คดีของเขายาวเป็นหางว่าว ก่อนหน้านี้หนึ่งร้อยปี ชายคนนี้มีชื่อเสียงไปแล้วทั่วโลก ตอนนี้เขาคือฆาตกรอันดับหนึ่งในใต้หล้านี้

เฉิงเซินรายงานทุกสิ่งที่เขาเห็นและได้ยินโดยละเอียด ไม่มีตกหล่นแม้แต่นิดเดียว

เหตุการณ์นี้สร้างความตื่นตระหนกให้กับแผนกซวนจิงเป็นอย่างมาก ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ทำงานทั้งคืนเพื่อสอบปากคำเฉิงเซิน

“ดาบของเจ้าถูกกงซุนอู๋หมิงขโมยไปหรือ?”

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ขมวดคิ้วพร้อมกับอ่านรายงานไปพลาง ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ใช่ ข้าไม่มีความสามารถเอาคืนกลับมา”

เฉิงเซินไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ