องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 662

การเจรจายืดยาวต่อไปครึ่งเดือน

ไม่ว่าอาณาจักรใดมาเข้าเฝ้าพูดโน้มน้าวแค่ไหน จ้าวจีเอ๋อร์ก็ยังคงไม่ตัดสินใจให้ยืมเส้นทางรึไม่ ทูตทั้งสี่อาณาจักรต่างก็วิตกกังวลอย่างมาก และเพิ่มผลประโยชน์มากขึ้นเรื่อยๆ

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นจ้าวจีเอ๋อร์ก็ยังคงไม่ยอมตอบตกลง นางเห็นว่าถึงเวลาแล้วจึงได้เรียกทูตอาณาจักรเยี่ยน อาณาจักรอู๋และอาณาจักรเยว่มา แล้วพูดอย่างไม่เกรงใจว่า

“สัจจะที่พวกเจ้าให้แก่ข้า จะพูดอย่างเดียวได้อย่างไร อย่างไรอาศัยแต่ลมปากพูด แล้วหากพวกเจ้าเกิดกลับคำขึ้นมา ข้าจะทำอย่างไรเล่า?”

แม่ทัพอาณาจักรเยี่ยนกัวฮวายประสานมือคารวะพูดขึ้นก่อนว่า “ฝ่าบาท อาณาจักรเยี่ยนนั้นหนึ่งวาจาหนักดุจติ่งทองเก้าชั้น ในเมื่อได้กล่าวออกไปแล้ว แม้ใช้ม้าถึงสี่ตัวก็ยากจะตามกลับคืน ไม่มีทางกลับคำแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

อวี๋จื่อหมิงแห่งอาณาจักรอู๋เองก็ไม่ยอม เขารีบประสานมือคารวะพูดว่า “กระหม่อมยินดีทำหนังสือสัญญา ไม่กลับคำแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

ทูตแห่งอาณาจักรเยว่เองก็พูดสมทบว่า “อาณาจักรเยว่เองก็ไม่มีทางกลับคำแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

จ้าวจีเอ๋อร์กวาดตามองทั้งสามคนอย่างเย็นชา ไม่ว่าจะเป็นการรับปากหรือหนังสือสัญญาก็ล้วนเป็นเท็จ หากอีกฝ่ายไม่ยอมรับขึ้นมาฝ่ายที่เสียเปรียบก็คืออาณาจักรจ้าว ดังนั้นหากยังไม่พบเครื่องบรรณาการ นางก็ไม่ยอมตกลง

จ้าวจีเอ๋อร์ยิ้มบางๆแล้วเสนอว่า “เช่นนี้เป็นอย่างไร พวกเจ้าไปนำของมาให้ข้าก่อน ข้าต้องการเห็นความจริงใจของพวกเจ้า จากนั้นเราค่อยมาเจรจาเรื่องจะให้ยืมรึไม่อย่างละเอียด คิดว่าอย่างไรบ้าง?””

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้วทั้งสามก็พูดไม่ออก ฮ่องเต้หญิงเรียกร้องต้องการผลประโยชน์ต่อหน้าพวกเขาทั้งสามสูงจริงๆ! แต่หากจะคลี่คลายสถานการณ์ในตอนนี้ ก็ต้องคว้าเส้นทางอาณาจักรจ้าวมาให้ได้

ทั้งสามประสานมือคารวะแล้วพูดพร้อมเพรียงกันว่า “ตามพระประสงค์ของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

จ้าวจีเอ๋อร์แสดงสีหน้าดีใจ แล้วพูดเสียงดังว่า “เช่นนั้นพวกเจ้าก็คงต้องรีบแล้วล่ะ ใครมาก่อนก็ได้ก่อน ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องตกลงคำร้องขอของอาณาจักรหลู่แล้ว”

อาณาจักรเยี่ยน อาณาจักรอู๋และอาณาจักรเยว่รีบเตรียมรถม้าแล้วจำใจกลับไปยังอาณาจักรของตนเองอย่างรวดเร็ว

เมื่อให้พวกทูตกลับไปแล้วจ้าวหรงจีก็หัวเราะแล้วพูดว่า “ท่านพี่ แผนของท่านช่างร้ายกาจจริงๆ!”

จ้าวจีเอ๋อร์ยิ้มแย้ม “ข้าได้วิชามาจากพี่เขยของเจ้าทั้งนั้น”

ต่อให้จ้าวหรงจีจะไม่ชอบพี่เขยคนนี้เลย แต่เขาก็รู้สึกนับถืออย่างใจจริง และแสร้งทำเป็นพูดอย่างดูถูกว่า

“ก็มีแต่เขาเท่านั้นที่จะคิดแผนไม่เข้าท่าเช่นนี้ได้!”

......

ในช่วงเจรจาครึ่งเดือนฉินเหยียนไม่เคยปรากฏเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่เขาได้วางกรอบดักทั้งสี่อาณาจักรไว้นานแล้ว บัดนี้สงครามได้เริ่มขึ้นแล้ว แผนการก็ได้เริ่มดำเนินการอย่างสมบูรณ์แล้ว