องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 665

คำพูดเหล่านี้ของฮ่องเต้เยว่นั้นมาจากใจ ไม่มีมาดของฮ่องเต้เลย เขาร้องไห้ต่อหน้าของจ้าวจีเอ๋อร์ เขาสามารถกราบกรานขอร้องเพื่อชาวเมืองโดยไม่สนฐานะของตนเอง จ้าวจีเอ๋อร์เห็นแก่ความจริงใจของฮ่องเต้เยว่จึงได้ตอบตกลงอย่างลำบากใจว่า

“ฮ่องเต้เยว่ทำเพื่อชาวเมืองอย่างใจจริงเช่นนี้ ข้านับถืออย่างมาก ข้าตกลงจะช่วยให้อาณาจักรเยว่ผ่านวิกฤตครั้งนี้ไป และจะไปส่งสารต่ออาณาจักรฉินทันที”

เมื่อฮ่องเต้เยว่ได้ยินว่าจ้าวจีเอ๋อร์ตอบตกลงยอมช่วยแล้ว ดวงตาของเขาก็เป็นประกายทันที จึงได้ประสานมือคารวะพูดอย่างซาบซึ้งใจว่า

“ขอบพระทัยในความช่วยเหลือของฮ่องเต้หญิง รถสมบัติมากมายนอกตำหนักเป็นคำขอบคุณ เมื่อชาวเมืองอาณาจักรเยว่ได้รับความสันติสุขแล้ว ข้าจะนำเครื่องบรรณาการมาถวายให้อย่างงาม ขอตัวก่อน!”

ฮ่องเต้เยว่รีบเดินทางกลับอาณาจักรเยว่ด้วยสีหน้าที่ดีใจ

เมื่อจ้าวจีเอ๋อร์เลิกพระราชสำนักแล้วก็รีบไปเข้าเฝ้าฉินเหยียนทันที นางได้พูดเป้าหมายที่ฮ่องเต้เยว่มาเยือนทั้งหมด ฉินเหยียนหลุดหัวเราะแล้วพูดว่า

“ข้ารู้จักฮ่องเต้เยว่ เขาเป็นคนที่หน้าไหว้หลังหลอก หากไม่จัดการเขาขั้นเด็ดขาดในยามที่เขาลำบาก อนาคตหากเขามีอำนาจขึ้นมา เขาจะกลับมาแว้งกัดเจ้าอย่างสาหัส ดังนั้นการต่อกรกับสุนัขบ้าเช่นนี้มีแต่ต้องทำให้เด็ดขาดเท่านั้น ทำให้เขาไม่มีโอกาสอะไรทั้งนั้นอีก”

จ้าวจีเอ๋อร์ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ดังนั้นท่านอ๋องหมายความว่า?”

ฉินเหยียนนั่งลงแล้วเปิดเครื่องเขียน เขาถือพู่กันแล้วเขียนพร้อมพูดไปด้วยว่า

“กระจายคำสั่งของข้า ให้วิสาหกิจอาณาจักรเยว่เปิดคลังเสบียง โดยขายในราคาหนึ่งตำลึงต่อข้าวสารหนึ่งถัง”

“เพคะ!”

ต้าหย่งรับจดหมายของฉินเหยียนมาแล้วรีบส่งจดหมายนกพิราบไปยังอาณาจักรเยว่

......

เมื่อวิสาหกิจในอาณาจักรเยว่ได้รับข่าวแล้วก็เปิดคลังเสบียงทันที คนจากวิสาหกิจย้ายข้าวหลายกระสอบไปไว้ตรงถนน จากนั้นก็ตีฆ้องตะโกนว่า

“เปิดคลังเสบียง เปิดคลังเสบียงแล้ว!”

เหล่าชาวเมืองที่หิวโหยกันเมื่อได้ยินว่าวิสาหกิจเปิดคลังเสบียงก็ต่างล้อมเข้ามาทันที แต่เมื่อเหล่าชาวเมืองเห็นประกาศที่หน้าประตูของวิสาหกิจแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป

วิสาหกิจได้เปลี่ยนราคาจากข้าวสารหนึ่งถังสิบอีแปะ เป็นข้าวสารหนึ่งถังหนึ่งตำลึง และแปดร้อยอีแปะสามารถแลกได้เพียงหนึ่งตำลึง นี่คือกำไรแปดสิบเท่าเลย

ชาวเมืองในพื้นที่และเหล่าชาวนาต่างก็โกรธเกรี้ยวและด่าทอว่า

“เสียสติไปแล้วรึไง! ข้าวสารหนึ่งถังหนึ่งตำลึง มันต่างอะไรจากพวกเจ้าปล้นเงิน!”

“พวกเจ้าปล้นชิงกันชัดๆเลยไม่ใช่รึไง! ไม่อยากจะพวกข้ามีข้าวกินกันก็พูดตรงๆ!”