องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 67

หออี๋หงที่เต็มไปด้วยเสียงร้องเพลง เสียงคนพูดคุย ชนแก้วกันอย่างสนุกสนาน ฉากหน้าดูสำมะเลเทเมาแค่ไหน ความเป็นจริงก็ยิ่งมีเรื่องเหลวแหลกมากเท่านั้น

บรรดาหญิงสาวสวยกำลังทำท่าทำทาง และนักดื่มจากมากมายเดินกันโซซัดโซเซ

จ้าวจือหย่ามุ่งหน้าไปอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นจู่ๆ ก็มีชายร่างสูงใหญ่ขวางทางนาง โอบนางไว้ในอ้อมแขน โยกแก้วเหล้าในมือพลางพูดว่า

“มาเถิดคนสวย มาดื่มเป็นเพื่อนข้า!”

จ้าวจือหย่าที่ในใจนั้นตื่นตระหนก แต่ต้องแสร้งทำเป็นนิ่งพูดออกไปว่า

“รอสัญญาณแก้วแตก”

ท่าทีของชายคนนั้นเปลี่ยนไป จากนั้นปล่อยจ้าวจือหย่าเป็นอิสระ นางจึงรีบเดินไปทางอื่นทันที

ทันทีที่จ้าวจือหย่าหันตัวกลับมา นางพลันถูกชายร่างสูงใหญ่อีกคนหนึ่งหยุดไว้

“มาเถิดสาวน้อย มาดื่มกับข้าสักสองแก้วแล้วค่อยไปเถิด!”

จ้าวจือหย่าเดินไปที่โต๊ะของเขาด้วยรอยยิ้มและกระซิบข้างหูว่า

“รอสัญญาณแก้วแตก”

ชายคนน้นดูอึ้งไปเช่นกัน พยักหน้าเข้าใจ และโบกมือเรียกนางโลมคนอื่นแทน

“มาเถิดสาวน้อย ดื่มกับพี่สักสองแก้วแล้วค่อยไป!”

จ้าวจือหย่าเดินหนีไปและลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ฟู่”

ก่อนที่นางจะทันสงบสติอารมณ์เสร็จ จู่ๆ พลันมีนางโลมคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น คว้าแขนของนาง มองจ้าวจือหย่าด้วยสายตาสงสัยแล้วถามว่า

“เอ๋ น้อง ทำไมพี่มองหน้าเจ้าแล้วดูคุ้นมาก เจ้าคือ..”

“ชู่ว!”

จ้าวจือหย่าแสร้งทำเป็นตื่นตระหนก มองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง แล้วกระซิบบอกนางโลมคนนั้นว่า

“รอสัญญาณแก้วแตก!”

ท่าทีของนางโลมคนนั้นเปลี่ยนไปในทันที นางย่อตัวลง กระพริบตา และกำหมัดซ้ายข้อนไปที่อกข้างซ้ายแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

“จงรักภักดีต่ออาณาจักรจ้าว!”

จ้าวจือหย่าได้เรียนรู้ท่าทางการสื่อสารภายในของพวกเขา เดินไปจุดอื่นอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นคนอื่นเดินเข้ามา จึงทำท่าทางที่เพิ่งเรียนรู้มา หลอกได้ถึงสามคนในเวลาติดต่อกัน

ในใจจ้าวจือหย่าไม่ได้ประหม่าเหมือนอย่างตอนแรกอีกต่อไปแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่านางพูดและทำท่าทีสงบมากขึ้น ทำให้คนอื่นไม่สงสัยนางอีกต่อไป

ทหารชั้นดีสังเกตเห็น สงสัยว่าทำไมจ้าวจือหย่าถึงสวมชุดของนางโลม ก้าวไปข้างหน้าถามด้วยความสงสัยว่า

“อาซ้อ ทำไมท่านถึงสวมชุด...”

“ชู่ว”

ก่อนที่เขาจะได้ทันพูดจบ จ้าวจือหย่ารีบส่งสัญญาณให้หยุดพูดและกระซิบกับเขาว่า

“รอสัญญาณถ้วยแตก”

ทหารชั้นดีคนนั้นพลันตระหนักได้ทันทีว่านี่คือข้อความที่อ๋องเหยียนส่งมาให้พวกเขา จึงพยักหน้าเล็กน้อย

“รับทราบ!”

จ้าวจือหย่าพูดกับทุกคนว่า “รอสัญญาณแก้วแตก” คนที่เข้าใจก็ไม่เข้ามาขวางทางนางอีกต่อไป

การเดินสอดแนมของจ้าวจือหย่าเป็นไปอย่างราบรื่น นางเดินจากชั้นหนึ่งไปยังชั้นสาม เมื่อไม่มีใครสนใจนางจึงพยายามจับนั่นจับนี่ ผลักและเคาะทุกๆ จุดที่นางทำได้ และทำให้นางได้พบกับส่วนที่แตกต่างจากที่อื่น

ภายในไม่กี่นาทีต่อมา จ้าวจือหย่าก็สำรวจทุกมุมของหออี๋หงอีกรอบ เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรตกหล่น นางจึงเดินกลับไป

...

ห้องท้องฟ้าหมายเลขหนึ่ง