องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 675

อีกด้านหนึ่ง

เหล่าทูตแต่ละอาณาจักรกำลังตกอยู่ในภวังค์ของทิวทัศน์ที่รุ่งโรจน์ของเซียนตู แต่ฉินเหยียนกลับกำลังทานมื้อค่ำอยู่อย่างสบายใจ เบื้องหน้ายังวางกองหนังสือเอาไว้ ซึ่งเป็นอันดับต่างๆที่รวบรวมโดยไป๋เสี่ยวเซิง ฉินเหยียนดื่มข้าวต้มและเปิดอันดับอาณาจักรออกมาดูไปด้วย

ทั่วทั้งเก้าแคว้นมีอยู่เจ็ดอาณาจักร โดยมีอาณาจักรหลู่ อาณาจักรเยี่ยน อาณาจักรฉิน อาณาจักรอู๋ อาณาจักรสู่ อาณาจักรจ้าว อาณาจักรเยว่

ตั้งแต่ที่ฉินเหยียนเป็นแกนนำอาณาจักรฉินก็มีความก้าวหน้าอย่างมาก ขณะนี้รายชื่ออันดับของอาณาจักรได้ถูกสับเปลี่ยนใหม่ทั้งหมดแล้ว

แต่เดิมอาณาจักรฉินอยู่เพียงอันดับสาม ตอนนี้สามารถยืนหยัดบนอันดับแรกได้อย่างมั่นคง หนังสือจัดอันดับอาณาจักรฉบับนี้มีทั้งหมดหนึ่งร้อยหน้า และได้มีการเขียนถึงอาณาจักรฉินไปแล้วกว่าหกสิบหน้า ส่วนอีกหกอาณาจักรก็ใช้พื้นที่เพียงสามสิบกว่าหน้า

ในมุมมองของฉินเหยียน การจัดอันดับอาณาจักรฉบับนี้เหมือนเป็นรายงานการประเมินอาณาจักรมากกว่า ในเนื้อหามีการบันทึกจำนวนประชากรทั้งหมดในแต่ละเขตปกครองของแต่ละอาณาจักร จำนวนของเมือง กำลังทหารการสู้รบ การศึกษา การบริหารอาณาจักร เศรษฐกิจและอีกมากมาย

หากเป็นโบราณสถานของอาณาจักรอื่น อาคารสูงเจ็ดชั้นนั้น ถือว่าเป็นอนุสรณ์ของอาณาจักรอื่นเลยก็ว่าได้ แต่ในอาณาจักรฉินแล้วสามารถเห็นอาคารเจ็ดชั้นได้ทั่วไป ทุกๆเขตล้วนมีไม่ต่ำกว่าสิบอาคาร

จากการตรวจสอบและการประเมินของไป๋เสี่ยวเซิงแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดของอาณาจักรฉิน คือจำนวนหลายเท่าของอีกหกอาณาจักรเลย ต่อให้จะเป็นอาณาจักรหลู่ที่เป็นอันดับสอง เมื่อเทียบทรัพย์สินกับอาณาจักรฉินแล้ว ก็ต่างชั้นกันมาก

เมื่อใช้ตัวเลขในการเปรียบเทียบ โดยตีให้อาณาจักรหลู่คือหนึ่งร้อย อาณาจักรเยี่ยนคือแปดสิบ ส่วนผลประเมินรวมของอาณาจักรฉินนั้นสูงถึงหนึ่งหมื่นกว่า เศรษฐกิจที่เหลือเชื่อเช่นนี้ มันเป็นช่องว่างที่อีกหกอาณาจักรไม่อาจก้าวข้ามไปได้

การสำรวจของไป๋เสี่ยวเซิงในเชิงสารคดีนี้ อธิบายเหตุผลในการประเมินด้วย อาณาจักรฉินระดมเงินมหาศาลให้กับด้านการศึกษา มีการเปิดสถานศึกษาตั้งแต่ประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย มหาวิทยาลัยให้แก่ทุกๆเขต อีกทั้งยังมีสถานศึกษาทั้งสี่ ที่มีการสอนเรื่องการแพทย์ ราชการ อุตสาหกรรม และการค้าขาย

อาณาจักรฉินมีการสั่งสอนหนังสือให้กับทุกๆคน ตราบใดที่คนอาณาจักรฉินอายุถึงแปดขวบแล้วก็จะบังคับให้เรียนหนังสือ โดยจะมีการเรียนฟรีทั้งเก้าปี ซึ่งแตกต่างจากอาณาจักรอื่น และนี่คือสิ่งที่ทำให้วัฒนธรรมของอาณาจักรฉินอยู่เหนืออาณาจักรหลู่อย่างสิ้นเชิง

นอกจากนี้ยังมีวิสาหกิจอยู่ทั่วทั้งเก้าแคว้น ทุกหมู่บ้านของทั้งเจ็ดอาณาจักรล้วนมีวิสาหกิจ รวมถึงยังมีร้านฝากเงิน ร้านค้า แหล่งการค้าที่สามารถหารายได้ได้ทุกวัน

ไป๋เสี่ยวเซิงยังเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่า ภายในสามปีอาณาจักรฉินคิดจะเพิ่มท้องพระคลังหนึ่งร้อยแห่ง เพื่อนำมาเก็บเงินทองที่ได้มาอย่างไม่มีจำกัด