องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 676

ในหน้าสุดท้ายของการจัดอันดับอาณาจักร ไป๋เสี่ยวเซิงก็ได้ให้คำแนะนำบางประการเอาไว้

หนึ่ง แนะนำให้แต่ละอาณาจักรทำการค้าขายกับอาณาจักรฉิน อาณาจักรฉินทานเนื้อสัตว์ อาณาจักรอื่นๆก็ประหยัดเพื่อเติมท้องพระคลังให้เต็ม

สอง แนะนำให้ชาวเมืองมาหารายได้ที่อาณาจักรฉิน ไม่ว่าจะเป็นการทำมาค้าขายหรือทำผู้คุ้มกันขนส่ง ตราบใดที่มีวิสาหกิจของอาณาจักรฉินอยู่ ก็สามารถใช้ตั๋วเงินไปได้ทุกพื้นที่

สาม แนะนำให้ชาวเมืองทุกอาณาจักรส่งมาศึกษาเล่าเรียนที่อาณาจักรฉิน ฟรีค่าการศึกษา ทันทีที่ประสบความสำเร็จก็จะสามารถรับราชการได้ มีโอกาสจะก้าวข้ามชนชั้นสังคม อย่างน้อยก็จะไม่ต้องห่วงเรื่องความเป็นอยู่และอาหาร

เมื่อเห็นเช่นนั้น ฉินเหยียนก็เผยสีหน้าที่เข้าใจยาก

“พรึบ” เสียงปิดหนังสือ

“ตรงตามความต้องการของข้าเลย”

ทุกคนต่างก็สงสัยและรอให้ฉินเหยียนพูด

“ให้ทำการแจ้งสำนักงานใหญ่วิสาหกิจ ให้ประกาศใช้นโยบายล่าสุด โดยให้วิสาหกิจเปิดเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา”

ทุกคนได้ยินเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษาเป็นครั้งแรก ต่างก็แสดงสีหน้าที่ไม่เข้าใจ

ต้าหหย่งประสานมือคารวะพูดว่า “ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ เงินกู้ยืมเพื่อการศึกษาที่ตรัสนั้นหมายความว่าอย่างไรรึพ่ะย่ะค่ะ?”

ฉินเหยียนอธิบายอย่างละเอียดว่า “ไป๋เสี่ยวเซิงแห่งอาณาจักรหลู่ให้การสนับสนุนชาวเมืองทุกๆคนมาเล่าเรียนฟรีในอาณาจักรฉินไม่ใช่รึ จุดนี้ตรงตามความต้องการของข้าเชียวล่ะ! เพื่อให้ความร่วมมือกับพวกเขา ข้าตัดสินใจจะเป็นคนดีให้ถึงที่สุด โดยการให้ผู้เล่าเรียนจากทุกอาณาจักรสามารถมาศึกษาที่สถานศึกษาของอาณาจักรฉินได้”

“นี่มัน......”

ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน นโยบายของอาณาจักรฉินมีไว้ใช้กับคนอาณาจักรฉิน แต่หากมีผลให้คนจากอีกหกอาณาจักรด้วย หากในอนาคตประสบความสำเร็จจากอาณาจักรฉินแล้วกลับไปทำประโยชน์ให้อาณาจักรตนเอง แล้วมาโจมตีอาณาจักรฉินล่ะ?

“อ๋องเหยียนโปรดไตร่ตรองอีกครั้งเถิดพ่ะย่ะค่ะ การทำเช่นนี้มีผลเสียมากกว่าประโยชน์นะพ่ะย่ะค่ะ”

“เฮ้อ พวกเจ้าไม่เข้าใจ”

ฉินเหยียนรู้สึกตื่นเต้นมาก เขามีแผนที่สมบูรณ์แบบในใจเอาไว้แล้ว เขาเองก็ไม่เก็บเอาไว้เอง และได้พูดสิ่งที่คิดเอาไว้ทั้งหมด

"พวกเจ้าล้วนรู้กันดีว่าเป้าหมายของข้าไม่ได้จำกัดเพียงแค่อาณาจักรฉิน หากอาณาจักรหนึ่งประสงค์จะเจริญรุ่งเรือง สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออะไร เริ่มการชิงตอบคำถามได้"