องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 72

เหตุการณ์พลิกผันครั้งนี้เหนือความคาดหมายของทุกคน ไส้ศึกของอาณาจักรจ้าวต่างหวังว่าองค์ชายใหญ่ฉินชงจะสังหารฉินเหยียนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เพื่อที่พวกเขาจะได้เป็นชาวประมงที่ได้ผลประโยชน์เสียเอง

จ้าวจีเอ๋อร์ที่แอบมีความสุขอยู่ในใจ ปล่อยให้องค์ชายอาณาจักรฉินฆ่ากันเองจะดีกว่า!

จ้าวจือหย่าที่อยู่ข้างๆ ตื่นตระหนก องค์ชายใหญ่คิดฆ่าน้องชายตัวเองได้อย่างไรกัน นางกังวลมากเกินไปจนไม่รู้จะทำอย่างไร

แต่ฉินเหยียนกลับไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

“มีคนอยากฆ่าข้าเยอะแยะมากมายแล้ว ข้าไม่สนใจหรอก!”

เขาดื่มเหล้าในแก้วจนหมด แล้วโยนแก้วลงไปที่พื้น

“เพล้ง”

สีหน้าของไส้ศึกแห่งอาณาจักรจ้าวเปลี่ยนไปทันที

สัญญาณแก้วแตก!

“ลงมือ!”

ไม่รู้ว่าเสียงใครดังขึ้นไปทั่วทั้งหออี๋หง

“เคร้ง”

พวกเขาทั้งหมดดึงดาบออกมาและชี้ไปที่ฉินเหยียนโดยทันที

“เข้าช่วยเหลือองค์หญิงสาม!”

“จงรักภักดีต่ออาณาจักรจ้าว!”

ไม่ทันให้รอสิ้นเสียงพูด ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวินาทีต่อมา

“ฮู”

ทหารชั้นดีหลายคนที่ซุ่มโจมตีอยู่รอบๆ ต่างพากันชักดาบออกมาทันที แล้วจ่อเข้าไปที่คอของไส้ศึกอาณาจักรจ้าว

“อย่าขยับ! ขยับอีกครั้งล่ะก็ หัวเจ้าหลุดออกจากบ่าแน่!”

สถานการณ์พลิกผันอย่างรวดเร็ว

ทหารหน่วยกล้าตายของอาณาจักรจ้าว ถูกจัดการอย่างง่ายดาย

ด้วยสถานการณ์ที่พลิกผันอย่างรวดเร็วนี้ ทำให้บรรดาไส้ศึกที่ฝั่งอาณาจักรจ้าวประหลาดใจ ไม่กล้าแม้แต่จะเคลื่อนไหว

สถานการณ์ที่พลิกผันนี้ทำให้องค์ชายใหญ่ที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนกลัวจนหัวหด ถือดาบไว้ในมือทั้งสองข้าง มองไปรอบๆ ด้วยสายตาตื่นตระหนก

“นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ฝ่ายเสนาบดีกรมอาญาก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนัก เขาตัวสั่นด้วยความกลัว ทำไมจู่ๆ ถึงมีคนปรากฎตัวรอบกายเขามากขนาดนี้ อีกทั้งยังถือดาบในมือกันทุกคน!

มีคำถามมากมายในหัวของเขา และไม่รู้ว่าต้องหันหน้าไปทางใด

ไส้ศึกฝ่ายอาณาจักรจ้าวยืนอยู่ในห้องพื้นดิน คิดที่จะหลบหนี คิดที่จะรายงานสถานการณ์

แต่กลับไม่รู้ว่าทหารชั้นยอดที่อยู่นอกหออี๋หง รออยู่ข้างนอกนานแล้วเพื่อจับกุมไส้ศึกเหล่านั้น

บรรดานางโลมไม่เล่นละครอีกต่อไป พวกนางเผยอาวุธที่แอบซ่อนไว้ในเสื้อผ้าพร้อมที่จะต่อสู้

โดยไม่คาดคิดบรรดาทหารชั้นดีจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่ในห้องพลันปรากฏตัวออกมา จัดการนางโลมทีละคน

ในเวลานี้ บรรดาไส้ศึกของอาณาจักรจ้าวทั้งภายในและภายนอก ทั้งชั้นบนและชั้นล่างของหออี๋หง ต่างถูกจับกุมไว้หมดแล้ว

“เจ้าสิบสี่ เจ้าคิดจะทำอะไร คิดก่อกบฏหรือ?”

องค์ชายใหญ่ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ยังคงถือดาบด้วยมืออันสั่นเทา

สถานการณ์ที่พลิกผันนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนทำให้เขาทำอะไรไม่ถูก

“ข้าเป็นพี่ใหญ่ของเจ้า พี่ชายที่แบกความรับผิดชอบดูแลน้องเช่นเจ้า หากเจ้ากล้าทำร้ายข้า นี่ถือว่าเป็นการทรยศ!”

อย่ามองว่าองค์ชายใหญ่พูดจาไพเราะ แต่ตัวเขานั้นกลับสั่นเทาอย่างช่วยไม่ได้

ต้าจ้างและต้าหย่งถือดาบและเดินออกมาข้างหน้า เมื่อพวกเขาเดินผ่านองค์ชายใหญ่ เพียงแค่มองเขา องค์ชายใหญ่ตกใจจนต้องทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น

“เหอเหอ เจ้าคนขี้ขลาด”