องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 730

ในคืนนี้จ้าวเหวินเซิงนอนไม่หลับไปทั้งคืน จากการพูดคุยครั้งเดียวทำให้เขารู้สึกว่าเฉิงอาหนิวไม่ใช่คนธรรมดา ทำให้เขามองไม่ออกและจับทางไม่ได้เลย

ต่อให้จะหยั่งเชิงแค่ไหนเฉิงอาหนิวก็พลาดเลยแม้แต่น้อย ท่าทางและความคิดเช่นนั้น รวมถึงการกล่าววาจาการกระทำ ไม่ใช่ระดับที่คนธรรมดาจะทำได้เลย จากที่จ้าวเหวินเซิงคิด เขายังสงสัยอยู่บ้างว่าเฉินอาหนิวก็คืออ๋องเหยียน

แต่เมื่อไตร่ตรองอีกทีแล้ว อ๋องเหยียนคือผู้ชนะที่สูงส่ง ทั้งอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวก็อยู่ในกำมือของเขาแล้ว เหตุใดจึงยังต้องแอบอ้างชื่อ ใช้ฐานันดรต้อยต่ำมาเป็นเขยเข้าตระกูล มันไม่สมเหตุสมผลเสียเลย!

เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกลังเลมาก เขาไม่รู้ว่าจะนั่งหรือจะยืนดี ขมวดคิ้วแน่น ลังเลมากแต่ก็ไม่เข้าใจเสียที คิดไปทั้งคืนและทำให้เขานอนไม่หลับไป

จนกระทั่งรุ่งสางในวันที่สอง เมื่อคนรับใช้ที่มาคอยปรนนิบัติมา เขายังคงนั่งหาวและครุ่นคิดอยู่บนเก้าอี้อยู่เลย

เมื่อคนรับใช้เห็นว่ารองหัวหน้าคณะจ้าวไม่ได้เปลี่ยนชุดเมื่อคืนเลยจึงรู้ว่าเขายังไม่ได้นอนเลยทั้งคืน และถามขึ้นว่า

“ท่านรองหัวคณะจ้าว เหล่าผู้เล่าเรียนต่างมาพร้อมเพรียงกันแล้ว วันนี้ท่านจะออกกล่าวกถามรรคเทศนาแก่เหล่าผู้เล่าเรียนรึไม่”

จ้าวเหวินเซิงนวดหว่างคิ้ว “ต้องออกไปอยู่แล้ว การกล่าวในครั้งนี้เป็นการมองดูเหล่าผู้มีความรู้ทั้งหลายก่อนสมัครเขย เพื่อดูว่าผู้ใดคือลูกเขยในอนาคตของข้า เปลี่ยนเสื้อให้ข้าซะ”

“เจ้าค่ะ”

เหล่าคนรับใช้รีบเดินเข้ามาช่วยจ้าวเหวินเซิงเปลี่ยนเสื้อ

......

อีกด้านหนึ่ง

ฉินเหยียนเองก็แต่งตัวได้หรูหรามากเช่นกัน เขาสวมชุดผ้าเมฆปักด้วยด้ายสีทอง ด้วยการปรนนิบัติของหยางจิ่นซิ่วเลยเซี่ยชิง ได้สวมใส่หมวกพิธีเรียบร้อยแล้ว

ฉินเหยียนยืนขึ้นมองกระจกอย่างละเอียด ดูมีออร่าของผู้เล่าเรียนจริงๆนะเนี่ย ดูสง่างามและใจกว้าง

หยางจิ่นซิ่วจัดระเบียบแขนเสื้อให้เขาและพูดยิ้มแย้มไปด้วยว่า

“จะว่าไปอ๋องเหยียนแต่งแล้วก็เหมือนผู้เล่าเรียนเหมือนกันนะ”

เซี่ยชิงตาเป็นประกายแล้วพูดสมทบว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ตราบใดที่ท่านอ๋องออกโรง ชายอื่นก็หม่นหมองในทันที ผู้หญิงทุกคนในโลกจะตกหลุมรักท่านอ๋อง”

ฉินเหยียนเหลือบมองเซี่ยชิงแล้วพูดอย่างจนปัญญาว่า “ช่วยเก็บน้ำลายของเจ้าทีจะได้รึไม่ นี่คือชุดขาวที่ทำใหม่ของข้าเชียวนะ”

เซี่ยชิงยิ้มเห่ยๆแล้วเช็ดน้ำลายที่ยืดออกมา จากนั้นก็พูดอย่างเขินอายว่า

“ก็ไม่ได้ครอบครองนี่ ขอจินตนาการสักหน่อยไม่ได้รึเจ้าคะ”

ฉินเหยียนรีบเปลี่ยนเรื่องว่า “เตรียมพร้อมกันเรียบร้อยหรือยัง?”

หยางจิ่นซิ่วตรวจสอบรอบหนึ่งแล้วพูดว่า “เรียบร้อยแล้ว”

ฉินเหยียนพูดอย่างน่าเกรงขามว่า “ออกเดินทางได้!”

......

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์