ในคืนนี้จ้าวเหวินเซิงนอนไม่หลับไปทั้งคืน จากการพูดคุยครั้งเดียวทำให้เขารู้สึกว่าเฉิงอาหนิวไม่ใช่คนธรรมดา ทำให้เขามองไม่ออกและจับทางไม่ได้เลย
ต่อให้จะหยั่งเชิงแค่ไหนเฉิงอาหนิวก็พลาดเลยแม้แต่น้อย ท่าทางและความคิดเช่นนั้น รวมถึงการกล่าววาจาการกระทำ ไม่ใช่ระดับที่คนธรรมดาจะทำได้เลย จากที่จ้าวเหวินเซิงคิด เขายังสงสัยอยู่บ้างว่าเฉินอาหนิวก็คืออ๋องเหยียน
แต่เมื่อไตร่ตรองอีกทีแล้ว อ๋องเหยียนคือผู้ชนะที่สูงส่ง ทั้งอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวก็อยู่ในกำมือของเขาแล้ว เหตุใดจึงยังต้องแอบอ้างชื่อ ใช้ฐานันดรต้อยต่ำมาเป็นเขยเข้าตระกูล มันไม่สมเหตุสมผลเสียเลย!
เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกลังเลมาก เขาไม่รู้ว่าจะนั่งหรือจะยืนดี ขมวดคิ้วแน่น ลังเลมากแต่ก็ไม่เข้าใจเสียที คิดไปทั้งคืนและทำให้เขานอนไม่หลับไป
จนกระทั่งรุ่งสางในวันที่สอง เมื่อคนรับใช้ที่มาคอยปรนนิบัติมา เขายังคงนั่งหาวและครุ่นคิดอยู่บนเก้าอี้อยู่เลย
เมื่อคนรับใช้เห็นว่ารองหัวหน้าคณะจ้าวไม่ได้เปลี่ยนชุดเมื่อคืนเลยจึงรู้ว่าเขายังไม่ได้นอนเลยทั้งคืน และถามขึ้นว่า
“ท่านรองหัวคณะจ้าว เหล่าผู้เล่าเรียนต่างมาพร้อมเพรียงกันแล้ว วันนี้ท่านจะออกกล่าวกถามรรคเทศนาแก่เหล่าผู้เล่าเรียนรึไม่”
จ้าวเหวินเซิงนวดหว่างคิ้ว “ต้องออกไปอยู่แล้ว การกล่าวในครั้งนี้เป็นการมองดูเหล่าผู้มีความรู้ทั้งหลายก่อนสมัครเขย เพื่อดูว่าผู้ใดคือลูกเขยในอนาคตของข้า เปลี่ยนเสื้อให้ข้าซะ”
“เจ้าค่ะ”
เหล่าคนรับใช้รีบเดินเข้ามาช่วยจ้าวเหวินเซิงเปลี่ยนเสื้อ
......
อีกด้านหนึ่ง
ฉินเหยียนเองก็แต่งตัวได้หรูหรามากเช่นกัน เขาสวมชุดผ้าเมฆปักด้วยด้ายสีทอง ด้วยการปรนนิบัติของหยางจิ่นซิ่วเลยเซี่ยชิง ได้สวมใส่หมวกพิธีเรียบร้อยแล้ว
ฉินเหยียนยืนขึ้นมองกระจกอย่างละเอียด ดูมีออร่าของผู้เล่าเรียนจริงๆนะเนี่ย ดูสง่างามและใจกว้าง
หยางจิ่นซิ่วจัดระเบียบแขนเสื้อให้เขาและพูดยิ้มแย้มไปด้วยว่า
“จะว่าไปอ๋องเหยียนแต่งแล้วก็เหมือนผู้เล่าเรียนเหมือนกันนะ”
เซี่ยชิงตาเป็นประกายแล้วพูดสมทบว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ตราบใดที่ท่านอ๋องออกโรง ชายอื่นก็หม่นหมองในทันที ผู้หญิงทุกคนในโลกจะตกหลุมรักท่านอ๋อง”
ฉินเหยียนเหลือบมองเซี่ยชิงแล้วพูดอย่างจนปัญญาว่า “ช่วยเก็บน้ำลายของเจ้าทีจะได้รึไม่ นี่คือชุดขาวที่ทำใหม่ของข้าเชียวนะ”
เซี่ยชิงยิ้มเห่ยๆแล้วเช็ดน้ำลายที่ยืดออกมา จากนั้นก็พูดอย่างเขินอายว่า
“ก็ไม่ได้ครอบครองนี่ ขอจินตนาการสักหน่อยไม่ได้รึเจ้าคะ”
ฉินเหยียนรีบเปลี่ยนเรื่องว่า “เตรียมพร้อมกันเรียบร้อยหรือยัง?”
หยางจิ่นซิ่วตรวจสอบรอบหนึ่งแล้วพูดว่า “เรียบร้อยแล้ว”
ฉินเหยียนพูดอย่างน่าเกรงขามว่า “ออกเดินทางได้!”
......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...