องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 733

จ้าวเหวินเซิงจะบอกว่าจ้าวจือหย่าเคยมีบุตรให้อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินก็ไม่ได้

ในฐานะผู้ชายแห่งอาณาจักรหลู่ เขาเข้าใจอ๋องเหยียน เขายโส มีความสามารถเหนือทุกคน คนยิ่งใหญ่เช่นนี้ไม่มีทางยอมให้ตนเองมีด่างพร้อย

หากเด็กคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ เพื่อเห็นแก่มิตรภาพในอดีต อ๋องเหยียนอาจจะเมตตาให้บ้าง แต่เด็กจมน้ำตาย ทำให้ไม่มีสายใยผูกพันทั้งสองไว้ สำหรับอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินแล้ว จ้าวจือหย่าก็เป็นจุดด่างพร้อยในชีวิตที่ต้องลบทิ้ง ผู้ทำการใหญ่ไม่มีทางยอมให้มีเรื่องแบบนี้แน่นอน

อีกอย่างเมื่อจ้าวจือหย่าคลอดลูกแล้วเด็กจมน้ำตาย นางก็เจ็บปวดและป่วยเพราะความคิดถึง บางครั้งก็เป็นบ้าและพูดเรื่องไร้สาระ

จ้าวเหวินเซิงเองก็จนปัญญาจึงได้วิธีหักดิบ ให้นางลืมเรื่องในอดีต เมื่อเป็นเช่นนี้บุตรสาวของเขาจึงจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้

“เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็อย่าพูดถึงมันเลย เจ้าถูกใจใครในบรรดาผู้เล่าเรียนรึไม่”

จ้าวเหวินเซิงเปลี่ยนเรื่อง จ้าวจือหย่าจัดเซตน้ำชาด้วยสีหน้านิ่งๆ

“ลูกเป็นคนไร้ความรู้สึกแล้ว สำหรับลูกแล้วผู้ชายทั้งหลายล้วนไม่มีความแตกต่าง ไม่ได้ถูกใจเป็นพิเศษเจ้าค่ะ”

“อืม มีคนผู้หนึ่งเจ้าลองดูหน่อยก็ดี”

จ้าวเหวินเซิงมองหาในหมู่นักผู้เล่าเรียน

ที่นั่งผู้ชม

สายตาของฉินเหยียนจับจ้องที่ศาลากลางทะเลสาบอยู่ตลอด เขาสบตากับจ้าวเหวินเซิง ทั้งสองเข้าใจกันโดยไม่ต้องพูด

เพื่อที่จะดึงดูดความสนใจของจ้าวจือหย่า ฉินเหยียนยืนขึ้นอย่างสง่างามแล้วจู่ๆก็ตะโกนขึ้นมา

“สิ่งที่ทุกท่านกล่าวมานั้นไร้สาระสิ้นดี!”

เสียงแทรกตัดบทที่ดังขึ้นกะทันหัน ทำให้ทุกคนต่างหันหน้ามองไป และกลายเป็นจุดสนใจทันที

“อย่ากล่าวมั่วสิขอรับท่าน”

เถาซงจือพูดห้ามขึ้นด้วยสีหน้าหวาดผวา เขาไม่อยากให้เฉิงอาหนิวตกเป็นเป้า

แต่นี่คือเป้าหมายของฉินเหยียน เขาค่อยๆเดินไปยังกลางแท่นพูด เขาพูดเดินไปและพูดไปว่า

“วิถีปกครองอย่างคุณธรรม เป็นถึงผู้มีเกียรติ พร่างพราว แต่ความจริงก็แค่จะจัดการศัตรูเมื่อไม่เชื่อฟัง!”

“วิถีการปกครองอย่างไร้คุณธรรม เป็นถึงผู้องอาจผึ่งผาย เอาชนะผู้อื่นได้ง่ายดาย แต่ความจริงก็แค่จะไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็จะจัดการศัตรู!”

“วิถีล่อลวง คิดวางแผนต่ออาณาจักรนั้น ก็ต้องวางแผนต่อฮ่องเต้ด้วยเป็นแน่ หรือก็คือจู่ๆก็จัดการศัตรูด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มไงล่ะ!”

“ข้าจะกล่าวคำสอนของขงจื๊อและเม่งจื๊อแห่งลัทธิเต๋า ความประสงค์ของทั่วหล้า คือความประสงค์ของข้า สัจธรรมแห่งทั่วหล้า เป็นหนึ่งเดียวกับข้า”

และแล้วฉินเหยียนก็เดินขึ้นไปแล้วประสานมือคารวะ “เหล่าผู้เล่าเรียนทั้งหลาย ข้าเฉิงอาหนิวขอแสดงฝีมืออันน้อยนิด!”

จู่ๆคนที่ปรากฏตัวขึ้นคนนี้ เมื่อเอ่ยปากแล้วก็กลบฝังทุกคนไปเลย ทำให้ทุกคนไม่พอใจ แต่เมื่อได้ยินว่าเขาคือเฉิงอาหนิว คนส่วนใหญ่ก็อดกลั้นความไม่พอใจไป