องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 74

จ้าวจือหย่าที่อยู่ด้านข้าง หลังจากเห็นปฏิกิริยาของทั้งสองคนแล้ว อดสงสัยไม่ได้ว่ามีอะไรอยู่ในห้องใต้ดินถึงทำให้ชายทั้งสองคนต้องอาเจียนออกมาขนาดนี้

พูดด้วยสีหน้าดูถูก

“ข้าตามไปดูด้วย”

เมื่อพูดเช่นนั้น นางกำลังจะเดินเข้าไปยังห้องใต้ดิน

ทันใดนั้นฉินเหยียนพลันจับแขนเพื่อหยุดนางไว้ แล้วพูดว่า

“ไม่มีอะไรน่าดู เป็นแค่ศพคนตาย ดูแล้วเจ้าอาจจะฝันร้ายได้”

จ้าวจือหย่าจมวดคิ้วเล็กน้อย และถามด้วยความสับสน

“ศพคน? เจ้ารู้ได้อย่างไร?”

แน่นอนว่าฉินเหยียนย่อมรู้ดี หลังจากที่ทำงานในหน่วยปฏิบัติการพิเศษมาหลายปี เห็นเหตุการณ์เช่นนี้มานักต่อนักแล้ว อีกอย่างกลิ่นที่โชยออกมาก็ยิ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเป็นกลิ่นศพ

แน่นอนว่าเขาไม่อาจบอกความจริงกับนางได้ แม้ว่าเขาบอก นางก็คงไม่เชื่อ เขาจึงต้องเปลี่ยนเรื่อง

“พวกเขาอาเจียนออกมาถึงขนาดนี้ หากไม่ใช่ศพแล้วจะเป็นอะไรได้ อีกทั้งกลิ่นยังเหม็นเน่าขนาดนี้ ต้องมีศพไม่ต่ำกว่าร้อยศพในนั้น”

จ้าวจือหย่าประหลาดใจเล็กน้อย

“อา เช่นนั้นศพคนตายพวกนี้เป็นใครกัน?”

ฉินเหยียนพูดด้วยท่าทีจริงจัง

“พวกเขาเป็นใครต้องตรวจสอบพวกเขาทีละคนถึงจะรู้”

ทันใดนั้นพลันมีความคิดแวบเข้ามา หันหน้าไปพูดว่า

“งานยากเช่นนี้ให้ท่านเสนายดีกรมอาญาจัดการเสียแล้วกัน!”

เมื่อเสนาบดีกรมอาญาได้ยินเช่นนั้น ดวงตาเขาเบิกกว้างขึ้นทันที เขาลุกขึ้นส่ายหัวปฏิเสธช้าๆ

“ข้าน้อยเป็นเสนาบดีกรมอาญา เป็นขุนนางระดับสอง จะทำเรื่องพวกนี้ได้อย่างไรกัน!”

สีหน้าฉินเหยียนเปลี่ยนไปทันที

“ในฐานะเสนาบดีกรมอาญา หน้าที่จัดการคดีนี้ไม่ใช่หน้าที่ของท่านหรือ?”

“ไม่ๆๆ ข้าน้อย...”

เสนาบดีกรมอาญายังคงต้องการปฏิเสธ แต่ฉินเหยียนไม่รอให้เขาเอ่ย พลันเตะเข้าที่ก้นของเขา

“ท่านลงไปซะ!”

ด้วยแรงเตะของฉินเหยียน ทำให้เสนาบดีกรมอาญาไม่มีเวลาได้ทันตอบสนอง

“อา!”

“ตึง”

“โอย...”

เสียงร้องควรญครางอันเจ็บปวดผสมกับเสียงร้องอย่างตกใจของเสนาบดีกรมอาญาดังก้องไปทั่วห้องใต้ดิน

ฉินเหยียนกลั้นหัวเราะ ยืนอยู่ตรงทางเข้าห้องใต้ดินและพูดเสียงดังว่า

“งานยากเช่นนี้ ต้องรบกวนท่านแล้วท่านเสนาบดีกรมอาญา! พรุ่งนี้ที่ท้องพระโรง ข้าจะพูดถึงท่านในทางที่ดีแน่นอน!”

ทหารชั้นดีที่อยู่รอบตัวเขาต่างพากันอมยิ้ม

องค์ชายใหญ่ฉินชงก้มหน้าลง ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง

ตาแก่นี่ เป็นถึงเสนาบดีกรมอาญาถูกเตะได้อย่างไรกัน?

ด้านในนั้นเต็มไปด้วยศพเชียวนะ!

เมื่อคิดได้ดังนั้น องค์ชายใหญ่ฉินชงก็อาเจียนอย่างรุนแรงออกมาอีกครั้ง

ฉินเหยียนเดินเข้ามาตบหลัง

แต่ทันทีที่ฝ่ามือของฉินเหยียนได้ตบลงบนหลังของเขา องค์ชายใหญ่ฉินชงก็ตอบโต้กลับอย่างรุนแรง รีบถอยห่างออกไปหลายร้อยเมตรและล้มลงกับพื้น

“เจ้าสิบสี่ ข้าผิดไปแล้ว เป็นความผิดของข้าทั้งหมด อย่าผลักข้าลงไปเลย ข้าขอร้องเจ้าล่ะ?”

ฉินเหยียนพยายามกลั้นยิ้ม

แต่ไหนแต่ไรมาองค์ชายใหญ่ไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่น่าตกใจเช่นนี้มาก่อนในชีวิต เห็นเหตุการณ์ในวันนี้เกรงว่าคงจะเป็นภาพติดตาเขาไปทั้งชีวิต

“พี่ใหญ่ พูดเช่นนั้นได้อย่างไร เรื่องสกปรกเช่นนี้ต้องให้คนนอกเป็นคนจัดการถึงจะถูก เราสองคนเป็นพี่น้องกัน ข้าจะปล่อยให้ท่านพี่ลงไปจัดการได้อย่างไร มา มากับข้า ไปสอบสวนพวกไส้ศึกอาณาจักรจ้าวกันดีกว่า”

ภายในคุกใต้ดิน

เสนาบดีกรมอาญาตกใจจนแทบจะเสียสติ คิดข้อหาต่างๆ ไม่ออก เขาตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัวและด่าว่าองค์ชายสิบสี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ช่วยด้วย มาช่วยดึงข้าขึ้นไปที องค์ชายสิบสี่ ข้ายังคุยกับท่านยังไม่จบ! อา... โอ้ก”

ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องลงมา ทำให้เห็นกระดูกสีขาววางซ้อนกันสูงชันราวกับภูเขา กระดูกกระจัดกระจายอยู่โดยรอบ ทำให้ดูน่าขนลุกและน่ากลัวมากยิ่งขึ้น ห้องใต้ดินนั้นราวกับนรกที่น่าสะพรึงกลัว

เมื่อมองไปที่โครงกระดูกเหล่านั้นแล้ว อาจมีศพประมาณร้อยศพในห้องใต้ดิน กองรวมกันเหมือนภูเขาและส่วนใหญ่ล้วนเป็นศพผู้หญิง

แม้ว่าสภาพศพจะย่ำแย่จนไม่อาจระบุหน้าตาได้ แต่สามารถระบุได้จากเสื้อผ้าที่ยังไม่เน่าเปื่อย

กระดูกเหล่านี้ ทั้งหมดคือ...

...

ฉินเหยียนและองค์ชายใหญ่เดินมาถึงห้องโถงชั้นหนึ่ง

ทหารชั้นดีนำเก้าอี้มาสองตัว ฉินเหยียนนั่งลงบนเก้าอี้อย่างสบายๆ องค์ชายใหญ่ฉินชงเองก็นั่งลงข้างๆ

ฉินเหยียนกระซิบไปที่ข้างหูว่า

“พี่ใหญ่ พี่รับหน้าที่นั่งฟังคำให้การ ส่วนข้าทำหน้าที่สอบสวน มีท่านอยู่จะทำให้พวกมันพูดความจริงออกมาจนหมด”

องค์ชายใหญ่อดทนต่อความแปรปรวนในท้อง ฝืนยิ้มและยิ้มออกมาอย่างช้าๆ

“ทำตามเจ้าเลยน้องสิบสี่”

ฉินเหยียนอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจและทั้งทหารชั้นดีเหล่านั้น

นำคนทั้งหมดเข้ามา ข้าจะสอบสวนเอง!”

“รับทราบ!”

เพียงแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ทหารชั้นดีพาทุกคนในหออี๋หงมารวมตัวกันที่นี่และสั่งให้คุกเข่า

ฉินเหยียนมองไปรอบๆ นับได้ว่ามีคนประมาณสามร้อยคน

มีนางโลมมากกว่าร้อยคนและอีกสองร้อยคนเป็นทั้งบริกรและคนที่ปลอมตัวมาเป็นแขกเพื่อมาเที่ยว ทุกคนต่างมีสายตาเคียดแค้น

จ้องไปยังองค์ชายใหญ่และฉินเหยียนด้วยสายตาดุร้าย อยากจะฆ่าเขาให้เป็นชิ้นๆ