องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 796

แม้ว่าก่อนจะมาจ้าวจือหย่าจะเตรียมใจมาแล้ว แต่เมื่อได้เห็นหญิงงามมากมายเพียงนี้ในคราวนี้ นางก็ตกตะลึงอยู่บ้าง

ฉินเหยียนแนะนำทีละคนว่า “นี่คือสิบสองปิ่นหิรัญย์ของข้า ทั้งสี่คนนี้คือวายุ บุปผา หิมะ จันทรา สี่คนนี้คือดอกเหมย กล้วยไม้ ต้นไผ่ เบญจมาศ ส่วนสี่คนนี้คือวสันต์ คิมหันต์ สารท เหมันต์”

เมื่อฉินเหยียนทำการแนะนำ สิบสองปิ่นหิรัญย์ก่อนย่อตัวทำความเคารพตามลำดับ

จ้าวจือหย่าพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉยว่า “ได้ยินมาว่าเจ้ามีหญิงงามรายล้อมมากมาย ไม่คิดเลยว่าทั้งสิบสองคนนี้ จะมีความงามที่แตกต่างกันเช่นนี้”

ฉินเหยียนรู้สึกว่านางไม่ได้ชื่นชมแต่อย่างใด จึงได้กู้กลับว่า “ที่จริงพวกนางล้วนเป็นหญิงสาวที่ยากลำบาก พวกเจ้าดีกันไว้ด้วยล่ะ”

ในขณะที่พูด เซี่ยชิงก็หามกวางตัวหนึ่งมาแล้วเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่ภูมิใจ เมื่อเห็นว่าอ๋องเหยียนและทุกคนอยู่จึงได้พูดอย่างดีใจว่า

“นายท่านกลับมาแล้วรึเพคะ! พอดีเลย วันนี้เรามาทานสัตว์ที่ล่ามาเถิด!”

จ้าวจือหย่าเห็นว่าหญิงสาวกล้าหาญอย่างมาก ใบหน้ายังมีรอบแผลเป็นจากมีดที่น่าผวาด้วย จึงได้ถามขึ้นอย่างประหลาดใจว่า “นางเป็นผู้หญิงของเจ้าด้วยรึ?”

ฉินเหยียนรีบพูดทันทีว่า “เปล่าๆ นางคือองครักษ์ของข้า ข้ายังไม่ถึงขั้นที่กินไม่เลือกถึงขั้นนั้นนะ”

เซี่ยชิงฟังไม่ค่อยเข้าใจจึงถามอย่างสงสัยว่า “พวกเจ้าพูดอะไรกัน?”

ฉินเหยียนรีบเปลี่ยนเรื่อง เขารีบแนะนำว่า “เปล่าหรอก ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู้จัก นี่คือภรรยาที่ถูกต้องของข้า”

เซี่ยชิงวางกวางที่หามไว้บนไหล่ลง จากนั้นก็เช็ดมือบนเสื้อแล้วประสานมือคารวะต่อจ้าวจือหย่าว่า

“เซี่ยชิงทำความเคารพนายหญิงเพคะ”

จ้าวจือหย่าไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ นางย่อตัวเล็กน้อยทักทายกลับ “ไม่ต้องมากพิธี”

เมื่อทำการแนะนำหมดแล้ว ฉินเหยียนก็มองไปยังกวางป่าบนพื้นแล้วพูดอย่างอารมณ์ดีว่า

“วันนี้อยู่กันพร้อมหน้าทั้งที่ จัดโต๊ะงานเลี้ยงแล้วทานหม้อไฟเนื้อกวางกันดีกว่า ฉลองกันสักหน่อย!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ทุกคนกระจัดกระจายกันไป บางคนไปเตรียมวัตถุดิบ บางคนไปฆ่ากวาง ทุกคนเตรียมงานเลี้ยงกันตามหน้าที่ของตน ไม่นาน ในลานกว้างก็ได้เตรียมหม้อไฟร้อนๆสองโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

เมื่อฉินเหยียนนั่งลงแล้วทุกคนก็นั่งลงตาม ช่วงนี้ทุกคนยุ่งอยู่กับการเตรียมงานแต่งงาน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้รวมตัวกันทานอาหารด้วยกัน ในรอบระยะเวลานานตั้งแต่มาเยือนอาณาจักรหลู่

ฉินเหยียนชูจอกเหล้าขึ้นแล้วพูดว่า “ลำดับต่อไป เราจะไปพัฒนาหัวถิงกัน ทุกอย่างจะต้องวางแผนระยะยาว และต้องเตรียมตัวให้พร้อมทุกด้าน วันสบายๆคงมีเพียงไม่กี่วันนี้ หัวถิงคือสถานที่ทุรกันดาร ทุกคนอาจต้องเหน็ดเหนื่อยไปกับข้า ข้าขอแสดงความเคารพต่อทุกท่านก่อน”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ดื่มเหล้าจนหมด

ทุกคนต่างก็ชูจอกเหล้าขึ้นตาม สายตาหนักแน่นอย่างมาก ไม่ว่าอ๋องเหยียนจะอยู่ในฐานะอะไร จะไปที่ใด พวกเขาก็จะคอยจงรักภักดี สาบานว่าจะติดตามไปจนตาย และได้พูดเสียงดังพร้อมกันว่า

“ข้ายินดีจะติดตามท่าน ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ก็จะคอยรับใช้สู้ไม่ถอย!”

เมื่อสิ้นเสียงแล้วก็ดื่มเหล้าจนหมด