องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 854

บนถนน

พวกเขาสามคนขี่ม้าเดินทางมาเรื่อยๆ หยางจิ่นซิ่วมีบางอย่างอยากจะพูด แต่กลับลังเลหลายครั้ง แต่ในที่สุดก็ทนไหวเอ่ยปากพูดออกมา

“อาณาจักรเยี่ยนเปิดรับสมัครทหารจำนวนมากเช่นนี้ ข้ารู้สึกเหมือนว่าพวกเขากำลังเตรียมทำสงคราม”

ฉินเหยียนถามออกไปทันที

“เหตุใดเจ้าถึงคิดเช่นนี้?”

หยางจิ่นซิ่ววิเคราะห์ทีละข้อ

“เจ้าเองก็รู้ เมื่อก่อนตัวตนของข้าเป็นคนในตระกูลหยาง ทำงานรับใช้อาณาจักรจ้าว”

“หากอาณาจักรจ้าวตั้งใจจะโจมตีอาณาจักรอื่น ในช่วงปีสองปีแรก พวกเขาจะเกณฑ์ทหารเอาไว้จำนวนมากเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงคราม”

“หากไม่ใช่เพื่อทำสงคราม การที่ราชสำนักรับสมัครทหารจำนวนมากเช่นนี้ เป็นเรื่องที่ใช้เงินจำนวนมาก เช่นนั้นต้องเกิดสงครามขึ้นอย่างแน่นอน”

ฉินเหยียนที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้รู้ ราวกับว่าเขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว ถามออกไปอย่างไม่สนใจว่า

“เจ้าคิดว่าอาณาจักรเยี่ยนเปิดรับสมัครทหารเพื่อใช้ในการสงคราม แต่ก่อนจะทำสงครามต้องมีศัตรูเสียก่อน เจ้าคิดว่าอาณาจักรเยี่ยนจะโจมตีใคร?”

หยางจิ่นซิ่วครุ่นคิด

“อาณาจักรเยี่ยนมีพรมแดนติดกับอาณาจักรฉิน อาณาจักรจ้าวและอาณาจักรหลู่ เขาสามารถโจมตีใครก็ได้”

ฉินเหยียนหัวเราะออกมา

“เจ้าจะคาดเดาแค่ผิวเผินไม่ได้ ข้าจะวิเคราะห์ให้เจ้าฟัง ลองฟังดูว่ามันสมเหตุสมผลหรือไม่”

พวกนางทั้งสองเงี่ยหูฟังทันที

“ตอนนี้กั๋วฮวายเป็นคนคุมอาณาจักรเยี่ยน เขาเป็นคนทะเยอทะยานมาก แต่เขาก็รู้จักตัวเองดีเช่นกัน”

“ในตอนนี้อาณาจักรทั้งเจ็ดในจิ่วโจว อาณาจักรฉินเป็นอาณาจักรที่โดดเด่นที่สุด อาณาจักรเยี่ยนตกต่ำที่สุด เขาไม่กล้าสร้างศัตรูกับอาณาจักรฉินอย่างแน่นอน เพราะนี่คือการฆ่าตัวตายชัดๆ”

“อาณาจักรจ้าวเป็นรัฐบรรณาการอาณาจักรฉิน อาณาจักรเยี่ยนโจมตีอาณาจักรจ้าว แน่นอนว่าอาณาจักรฉินต้องสู้กลับแน่ ดังนั้นตัดอาณาจักรจ้าวออกไปได้”

“เช่นนั้นเหลือเพียงอาณาจักรหลู่ อาณาจักรเยี่ยนและอาณาจักรหลู่มีข้อพิพาทในเขตชายแดนมานานหลายปี ในอดีตอาณาจักรฉินถูกอาณาจักรหลู่ควบคุม อีกทั้งยังสู้แพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้อาณาจักรเยี่ยนไม่พอใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นข้าข้าสงสัยว่า เป้าหมายของอาณาจักรเยี่ยนคือต้องการล้างแค้นอาณาจักรหลู่ให้กับความอัปยศอดสูของตนเองในอดีต”

เซี่ยชิงพูดแทรกขึ้นมาทันที

“ที่พูดมาก็มีเหตุผลนะเพคะ แต่ข้าคิดว่าหากอาณาจักรเยี่ยนหาเหาใส่หัวให้ตัวเองอีก ถ้าเริ่มโจมตีก่อนก็คงพ่ายแพ้อยู่ดี”

ฉินเหยียนยิ้มชั่วร้ายและถามกลับว่า

“เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าอาณาจักรเยี่ยนจะแพ้?”

“ยังไม่ชัดเจนอีกหรือ เมื่อก่อนสู้ไม่ชนะ อีกทั้งตอนนี้อาณาจักรหลู่ยังมีพวกเราคอยช่วยด้านการทหาร ยิ่งไม่มีทางสู้ชนะได้เลย”

“ไม่จริงหรอก ฮึบ”

ฉินเหยียนพูดขณะขี่ม้าว่า

“ใครบอกว่าข้าจะช่วยอาณาจักรหลู่ ข้าช่วยให้อาณาจักรหลู่มีเงินมีทอง สร้างเมือง แต่ทำไมข้าต้องช่วยพวกเขาทำสงครามด้วยเล่า? ไม่ถูกซ้ำเติมก็ดีแค่ไหนแล้ว”

พวกนางทั้งสองอึ้งไป ไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่

ฉินเหยียนพูดว่า

“ไม่ฆ่าป๋อเหริน แต่ป๋อเหรินก็ตายเพราะข้า ปีที่แล้วก่อนที่ข้าจะมายังอาณาจักรหลู่ พวกเจ้าจำได้หรือไม่?”

“จำได้”