องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 855

อีกด้านหนึ่ง

ฉินเหยียนที่เป็นคนริเริ่ม ได้พาหญิงทั้งสองมาถึงเมืองแห้งแล้งเมืองหนึ่งในอาณาจักรเยี่ยน

เมืองนี้มีประชากรน้อยมาก หลังจากที่เดินเทากันมาประมาณสี่ชั่วโมง ไม่เห็นคนบนถนนแม้แต่คนเดียว เมืองทรุดโทรม เงียบเหงาไปทั่วทุกพื้นที่

ในที่สุดก็เห็นหญิงชราคนหนึ่ง ฉินเหยียนลงจากม้าและลองถามว่า

“ขอถามหน่อยขอรับว่าคนในเมืองนี้ไปไหนกันหมดหรือ?”

หญิงชรามีใบหน้าหมองคล้ำและสายตาที่หม่นหมอง

“พวกเขาถูกจับไปหมดแล้ว”

ฉินเหยียนงุนงงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ถูกจับตัวไปแล้ว ใครจับไปหรือ?”

หญิงชรามีสีหน้าเศร้าสร้อย

“ราชสำนักจับกุมคนไปเพื่อใช้แรงงาน”

เมื่อได้ยินหญิงชราอธิบาย คาดว่าอาณาจักรเยี่ยนเริ่มเกณฑ์คนเมื่อสามเดือนก่อน

ในเวลานั้นมีคำสั่งแค่ว่าหนึ่งคนต่อหนึ่งตระกูลที่ต้องรับใช้แรงงานเป็นเวลาสามปี แต่ต่อมาด้วยเหตุผลบางประการทำให้ผู้ชายทุกคนที่อายุมากกว่าสี่สิบปีถูกให้รับใช้แรงงานด้วย

ทำให้หลายหมู่บ้านมีผู้ชายน้อยลง ส่วนใหญ่ทั้งหมู่บ้านมีแต่สตรี

“เมื่อไม่กี่วันก่อน ราชสำนักได้ออกพระราชโองการมาว่า ให้ผู้หญิงเข้ารับใช้ในพระราชวัง โดยมีอายุสิบสองปี ไม่เกินสี่สิบปี ทุกคนจึงถูกพาตัวไปทั้งหมด”

“พ่อหนุ่ม รีบออกจากอาณาจักรเยี่ยนเถิด หากเจ้าถูกเจ้าหน้าที่จับตัวไป เจ้าอาจจะถูกส่งไปยังกองทัพ”

หลังจากหญิงชราพูดทิ้งท้ายไว้เช่นนี้ ตอนที่พวกเขาทั้งสามจึงขี่ม้าออกไป บังเอิญเจอกับกองทัพทหารอาณาจักรเยี่ยน เมื่อพวกเขาเห็นพวกฉินเหยียนจึงตะโกนออกไปว่า

“พวกเจ้าสามคนทำอะไรกัน หยุดเดี๋ยวนี้!”

เจ้าหน้าที่และทหารรีบรุดหน้าเข้ามาล้อมพวกเขาทั้งสามเอาไว้

ฉินเหยียนยิ้มและตอบกลับ

“กลัวอะไรกันหรือ?”

“พวกเจ้าทำอะไร?”

หยางจิ่นซิ่วเหลือบมองเขาและถามเสียงเข้ม

ทหารมองพวกเขาทั้งสามด้วยสายตากระหาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้เห็นหยางจิ่นซิ่ว ทุกคนไม่อาจซ่อนความกระหายในสายตาของตัวเองได้

“ราชสำนักประกาศว่าผู้ชายต้องเข้ารับใช้แรงงาน ส่วนผู้หญิงต้องเข้าไปในวัง พวกเจ้าไม่รู้เรื่องหรือยังขี่ม้าเตร็ดเตร่ตามถนนอยู่อีก ข้าถือว่าไว้หน้าพวกเจ้าแล้วนะ”

“ไปคุยกับพวกมันให้เสียเวลาทำไมกัน ผู้ชายถูกจับตัวไปเป็นแรงงาน ผู้หญิงถูกส่งตัวเข้าวัง จัดการ!”

“ช้าก่อน”

ฉินเหยียนไม่อยากสร้างปัญหา เขาจึงพยายามทำตัวสุภาพก่อน ใช้เงินเป็นใบเบิกทาง

เขาหยิบเงินสองร้อยเหรียญขึ้นมามอบให้เจ้าหน้าที่ด้วยรอยยิ้ม

“พวกข้าเป็นพ่อค้ามาจากนอกเมือง เรามาทำธุรกิจในอาณาจักรเยี่ยน พอจะเป็นไปได้ไหมที่ท่านทำเป็นไม่เห็นพวกข้า เงินสองสามร้อยนี้ถือว่าเป็นการแสดงความเคารพของข้าให้แก่ท่าน”

เจ้าหน้าที่ทองไปที่เงินด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

“รวยใช้ได้ เมื่อเจ้ามาถึงอาณาจักรเยี่ยน ถือว่าเจ้าเป็นคนของเรา ไม่สนว่าเจ้าจะเป็นพ่อค้าจากต่างเมือง ขอแค่เป็นผู้ชาย เจ้าต้องเข้ารับใช้แรงงาน”

ฉินเหยียนเองก็สับสน ให้เงินก็ไม่รับ

เจ้าหน้าที่ดำเนินการทันที คว้าคอเสื้อฉินเหยียนและพูดทีเล่นทีจริง

“ข้าแค่อยากจับพวกเจ้า ถ้าข้าจับเจ้าได้ ถือว่าข้าปฏิบัติหน้าที่สำเร็จ อีกทั้งยังได้เงินพิเศษ คนอย่างพวกเจ้าข้าไม่อาจละเลยไปได้ ไปกับข้าเสียดีๆ เถิด”

“เหอะๆๆ มาเถิด แม่นางทั้งสอง ข้าจะดูแลพวกเจ้าอย่างดี”

หยางจิ่นซิ่วและเซี่ยชิงได้เตรียมตัวเอาไว้แล้ว รอแค่อ๋องเหยียนออกคำสั่ง