องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 856

“ฮึบ”

พวกเขาทั้งสามขี่ม้าออกจากหมู่บ้านไป ควบม้าจรงไปข้างหน้า ด้านหน้าพวกเขาคือเมืองเล็กๆ ในอาณจักรเยี่ยน ตามมาตรฐานอาณาจักรเยี่ยน เมืองนี้ควรจะเป็นมณฑล

“ซู่”

ทั้งสามควบม้า มองไปตรงกำแพงเมืองที่อยู่ตรงหน้าและถามว่า

“เข้าเมืองไหม คงจะไม่ถูกจับอีกใช่หรือไม่?”

“ในตัวมณฑลอาจจะไม่ได้โจ่งแจ้งมากนัก อย่างไรก็ตามเข้าไปในเมืองสังเกตสถานการณ์ก่อนเถิด ไป อาจจะเป็นเรื่องยากที่จะเจอกงซุนอู๋หมิง”

ไม่พูดให้มากความ พวกเขาทั้งสามเข้าไปในเมืองทันที

โดยปกติหน้าประตูเมืองจะต้องมีคนเฝ้า แต่ประตูเมืองนี้ไม่มีคนคอยเฝ้าอยู่เลย ยืนอยู่ที่ประตูใหญ่มองเข้าไป มีเพียงลมที่พัดมาอย่างแรง ถนนทั้งสายว่างเปล่า ทั้งเมืองเงียบเหลือเพียงแค่อาคารที่รกร้าง

“ฮึบ”

ทั้งสามขี้ม้าเข้าเมือง

เสียงลมพัดหวีดหวิว

ว่างเปล่าและรกร้าง

แม้ว่าในเมืองจะมีธุรกิจจำนวนไม่น้อย แต่ประตูบ้านเรือนต่างปิดสนิท บางหลังมีสภาพทรุดโทรม ในขณะที่บางหลังมีคนอยู่ด้านใน รู้สึกว่ามีคนจ้องมองผ่านรอยร้าวของประตู

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมข้าถึงรู้สึกเหมือนถูกซุ่มมองอยู่?

หยางจิ่นซิ่วขี่ม้าสำรวจสถาพแวดล้อมในเมือง เท้าของนางติดอยู่กับหอก รับประกันได้ว่าหากเกินเรื่องอะไรขึ้น นางสามารถจับหอกได้ทันท่วงที

เซี่ยชิงเองก็เช่นกัน นางถือธนูไว้ในมือ สายตาสอดส่อง สังเกตสถานการณ์รอบข้างอย่างระมัดระวัง ราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่ากลัว

ฉินเหยียนเป็นคนเดียวที่ไม่ตื่นตระหนก เขาควบม้าไปข้างหน้าช้าๆ เดินพลางตะโกนพลาง

“เฮ้ย มีใครอยู่หรือไม่ ไปที่ใดกันหมด พวกข้าเป็นพ่อค้าจากอาณาจักรจ้าว อยากจะเข้ามาทำการค้า”

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครสนใจเสียงตะโกนของฉินเหยียน

หลังจากที่ทั้งสามเดินไปได้ช่วงหนึ่ง จู่ๆ พลันมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นตรงหน้าเขา

ทันใดนั้นจู่ๆ มีนักสู้กระเด็นออกมาจากห้อง ล้มลงกับพื้น หยางจิ่นซิ่วและเซี่ยชิงตั้งท่าพร้อมสู้ทันที

ทันใดนั้นพลันเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่ บึกบึนเดินออกมาจากด้านใน เตะคนที่นอนสลบบนพื้น

“แม่งเอ้ย ไว้หน้าแล้วยังไม่สนใจ ข้าสนใจเจ้าถือว่าเป็นเกียรติของเจ้าแล้ว ยังไม่ขายให้ข้าอีก!”

“ตีมัน เอาให้ตาย!”

ชายร่างผอมเดินออกมา ปากแหลมแก้มตอบเหมือนลิง ถือพัดในมือ สวมชุดยาว หากสังเกตดีๆ เขาคือเจ้านายของพวกลูกน้องเหล่านั้น

“ถุย ให้เขาประทับตราลายนิ้วมือเสีย”

ชายกลุ่มหนึ่งลากเขาอย่างแรงและบังคบให้เขาประทับลายนิ้วมือ

“นายท่าน ร้านนี้เป็นรายได้หลักของข้า ได้โปรดเมตตาคืนร้านให้ข้าด้วยเถิด”