องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 883

ฟางเจาจวินชี้ไปที่อุปกรณ์ออกกำลังกายและแนะนำทีละอย่าง

“ที่พวกเจ้าเห็นอยู่นั้นเรียกว่าอุปกรณ์ออกกำลังกาย ทำให้การออกกำลังกายมีประสิทธิภาพและสะดวกมากขึ้น”

“แท่งเหล็กที่สมมาตรทางสองด้านเรียกว่าราวเหล็ก ส่วนเหล็กที่เด็กๆ ถืออยู่นั้นเรียกว่าดัมเบล ส่วนเหล็กที่ต้องใช้แขนทั้งข้างเรียกว่าบาร์เบล”

เมื่อนักวิชาการอาณาจักรหลู่เห็นเด็กๆ ถือแท่งเหล็ก พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลกและหัวเราะออกมา

“คณบดีฟาง อย่าถือสาข้าเลย แต่หากต้องการให้ร่างกายแข็งแรง การฝึกฝนเช่นนี้ไม่ได้ผล”

“ใช่ ดูเด็กคนนั้นสิ ไม่ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย เขายกขึ้นยกลง มีประโยชน์อันใดกัน!”

“แล้วเด็กคนนั้น ที่เอามือแตะพื้น ขยับตัวขึ้นลง ก็ดูไร้สาระเกินไป”

แม้ว่านักวิชาการอาณาจักรหลู่จะชื่นชมด้านวรรณกรรม แต่ด้านการทหารของเขาก็มิได้น้อยหน้า พวกเขาไม่ใช่นักวิชาการที่อ่อนแอ

เขาเกิดมาพร้อมกับข้อได้เปรียบเรื่องความสูง มีพลังในการต่อสู้มาก สามารถใช้ทั้งปากกาและดาบได้ หมายความว่าเขามีความสามารถทั้งด้านวิชาการและการทหาร

ดังนั้นเมื่อพวกเขาเห็นเด็กๆ เหล่านี้ออกกำลังกายด้วยวิธีการง่ายๆ เช่นนี้ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียดาย เหตุใดอาณาจักรฉินถึงหละหลวมด้านการศึกษาเช่นนี้

มีคนพูดออกไปว่า

“คณบดีฟาง ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย หากท่านเชื่อข้า ข้าสามารถสอนชกมวยให้พวกเขา ให้พวกเขาทำตาม เช่นนั้นจะถือว่าเป็นการช่วยสร้างเสริมร่างกาย”

ก่อนที่ฟางเจาจวินจะทันได้พูด เด็กที่กำลังออกกำลังกายก็วางอุปกรณ์ในมือลง เช็ดเหงื่อแล้วพูดว่า

“พวกเราเรียนวิชาพลศึกษามาตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง ตอนนี้พวกเราอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สามแล้ว เรามีครูพละคอยแนะนำเราในทุกชั้นเรียน พวกเรายกได้ถึงสามสิบห้าครั้ง ถือว่าดีกว่าการชกมวยเสียอีก!”

นักวิชาการอาณาจักรหลู่เยาะเย้ย

“เจ้าหนู ไม่ใช่ว่าข้าดูถูกวิธีการออกกำลังกายของเจ้า แต่เมื่อคิดถึงนั้น ที่ข้าควบม้าอยู่ในสนามรบ เจ้าคงจะยังอยู่ในท้องแม่ หากพูดว่าวิธีออกกำลังกายที่สุด แน่นอนว่าต้องเป็นการชกมวย!”

เด็กผู้ชายพุดด้วยท่าทีจริงจัง

“ไม่จริง ในเมื่อเจ้าคิดว่าการออกกำลังกายของพวกเรานั้นง่าย เช่นนั้นเจ้ากล้ามาแข่งกันข้าดูไหมเล่า?”

ทันทีที่คำท้าที่หลุดออกมา นักวิชาการอาณาจักรหลู่ต่างพากันหัวเราะ

“ฮ่าๆๆๆ ท่าทีเช่นนี้ เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเจ้ากล้าอยากจะแข่งกันข้า นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาแกล้งเด็กอย่างเจ้าหรอกหรือ?”

นักวิชาการอาณาจักรหลู่ดูมั่นใจในชัยชนะ ถ้าเขาสู้เด็กตัวเล็กคนนี้ไม่ได้ เขาคงไม่มีหน้ากลับไปยังอาณาจักรหลู่

เด็กน้อยพูดด้วยความมั่นใจเช่นเดียวกัน

“เจ้าอยากแข่งหรือไม่เล่า?”

นักวิชาการอาณาจักรหลู่ตอบรับ

“ได้ เช่นนั้นเรามาแข่งกัน เจ้าอยากจะแข่งอะไร?”

เด็กน้อยยิ้มอย่างพอใจ