องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 884

ทั้งสองกำลังแข่งกันโหนราวเหล็ก มีนักเรียนรายล้อมอยู่ข้างๆ คอยส่งเสียงให้กำลังใจ

“สิบ! สิบเอ็ด! สิบสอง...”

หน้าของนักวิชาการอาณาจักรหลู่เริ่มแดง เขารู้สึกว่าทนไม่ไหวอีกต่อไป แต่เด็กน้อยที่อยู่ข้างๆ เขายังคงทำตามระเบียบต่อไป

มีเด็กหลายคนอยู่รอบๆ ชี้ไปที่นักวิชาการอาณาจักรหลู่

“ลุงคนนี้เป็นใครกันหรือ การโหนราวเหล็กของเขาก็ผิดวิธี”

“ใช่ แขนก็ไม่ได้เหยียดตรง ทำแบบนี้จะไม่ส่งผลต่อกล้ามเนื้อหลังแขนและกล้ามเนื้อหลังของเขา”

“ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าขากำลังฝืนทำ เช่นนี้ดีกว่าไม่ฝึกซ้อม”

เมื่อได้ยินบทสนทนารอบข้างที่เป็นไปอย่างคึกคัก นักวิชาการคนอื่นในอาณาจักรหลู่ต่างหน้าแดงด้วยความอายให้กับนักวิชาการคนที่แข่งโหนราวเหล็ก ยังสู้เด็กไม่ได้ ศักดิ์ศรีของอาณาจักรหลู่จะไปอยู่ที่ใดกันล่ะ?

นักวิชาการที่กำลังดึงตัวเองขึ้นมารู้สึกเริ่มปวดหัว อีกทั้งเขายังได้ยินเสียงเต้นของหัวใจอย่างชัดเจน

หลังจากที่ทนทำมาถึงสิบแปดครั้ง เขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยตัวเองและกระโดลงไปนอนกับพื้น แขนสั่นพร้อมกับหายใจแรง

ฟางเจาจวินกังวลว่าความมั่นใจของนักวิชาการอาณาจักรหลู่จะหมดไป นางจึงรีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“ว่ากันว่าชาวอาณาจักรหลู่ให้ความสำคัญทั้งด้านวรรณกรรมและด้านการทหาร วันนี้ข้าได้เห็นแล้วว่าช่างสมคำร่ำลือ ไม่เคยฝึกโหนราวเหล็กมาก่อน แต่ทำได้ถึงขนาดนี้ถือว่าทำดีมากแล้ว”

นักวิชาการอาณาจักรหลู่ที่หอบหายใจเหนื่อย ค่อยๆ ยืนตัวตรง เมื่อเห็นว่าเด็กน้อยที่อยู่ข้างๆ เขายังคงโหนราวเหล็กต่อไป เขาได้แต่สงสัยกับตัวเองและพูดว่า

“ดูเหมือนว่าร่างกายของข้าจะไม่ได้ดีเท่าเมื่อก่อน ทำตามเด็กไม่ทันด้วยซ้ำ”

ฟางเจาจวินปลอบใจเขาและพูดว่า

“นี่เป็นเรื่องปกติ เด็กๆ ในอาณาจักรฉินเข้าเรียนวิชาพลศึกษาตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง ทำได้หลายครั้งไม่ใช่เรื่องแปลก แต่นี่เป็นครั้งแรกของเจ้า หากฝึกมากกว่านี้ก็คงทำได้มากขึ้น”

นักวิชาการอาณาจักรหลู่ยังคงรู้สึกเสียหน้า กำลังคิดหาวิธีกู้หน้ากลับมา เขาจำได้ว่าเห็นเด็กบางคนถือวงล้ออะไรสักอย่าง เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา

“คณบดีฟาง การโหนราวเหล็กอาจจะเป็นเรื่องยาก แต่เมื่อครู่ข้าเห็นเด็กถือวงล้อและผลักมันไปกับพื้น เหมือนการละเล่นเด็กทั่วไป วิธีการเช่นนี้เป็นการออกกำลังอะไรบ้างหรือ?”

ฟางเจาจวินแนะนำ

“สิ่งนั้นเรียกว่าวงล้อบริหารหน้าท้อง และความยากนั้นไม่น้อยไปกว่าโหนราวเหล็กเลย”

เด็กที่ยังคงโหนราวเหล็กเมื่อได้ยินคำว่าวงล้อนั้นเหมือนกับของเด็กเล่น เขาปล่อยแขนลงจากราวเหล็กทันทีแลพูดอย่างมั่นใจ

“ถ้ายังไม่ยอมรับ พวกเรามาแข่งกันดีหรือไม่?”

ทันทีที่นักวิชาการอาณาจักรหลู่คนนั้นกำลังจะตอบตกลง นักวิชาการคนอื่นได้เข้ามาหยุดเขาเอาไว้ หากแข่งแพ้อีก จะยิ่งน่าขายหน้ามากกว่าเดิม เขาพูดโน้มน้าวว่า

“วงล้อบริหารหน้าท้องอะไรนั่น พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงวิธีใช้เลย คณบดีฟาง เหตุใดท่านถึงไม่ขอให้เด็กคนนี้สาธิตให้พวกเราดูหน่อยเล่า พวกเราจะได้เรียนรู้เพิ่มเติม”

ฟางเจาจวินพยักหน้าและหันไปหาเด็กคนนั้นแล้วพูดว่า

“เจ้าแสดงให้นักวิชาการดูเสียหน่อยเถิดว่าวงล้อบริหารหน้าท้องใช้งานอย่างไร”