เหล่าขุนนางภายในเพิ่งเคยได้ยินคำว่าทุยเอินลิ่ง ต่างก็แสดงสีหน้าสงสัยกัน
“ทุยเอินลิ่งหมายความว่าอย่างไร? นายหญิงช่วยอธิบายด้วยเถิด”
จ้าวจือหย่าปิดบันทึกอ๋องเหยียนแล้วอธิบายอย่างฉะฉานว่า
“ทุยเอินลิ่งก็คือข้อบังคับที่จำกัดอำนาจของเจ้าเมืองอย่างหนึ่ง ตัวอย่างเช่น โดยทั่วไปแล้วเมื่อฮ่องเต้และองค์ชายสิ้นพระชนม์แล้ว ก็จะมีพระโอรสของฮองเฮาคนแรกมาสืบทอดดินแดนทั้งหมด พระโอรสของพระสนมยังไม่มีสิทธิ์ในการสืบทอดอำนาจ”
“แต่ด้วยนโยบายที่ทุกคนเท่าเทียมกันของอ๋องเหยียน ดังนั้นเราสามารถเปลี่ยนระบบ มอบรางวัลให้แก่เหล่าพระโอรสของนางสนมบ้าง ให้พวกเขาได้แบ่งดินแดนกับรัฐข้าราชบริพาร เพื่อสร้างเมืองของตนเอง”
“หรือก็คือ เดิมทีพระโอกาสรสของฮองเฮาจะได้รับดินแดนทั้งหมด บัดนี้จะแบ่งดินแดนทั้งหมดออกอย่างเท่าๆกัน ไม่เพียงแค่พระโอรสของฮองเฮาเท่านั้น แต่พระโอรสของพระสนมเองก็มีสิทธิ์ในการแบ่งที่ดิน”
“ด้วยวิธีเช่นนี้ เมื่อมีลูกหลานมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายแล้วพื้นที่ศักดินาใหญ่ ก็จะถูกแบ่งเป็นพื้นที่ศักดินาเล็กๆมากมาย แล้วตำแหน่งก็จะค่อยๆลดจากบรรดาศักดิ์ชั้นสูง จนกลายเป็นเจ้าของที่เท่านั้น สุดท้ายก็จะกลายเป็นชาวเมืองธรรมดา หลังจากร้อยปี ใต้หล้านี้ก็จะไร้ขุนนาง จะกลายเป็นดินแดนที่ทุกคนเท่าเทียมกัน นี่คือข้อดีของทุยเอินลิ่ง”
เหล่าขุนนางภายในต่างก็กระจ่างทันทีหลังจากที่ได้ฟังคำอธิบาย
“คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าทุยเอินลิ่งจะวิเศษเช่นนี้!”
“สุดยอด! สุดยอดจริงๆ! หากบีบบังคับในการลดอำนาจ เจ้าเมืองแต่ละที่จะต้องเกิดการกบฏแน่นอน แต่หากไม่ลดลง เมื่ออำนาจของเจ้าเมืองมากเกินไป ก็จะเป็นภัยคุกคามต่อราชวงศ์อีก”
“หากดำเนินการทุยเอินลิ่ง ไม่เพียงแต่จะหลีกเลี่ยงการก่อกบฏของบรรดาศักดิ์ชั้นสูง แถมยังสามารถลดอำนาจลงได้ด้วย ใช้วิธีที่ทำให้ไม่รู้ตัว เพื่อรับประกันการรวมศูนย์อำนาจ ยิงทีเดียวได้นกสองตัวเลย!”
หลิวเชียนเชียนฟังแล้วก็ตาเป็นประกาย นางเข้าใจทันที
“ท่านพี่จือหย่า ท่านเห็นทุยเอินลิ่งในบันทึกอ๋องเหยียนเหมือนกันรึเจ้าคะ?”
จ้าวจือหย่าพยักหน้าเบาๆ “ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องเคยบอกกับข้า แต่ข้าจำขั้นตอนการดำเนินการไม่ได้มากนัก โชคดีที่ได้บันทึกไว้ในบันทึกอ๋องเหยียนทั้งหมด”
สุดท้ายเหล่าขุนนางก็เห็นด้วยอย่างพร้อมเพรียงกัน เริ่มดำเนินแผนการทุยเอินลิ่ง
หลิวเชียนเชียนได้ส่งจดหมายนกพิราบไปยังเมืองหลวงอาณาจักรฉินในนามของอ๋องเหยียน เพื่อให้อาณาจักรฉินเริ่มใช้ทุยเอินลิ่งก่อน
......
เมืองหลวงอาณาจักรฉิน
เมื่อองค์ชายใหญ่นำทัพออกไปแล้ว ก็มีองค์ชายเจ็ดฉินอวี่คอยดูแลอาณาจักรฉิน
ทุยเอินลิ่งถูกถวายส่งขึ้นไป เมื่อได้ถึงภายในแล้ว กลับถูกตระกูลท่านแม่ขององค์ชายเจ็ดสกัดเอาไว้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จบแล้วเหรอคะ ..จบแบบงงๆ...
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...