องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 939

ในยามค่ำคืน ที่จวนเจ้าเมือง ณ หัวถิง

บัดนี้จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนกำลังเดินไปมาอยู่รอบๆหลังประตู

หลิวเชียนเชียนพึมพำว่า “จากในจดหมาย ท่านอ๋องควรจะถึงคืนนี้สิ”

จ้าวจือหย่าเองก็รู้สึกร้อนใจ แต่ก็ยังคงรักษาภาพลักษณ์

“อย่าร้อนใจไปเลยน้อง ท่านอ๋องไม่อยากจะเป็นที่สะดุดสายตาในการกลับมาครั้งนี้ ระหว่างทางจึงเดินทางช้ากว่าหน่อย หลายปีมานี้เรารอมาได้ รออีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร”

หลิวเชียนเชียนพยักหน้า “ท่านพี่พูดถูก”

ในขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ จู่ๆประตูหลังก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนหันไปมองพร้อมกัน และเห็นว่าฉินเหยียนถือไม้เท้า สวมชุดสีขาวกำลังเดินเข้าไปมา

“ไม่พบกันเสียนานเลยนะ เหล่าเมียรักของข้า!”

จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนพากันอึ้ง เมื่อเห็นใบหน้านั้นอย่างชัดเจนแล้วว่าคืออ๋องเหยียน ทั้งสองก็รีบวิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของฉินเหยียนทันที

“ท่านอ๋องเพคะ!”

ฉินเหยียนทิ้งไม้เท้าแล้วกอดหญิงงามทั้งสองเอาไว้ “เมียรักทั้งสองคิดถึงข้ารึไม่?”

หลิวเชียนเชียนพูดด้วยน้ำตาที่ดีใจว่า “ในที่สุดท่านอ๋องก็กลับมาแล้ว!”

จ้าวจือหย่าจับใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเคราของฉินเหยียนแล้วพูดอย่างปวดใจว่า “ท่านอ๋องเหนื่อยแย่เลยนะเพคะ”

ฉินเหยียนเช็ดน้ำตาให้ทั้งสองคนแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “หลายปีที่ข้าไม่อยู่นี้ คงลำบากพวกเจ้าน่าดู”

หลิวเชียนเชียนส่ายหน้าแล้วยิ้มออกมาพร้อมพูดว่า “ไม่เลยเพคะ การได้ทำเพื่อท่านอ๋องคือความโชคดีของหม่อมฉัน!”

จ้าวจือหย่าสงบสติอารมณ์แล้วรีบพูดว่า “มัวแต่ดีใจ ท่านอ๋องเดินทางมาคงจะเหน็ดเหนื่อย รีบเข้าไปพักผ่อนก่อนเถิด ได้เตรียมน้ำอุ่นๆไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ชำระกายเพื่อคลายความเหนื่อยล้าก่อนนะเพคะ”

ฉินเหยียนโอบเอวพวกนางไว้แล้วเดินเข้าไปด้านใน

จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนช่วยกันปรนนิบัติฉินเหยียนในการอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า ไอร้อนลอยขึ้นเต็มห้องไปหมด

ฉินเหยียนนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำแล้วหลับตาพักผ่อน หลายปีมานี้เขาเดินทางไปทั่ว ไม่ค่อยได้มีโอกาสพักผ่อนอย่างสงบเช่นนี้เลย แต่เมื่อพักผ่อนแล้วก็นึกถึงลูกสาวที่โชคร้าย ที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อนคนนั้น

จ้าวจือหย่านวดไหล่ให้ฉินเหยียนแล้วพูดอย่างปวดใจไปด้วยว่า “ท่านอ๋องผอมไปนะเพคะ”