องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 94

จ้าวจือหย่ารีบเดินกลับเข้าห้องไป เมื่อมั่นใจว่าไม่มีคนแล้วจึงจะเปิดจดหมายลับอ่านอย่างละเอียด

ของที่สูญหายอยู่ที่ข้า ไม่ต้องกังวลไป!

“ว่าอย่างไรนะ?” จ้าวจือหย่าคิดว่าตาฝาดไปจึงได้อ่านซ้ำอีกหลายครั้ง เพื่อมั่นใจว่าไม่ได้อ่านผิดไป

“ตกใจแทบแย่ ข้าคิดว่าหน่วยกล้าตายแห่งอาณาจักรจ้าวขโมยไปเสียอีก”

จ้าวจือหย่าถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก แล้วดูจดหมายอีกครั้ง

“จะล่องูออกจากถ้ำจำเป็นต้องแหวกหญ้าให้งูตื่น ต่อไปเจ้าต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อให้หน่วยกล้าตายแห่งอาณาจักรจ้าวติดกับเอง”

เมื่ออ่านจดหมายฉบับที่แล้ว จ้าวจือหย่าก็ดวงตาเบิกกว้าง “แบบนี้ก็ได้รึ!”

นางมองไปนอกหน้าต่างอย่างเหลือเชื่อ “อ๋องเหยียน ท่านเป็นใครมาจากไหนกันแน่ ถึงได้คิดวิธีเช่นนี้ออกมาได้!”

......

กำลังต้องการความช่วยเหลือก็มีคนยื่นมือเข้ามาพอดี

ในขณะที่ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวกำลังค้นหาแผนที่การป้องกันเมืองของอาณาจักรฉินอย่างยากลำบาก แต่กลับไม่พบร่องรอยอะไรเลยอยู่นั้น ก็มีข่าวสารจากตลาดมืด ว่าแผนที่ป้องกันเมืองอาณาจักรฉินอยู่ในมือของนักสู้พเนจรคนหนึ่ง ถูกเจ้าของหออี๋หงจับกุม และจะทำการประมูลที่หออี๋หงในคืนนี้

เมื่อมีการปล่อยข่าวออกไป ทันใดนั้นก็ทำให้ทุกคนต่างแห่กันมาที่ตลาดมืด เมื่อไส้ศึกอาณาจักรจ้าวได้รับรู้แล้วก็รู้สึกดีใจอย่างมาก เพราะหออี๋หงคือถิ่นของพวกเขาอาณาจักรจ้าว ย่ำจนรองเท้าเหล็กสึกไม่พบพาน ยามได้มากลับไม่เสียเวลาเลย

เจ้านักสู้พเนจรคนนี้ก็ช่างมีประโยชน์จริงๆ จับพลัดจับผลูตีถูก ให้ของขวัญชิ้นโตนี้แก่พวกเขา! ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวต่างแจ้งข่าวให้กันและกัน และจะมุ่งหน้าไปหออี๋หงด้วยกันคืนนี้ พวกเขาจะต้องได้รับแผนที่ป้องกันเมืองของอาณาจักรฉินให้ได้!

......

หออี๋หง

จ้าวจือหย่าทำตามคำสั่งของฉินเหยียน ใช้ฐานะของแม่เล้าหออี๋หงกระจายข่าวออกไป เป้าหมายก็เพื่อหลอกล่อไส้ศึกอาณาจักรจ้าวออกมาให้หมด เพื่อจะสามารถจับพวกเขาได้ทั้งหมด แต่ในความจริงแล้ว แผนที่ป้องกันเมืองไม่ได้อยู่ที่หออี๋หง ยังคงอยู่ในมือของฉินเหยียนที่อยู่ศาลพักม้า

เหล่าไส้ศึกอาณาจักรจ้าวต่างหลงเชื่อข่าวนี้ พวกเขาต้องคิดไม่ถึงแน่นอน ว่าในฐานที่มั่นที่ใหญ่ที่สุดซึ่งใช้เวลาหลายปีในการสร้างขึ้นนี้ ได้ถูกเปลี่ยนไปหมดแล้ว สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่คือทหารหัวกะทิอาณาจักรฉินมากมายที่ซ่อนตัวอยู่หออี๋หงอยู่เต็มไปหมด

กลางดึก

ด้านในหออี๋หงเปิดไฟสว่าง และเปิดประตูไว้กว้าง เหล่าหญิงสาวหอเจี้ยวฟางซือหลังจากได้รับการฝึกฝนให้เข้ากับหน้าที่แล้ว ต่างก็ได้เดินบิดตัวไปมาเพื่อต้อนรับลูกค้าที่ได้มาที่หออี๋หง นอกจากทหารหัวกะทิที่แอบซ่อนตัวอยู่ ยังมีทหารหัวกะทิที่ปลอมตัวเป็นขุนนางที่เข้ามาเยี่ยมชมหออี๋หงด้วย เพื่อเตรียมตัวปฏิบัติการได้ตลอดเวลา

จ้าวจือหย่าสวมชุดของแม่เล้า ทัดดอกไม้ไว้บนศีรษะ สวมผ้าโปร่งปิดหน้า ต้าจ้วงถือกล่องไม้แกะสลักไว้แล้วยืนอยู่ข้างๆนาง ทั้งสองยืนอยู่บนชั้นสอง และมองลงไปยังด้านล่าง

ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวมองดูชุดที่หญิงสาวหอโคมเขียวสวม เมื่อเห็นว่าทั้งหมดทำโดยช่างปักจากอาณาจักรจ้าวของพวกเขาแล้วก็ได้ใจอย่างมาก จากนั้นก็มองไปยังแม่เล้าที่อยู่ชั้นสอง ตรงแขนของนางมีสัญลักษณ์ขององค์หญิงสามอยู่ นั่นทำให้พวกเขาไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย

จากนั้นก็มองไปยังชายร่างใหญ่ที่อยู่ข้างแม่เล้า ในมือของเขาถือกล่องไม้อยู่ เชื่อว่าด้านในจะต้องเป็นแผนที่ป้องกันเมืองอาณาจักรฉินแน่นอน

จ้าวจือหย่าเป็นคนละเอียดอ่อน เมื่อสังเกตเห็นว่าไส้ศึกอาณาจักรจ้าวกำลังจ้องนางอยู่ นางก็พยักหน้าให้เบาๆเพื่อตอบรับ นั่นยิ่งทำให้ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวหลงเชื่อ ว่าคนในหออี๋หงคือคนของพวกเขา วันนี้ได้นำแผนที่ป้องกันเมืองอาณาจักรฉินมาได้แล้ว!

ทหารหัวกะทิที่แต่งตัวเป็นบริกรได้มาแจ้งข่าวสารว่า “ผู้คุมหอหน่วยสอดแนมมารวยงานว่าไส้ศึกอาณาจักรจ้าวที่ได้จับตาดูอยู่ ได้มาถึงหออี๋หงกันหมดแล้วขอรับ”

จ้าวจือหย่ายิ้มบางๆอยู่ใต้ผ้าโปร่ง เสน่ห์ของแผนที่ป้องกันเมืองนี้ช่างวิเศษกว่าสิ่งอื่นจริงๆ นางพยักหน้าเบาๆแล้วออกคำสั่งว่า “คืนนี้ต้องจับกุมพวกเขาให้หมด”

“ขอรับ!” ทหารหัวกะทิที่ปลอมตัวเป็นบริกรได้แอบแทรกแซงเข้าไปในฝูงชนเพื่อกระจายข่าว

เมื่อมาถึงเวลาประมูล หน้าต่างทุกบานของหออี๋หงก็ได้ถูกทหารหัวกะทิที่ปลอมตัวเป็นบริกรปิดแน่น แม้แต่แสงเทียนกลางห้องโถงชั้นหนึ่งเองก็ถูกดับลงทั้งหมด และเหลือแสงไฟเพียงจุดที่จ้าวจือหย่าและต้าจ้วงยืนอยู่บนชั้นสอง

ผู้คนมากมายในห้องโถงเริ่มพากันซุบซิบกัน

“โห ค่อนข้างลึกลับเลยนะเนี่ย!”

“นี่คือแผนที่ป้องกันเมืองอาณาจักรฉินเชียวนะ หากใครได้รับแผนที่นี้ไป สิ่งต่างๆ ในอาณาจักรฉินก็จะเปลี่ยนไป!”

“ห้ามใครแย่งข้าเชียวนะ ข้านำเงินมาเยอะมากพอเลย”

“โห งั้นก็มาแข่งกันดูไหมล่ะว่าใครจะแน่กว่ากัน!”

ทุกคนต่างมีท่าทีที่อยากจะลองกันทั้งนั้น ล้วนอยากได้แผนที่ป้องกันเมืองอาณาจักรฉินมาครอบครอง

......

อีกด้านหนึ่ง

เหล่าทหารหัวกะทิที่กำลังตรวจสอบร้านตีดาบใกล้ๆได้ปลอมตัวเป็นผู้คุ้มกันขนส่ง และซุ่มซ่อนอยู่รอบๆร้านเหล่านั้น ร้านพวกนี้สามารถตีดาบได้สิบเล่มต่อวัน แต่ขายได้เพียงสองเล่มทุกวัน ส่วนที่เหลืออีกแปดเล่มไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน

ด้วยเหตุนี้จึงเห็นได้ว่าอาวุธที่หออี๋หงนั้นสามารถหลบจากการตรวจสอบได้ สันนิษฐานว่าเกิดจากการสะสมดาบที่ผลิตขึ้นทุกวันและไม่ได้ขายให้กับบุคคลภายนอก

เมื่อฉินเหยียนได้รับรายงานแล้วก็ได้คำนวณตามเวลาที่ร้านได้เปลี่ยนมือ และบวกกับจำนวนอาวุธที่สร้างขึ้นทุกวันแล้ว

“อย่างน้อยมีดาบห้าพันเล่ม แอบเข้ามาได้เยอะขนาดนี้”

ร้านตีดาบเป็นเบาะแสอย่างหนึ่ง รอให้ผ่านไปสักระยะ แล้วทำการล้อมปราบร้านตีดาบที่น่าสงสัย รอคำอธิบายก็สามารถรู้ได้แล้วมีหน่วยกล้าตายที่ซ่อนตัวอยู่เท่าไรกันแน่!