องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 941

ผ่านไปสามวัน วันนี้คือวันพิธีราชาภิเษกของท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว

ทั่วทั้งอาณาจักรหลู่ว่างเปล่า เหล่าตระกูลขุนนางและชาวเมืองได้ไปรวมตัวกันที่หัวถิงหมด

บัดนี้มีผุ้คนเต็มไปทั่วหัวถิง ทุกคนต่างชะเง้อหน้ามอง เพื่อดูท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวขึ้นครองบัลลังก์ด้วยตาตนเอง ที่นอกจวนเจ้าเมืองมีคนเบียดกันเต็มไปหมด เมื่อมองไปแล้วมีแต่ผู้คน เสียงดังกึกก้อง

“ตำแหน่งฮ่องเต้ว่างไว้อยู่นานแล้ว ในที่สุดท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวก็จะขึ้นบัลลังก์แล้ว!”

“ได้ยินมาว่าที่ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวไม่ปรากฏอยู่นาน นั่นเพราะกำลังรวบรวมสมาธิบำเพ็ญอยู่!”

“ไม่ว่าอย่างไร การได้เห็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์นี้ ก็เป็นความโชคดีของพวกเรา!”

ในขณะที่เหล่าชาวเมืองพูดคุยกันอย่างดุเดือด ประตูจวนเจ้าเมืองก็ถูกเปิดออกมา และพบว่ามีคนสามสิบหกคนกำลังยกที่นั่งดอกบัวสีทองอันใหญ่ที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวสวมชุดสีขาว บนศีรษะสวมมงกุฎสีทอง แล้วนั่งอยู่บนดอกบัวอย่างน่าเกรงขาม

แสงอาทิตย์สาดส่องไปยังบนร่างกายของท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว ราวกับว่าเขากำลังเปล่งประกายระยิบระยับ ราวกับเทพที่ลงมาจุติ ดูศักดิ์สิทธิ์อย่างมาก!

เหล่าชาวเมืองต่างตกตะลึงอย่างมาก แล้วคุกเข่ากันลงอย่างอัตโนมัติ แล้วคำนับเสียงดังว่า

“เข้าเฝ้าท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว! ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ทรงมีอายุยืนยาวหมื่นปีหมื่นปีหมื่นหมื่นปี!”

ทั้งสามสิบหกคนได้ยกฉินเหยียนตรงไป ตัวแทนได้เดินอยู่ข้างๆที่นั่งดอกบัวสีทองอยู่ตลอด เหล่าชาวเมืองที่อยู่รอบๆต่างก็คำนับตลอดทาง มีเสียงกล่าวทักทายดังขึ้นพร้อมเพรียงกันดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า

จนกระทั่งเดินมาถึงลานที่กว้างใหญ่ที่สุดในหัวถิง ที่นี่มีเวทีสูงที่สร้างเอาไว้ก่อนแล้ว

ทั้งสามสิบหกคนนั้นได้ยกที่นั่งดอกบัวและท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวขึ้นไปตรงกลางของเวทีสูง จากนั้นก็รีบลงจากเวทีทันที ส่วนตัวแทนก็ยืนอยู่ด้านหลังของท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ แล้วเงยหน้าเล็กน้อย

เบื้องล่างของเวทีมีเหล่าชาวเมืองมากมายคุกเข่าแล้วคำนับอยู่ไปทั่ว

ฉินเหยียนยกมือขึ้นเล็กน้อย จากนั้นตัวแทนก็เดินมาด้านหน้าแล้วพยุงท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวให้ยืนขึ้นจากที่นั่งดอกบัวทันที

ฉินเหยียนค่อยๆยืนขึ้นแล้ว ตัวแทนก็รีบถอยไปด้านหลัง จากนั้นฉินเหยียนหันมามองเหล่าชาวเมืองแล้วกางแขนออก พร้อมพูดเสียงดังสนั่นว่า

“เหล่าชาวเมืองเอ๋ย ลุกขึ้นเถิด!”

“ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์!”

เมื่อเหล่าชาวเมืองพากันยืนขึ้นแล้วก็มองไปยังเวทีอันสูงใหญ่ทันที และพบว่าข้างๆท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์มีเด็กรับใช้คนหนึ่ง ดูแล้วมีความคล้ายคลึงท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวอยู่บ้าง พวกเขาจึงพากันหารืออย่างตะลึงว่า

“คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กรับใช้ข้างกายของท่านจะดูมีมาดเช่นนี้ คนที่ได้รับใช้ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่!”

“นั่นสิ มองแวบแรกแล้วดูเป็นท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ตัวจริงตัวปลอมเลยนะ ยากที่จะแยกแยะจริงๆ!”

“พอเถอะน่า ต่อให้จะฝึกฝนพันปีก็ไม่มีทางเทียบมาดของท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้หรอก โดยเฉพาะเมื่อทั้งสองยืนด้วยกันแล้ว ก็เห็นได้อย่างชัดเจนเลย!”

“ชู่ว์ ฟังท่านผู้ศักดิ์กล่าวเทศน์!”

ฉินเหยียนพูดเสียงดังอยู่บนเวทีว่า “ฮ่องเทียนซ่งเต้ โฮเทียนซ่งเต้ เป็นที่ประจักษ์ บัดนี้ข้าได้สืบราชบัลลังก์ สนองบรรพบุรุษ!”