ฉินเหยียนคาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้วว่าต่อให้ฝ่ายเราจะให้ราคาเท่าไร ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวจะต้องให้ราคาที่สูงกว่าแน่นอน เพื่อเอาชนะฝ่ายเรา
อย่างไรสถานที่ประมูลก็เป็นหออี๋หง คือสถานที่ที่พวกเขาไม่มีความหวาดกลัวใดๆมากที่สุด ตราบใดที่ผลการประมูลเป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปแล้วก็ทำการถอนรากถอนโคนทันที ไม่เพียงแต่จะไม่เสียเงินเลย แถมยังได้แผนที่ป้องกันเมืองด้วย ยิงนัดเดียวได้นกสองตัว
และความจริงก็เป็นไปตามที่เขาพูด ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวไม่ยอมถอยเพื่อจะเอาแผนที่ป้องกันเมืองให้ได้
ต้าหย่งพูดอย่างดูถูกว่า “หึหึ เจ้ามีหนึ่งพันสองร้อยตำลึงทองงั้นรึ?”
ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวยิ้ม “คิดจะดูถูกใครกัน ก็แค่หนึ่งพันสองร้อยตำลึงทอง”
เมื่อสิ้นเสียงก็ได้ปรบมือให้ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวที่อยู่ด้านหลังยกหีบไม้ขนาดไม่ใหญ่มากขึ้นมา และเป็นทองคำเช่นกัน
“ให้ตายเถอะ สองคนนี้ประจันท์กันแล้ว”
“พวกเจ้าคิดว่าผู้คุ้มกันขนส่งคนนั้นยังจะเสนอราคาอีกไหม?”
สายตาของทุกคนมองไปยังต้าหย่งพร้อมกัน ฉินเหยียนได้ย้ำกับต้าหย่งว่า เมื่อถึงตรงนี้แล้วไม่ต้องเพิ่มราคาอีก เมื่อถึงจุดที่ดีแล้วให้รู้จักพอ
ต้าหย่งจึงได้สวมบทนักแสดงแล้วแสร้งทำเป็นหัวเสียแล้วส่ายหัวพร้อมพูดว่า “เฮ้อ ภูผาสูงยังมีที่สูงกว่าจริงๆ”
ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวหัวเราะแล้วพูดอย่างท้าทายว่า “เป็นอย่างไรล่ะ ยังมีใครให้สูงกว่าข้าอีกไหม?”
ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วพากันส่ายหน้า
จ้าวจือหย่ายิ้มแล้วพูดว่า “ท่านผู้นี้ให้ราคาหนึ่งพันสองร้อยตำลึงทอง มีใครให้มากกว่านี้อีกไหมเจ้าคะ?”
“พันสองร้อยตำลึงทองครั้งที่หนึ่ง!”
“พันสองร้อยตำลึงทองครั้งที่สอง!”
“พันสองร้อยตำลึงทองครั้งที่สาม! ตกลงซื้อขายเจ้าค่ะ”
“ยินดีกับท่านผู้นี้ด้วยนะเจ้าคะ แผนที่ป้องกันเมืองแห่งอาณาจักรฉินเป็นของท่านแล้วเจ้าค่ะ!”
เหล่าไส้ศึกอาณาจักรจ้าวต่างมองหน้ากัน ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ได้ใจ คราวนี้การโจมตีอาณาจักรฉินก็ขึ้นอยู่เวลาแล้วล่ะ
จ้าวจือหย่าพูดต่อว่า “ขอเชิญท่านผู้นี้ขึ้นมาตรวจสอบต่อหน้าทุกคนด้วยเจ้าค่ะ เสี่ยวเอ้อไปช่วยท่านยกหีบเงินขึ้นมาสิ”
“ได้เลย!” ทหารหัวกะทิสองนายที่ปลอมตัวเป็นบริกรพยักหน้าต่อไส้ศึกอาณาจักรจ้าว ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวคิดว่าเป็นคนของตนเอง จึงได้ปล่อยได้บริกรยกหีบเงินไป จากนั้นก็เดินขึ้นชั้นสองไป
จ้าวจือหย่าเดินบิดตัวเข้าไปหาแล้วพูดว่า “ยินดีด้วยกับท่านด้วยเจ้าค่ะ!”
จากนั้นก็ได้มอบกล่องไม้ในมือของต้าหย่งให้ไส้ศึกอาณาจักรจ้าว แล้วพูดด้วยใบหน้าที่เจ็บปวดว่า
“นี่เจ้าค่ะ ตอนนี้มันเป็นของท่านแล้ว ลองเปิดดูสิเจ้าคะ” จ้าวจือหย่าเรียกเสียงฮือฮาด้วยว่า “เรามาแสดงความยินดีให้กับท่านผู้นี้อย่างเร่าร้อนกันเถอะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...