องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 96

ฉินเหยียนคาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้วว่าต่อให้ฝ่ายเราจะให้ราคาเท่าไร ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวจะต้องให้ราคาที่สูงกว่าแน่นอน เพื่อเอาชนะฝ่ายเรา

อย่างไรสถานที่ประมูลก็เป็นหออี๋หง คือสถานที่ที่พวกเขาไม่มีความหวาดกลัวใดๆมากที่สุด ตราบใดที่ผลการประมูลเป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปแล้วก็ทำการถอนรากถอนโคนทันที ไม่เพียงแต่จะไม่เสียเงินเลย แถมยังได้แผนที่ป้องกันเมืองด้วย ยิงนัดเดียวได้นกสองตัว

และความจริงก็เป็นไปตามที่เขาพูด ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวไม่ยอมถอยเพื่อจะเอาแผนที่ป้องกันเมืองให้ได้

ต้าหย่งพูดอย่างดูถูกว่า “หึหึ เจ้ามีหนึ่งพันสองร้อยตำลึงทองงั้นรึ?”

ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวยิ้ม “คิดจะดูถูกใครกัน ก็แค่หนึ่งพันสองร้อยตำลึงทอง”

เมื่อสิ้นเสียงก็ได้ปรบมือให้ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวที่อยู่ด้านหลังยกหีบไม้ขนาดไม่ใหญ่มากขึ้นมา และเป็นทองคำเช่นกัน

“ให้ตายเถอะ สองคนนี้ประจันท์กันแล้ว”

“พวกเจ้าคิดว่าผู้คุ้มกันขนส่งคนนั้นยังจะเสนอราคาอีกไหม?”

สายตาของทุกคนมองไปยังต้าหย่งพร้อมกัน ฉินเหยียนได้ย้ำกับต้าหย่งว่า เมื่อถึงตรงนี้แล้วไม่ต้องเพิ่มราคาอีก เมื่อถึงจุดที่ดีแล้วให้รู้จักพอ

ต้าหย่งจึงได้สวมบทนักแสดงแล้วแสร้งทำเป็นหัวเสียแล้วส่ายหัวพร้อมพูดว่า “เฮ้อ ภูผาสูงยังมีที่สูงกว่าจริงๆ”

ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวหัวเราะแล้วพูดอย่างท้าทายว่า “เป็นอย่างไรล่ะ ยังมีใครให้สูงกว่าข้าอีกไหม?”

ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วพากันส่ายหน้า

จ้าวจือหย่ายิ้มแล้วพูดว่า “ท่านผู้นี้ให้ราคาหนึ่งพันสองร้อยตำลึงทอง มีใครให้มากกว่านี้อีกไหมเจ้าคะ?”

“พันสองร้อยตำลึงทองครั้งที่หนึ่ง!”

“พันสองร้อยตำลึงทองครั้งที่สอง!”

“พันสองร้อยตำลึงทองครั้งที่สาม! ตกลงซื้อขายเจ้าค่ะ”

“ยินดีกับท่านผู้นี้ด้วยนะเจ้าคะ แผนที่ป้องกันเมืองแห่งอาณาจักรฉินเป็นของท่านแล้วเจ้าค่ะ!”

เหล่าไส้ศึกอาณาจักรจ้าวต่างมองหน้ากัน ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ได้ใจ คราวนี้การโจมตีอาณาจักรฉินก็ขึ้นอยู่เวลาแล้วล่ะ

จ้าวจือหย่าพูดต่อว่า “ขอเชิญท่านผู้นี้ขึ้นมาตรวจสอบต่อหน้าทุกคนด้วยเจ้าค่ะ เสี่ยวเอ้อไปช่วยท่านยกหีบเงินขึ้นมาสิ”

“ได้เลย!” ทหารหัวกะทิสองนายที่ปลอมตัวเป็นบริกรพยักหน้าต่อไส้ศึกอาณาจักรจ้าว ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวคิดว่าเป็นคนของตนเอง จึงได้ปล่อยได้บริกรยกหีบเงินไป จากนั้นก็เดินขึ้นชั้นสองไป

จ้าวจือหย่าเดินบิดตัวเข้าไปหาแล้วพูดว่า “ยินดีด้วยกับท่านด้วยเจ้าค่ะ!”

จากนั้นก็ได้มอบกล่องไม้ในมือของต้าหย่งให้ไส้ศึกอาณาจักรจ้าว แล้วพูดด้วยใบหน้าที่เจ็บปวดว่า

“นี่เจ้าค่ะ ตอนนี้มันเป็นของท่านแล้ว ลองเปิดดูสิเจ้าคะ” จ้าวจือหย่าเรียกเสียงฮือฮาด้วยว่า “เรามาแสดงความยินดีให้กับท่านผู้นี้อย่างเร่าร้อนกันเถอะ!”

ชั้นล่างมีเสียงปรบมือเสียงดัง สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไส้ศึกอาณาจักรจ้าวล้วนอยากเห็นแผนที่ป้องกันเมืองอาณาจักรฉิน หลังจากได้รับเสียงปรบมืออย่างเร่าร้อนแล้วจึงได้เปิดกล่องไม้ออก ด้านในมีหนังสือม้วนเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ หัวใจของเขาพองโตขึ้น

การวางแผนขยายอาณาเขตทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ในที่สุดก็ใกล้จะเป็นจริงแล้ว มือที่เปิดหนังสือม้วนออกสั่นเล็กน้อย และเมื่อเปิดออกมาแล้ว บนนั้นก็เขียนตัวใหญ่ๆเอาไว้ว่า ล้อเล่น!

สีหน้าของไส้ศึกอาณาจักรจ้าวเปลี่ยนไปในพริบตา “ของปลอม!”

ต้าจ้วงยิ้ม “นี่เจ้าอยากได้ของจริงงั้นรึ?”

เขาชักดาบออกมาจากเอวแล้วทาบมันลงที่คอของไส้ศึกอาณาจักรจ้าวที่ถือหนังสือไว้

“ลงมือได้! จับพวกเขาให้หมด!”

“ขอรับ!”

ไม่นานทหารหัวกะทิที่ปลอมตัวเป็นบริกรและผู้เข้าร่วมประมูลก็ได้ชักดาบข้างเอวออกมา และทาบมันลงตรงคอของไส้ศึกอาณาจักรจ้าวพร้อมกัน

ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวมึนงงไปหมด เมื่อเห็นพรรคพวกที่อยู่รอบๆถูกคุมตัวโดยไม่สามารถตอบโต้ได้จึงได้สติว่า ประมูลแผนที่ป้องกันเมืองบ้าบออะไรกัน มันคือกับดัก ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวติดกับเข้าเต็มๆเลย!

......

ในขณะเดียวกัน เหล่าทหารหัวกะทิที่อยู่ห่างไกลก็ได้เริ่มปฏิบัติการแล้วเช่นกัน พวกเขาใช้ประโยชน์จากความมืดบุกเข้าไปจับกุมไส้ศึกอาณาจักรจ้าวที่ยังนอนหลับอยู่ในร้านตีดาบ

ในตอนแรก ช่างตีดาบแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง แล้วโกหกว่าตนเองเป็นชาวเมืองบริสุทธิ์ เป็นเพียงนักตีดาบธรรมดาเท่านั้น แต่ทหารได้ยึดดาบนับร้อยเล่มออกจากห้องใต้ดินต่อหน้าเขาแล้ว เขาก็สลดและพูดอะไรไม่ออกอีก

......

หออี๋หง

“รายงานขอรับผู้คุมหอ ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวได้ถูกคุมตัวหมดแล้วขอรับ”

“รายงานขอรับผู้คุมหอ ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวห้องท้องฟ้าและฟ้องแผ่นดินได้ถูกจับกุมและคายความจริงแล้วขอรับ”

จ้าวจือหย่าพยักหน้าอย่างพอใจ “เหนื่อยหน่อยนะทุกคน จับตาดูพวกไส้ศึกอาณาจักรจ้าวไว้ให้ดี รออ๋องเหยียนออกคำสั่งต่อไป!”

“ขอรับ!” ทหารทั้งสองนายได้ถอยลง ปฏิบัติการจับกุมในคืนนี้ได้จับกุมไส้ศึกอาณาจักรจ้าวจนหมด ไม้หลงเหลือแม้แต่คนเดียว แผนครั้งนี้ของฉินเหยียนนับได้ว่าเป็นแผนที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีข้อผิดพลาดเลย

ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น ฉินเหยียนได้โยนข้าวสารแปดจินใส่ข้างตัวของจ้าวจีเอ๋อร์เช่นเดิม จากนั้นก็มีทหารหัวกะทิเข้ามารายงาน

“รายงานพ่ะย่ะค่ะอ๋องเหยียน ไส้ศึกอาณาจักรจ้าวในเมืองถูกจับกุมหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนพยักหน้าอย่างพอใจ ทุกอย่างอยู่ในการคาดการณ์ของเขา

จ้าวจีเอ๋อร์ที่ง่วงอย่างมากพอได้ยินดังนั้นก็ตื่นเต็มตาทันที นางมองฉินเหยียนอย่างเหลือเชื่อ “เจ้า เจ้าทำได้ยังไง?”

ฉินเหยียนนั่งอยู่บนที่นอน เขามองจ้าวจีเอ๋อร์ลงมาจากที่สูง “ข้าอารมณ์ดี งั้นจะบอกให้ละกันนะ”

ทันใดนั้นฉินเหยียนก็ได้พูดแผนการดำเนินงานของเขาอย่างฉะฉาน