ภายในตำหนักจินหลวน
ตอนนี้แผนที่ป้องกันเมืองได้สูญหายไปเป็นเวลาสองวันแล้ว ทั้งหกกรมต่างก็ไม่ได้เบาะแสเกี่ยวกับแผนที่ป้องกันเมืองเลย แม้แต่ร่องรอยของไส้ศึกอาณาจักรจ้าวเองก็ไม่พบเลยแม้แต่น้อย
ฮ่องเต้ฉินกำลังเดือดดาลเพราะเรื่องนี้อย่างมาก “นี่ข้าเลี้ยงแต่คนไร้ความสามารถรึไง!”
เหล่าขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นในราชสำนักต่างคุกเข่าอ้อนวอน “ฝ่าบาทอย่าทรงกริ้วไปเลยพ่ะย่ะค่ะ พวกข้าจะตามหาแผนที่ป้องกันเมืองอย่างสุดความสามารถพ่ะย่ะค่ะ!”
ฮ่องเต้ฉินโกรธอย่างมาก เขาจับหน้าผากแล้วมองไปยังองค์ชายแปดตัวสร้างเรื่อง นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธมากขึ้น และถามขึ้นอย่างเข้มงวดว่า “อู่เอ๋อร์ เมื่อวานเจ้าค้นหาอย่างไร?”
ฉินอู่ตอบกลับด้วยร่างกายที่สั่นไหว “ท่านพ่อ ลูกได้ค้นหาทุกหลังคาเรือนหมดแล้ว แต่ไม่พบเบาะแสเกี่ยวกับแผนที่ป้องกันเมืองเลยจริงๆ ลูกรู้ถึงความผิดดี ท่านพ่อโปรดลงโทษลูกด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
แต่ฮ่องเต้ฉินกลับเดือดดาลมากยิ่งขึ้น เขาชี้ไปยังองค์ชายแปดฉินอู่แล้วด่าทอว่า “เจ้าคนไร้สติ! เจ้าก่อความวุ่นวายในเมือง เหตุใดข้าจึงมีลูกชายที่ทำอะไรไม่มีหัวคิดเช่นนี้!”
เรื่องที่องค์ชายแปดฉินอู่ทำการค้นหาแผนที่ป้องกันเมืองในเมืองอย่างป่าเถื่อน เมื่อเรื่องมาถึงฮ่องเต้ฉินแล้ว เขาก็แทบโกรธจนเป็นลมพับไป
เรื่องอับอายเช่นนี้ หากถูกพูดจนรู้กันทั่วในหมู่ชาวเมืองแล้วละก็ นอกจากจะเกิดความตื่นตระหนก ยังทำให้ชาวเมืองรู้สึกฮ่องเต้ของอาณาจักรตนเองไร้ความสามารถด้วย ไม่ต้องรอให้อาณาจักรอื่นมาโจมตี เกรงว่าจะสูญเสียขวัญกำลังใจกันเองก่อนแล้ว
องค์ชายแปดฉินอู่คุกเข่าลงกับพื้น เขาผวาจนขดร่างเอาไว้ ส่วนฮ่องเต้ฉินยิ่งด่าก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งด่ายิ่งเดือดดาล เกือบจะสั่งการสังหารองค์ชายแปดเพื่อบรรเทาความโกรธของชาวเมืองไปเลยด้วยซ้ำ
ในขณะนั้นเองก็มีเสียงของขันทีดังขึ้นจากนอกตำหนักจินหลวน
“รายงานด่วน! รายงานด่วนพ่ะย่ะค่ะ!”
เมื่อสิ้นเสียงแล้ว ทหารม้าที่ควบม้าอย่างรวดเร็วก็ถือสารด่วนเข้ามาในตำหนักทันที เขาคุกเข่าลงกับพื้นแล้วประสานมือคารวะ
“รายงานพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท มีเรื่องด่วนพ่ะย่ะค่ะ!”
ฮ่องเต้ฉินกุมขมับ “รีบว่ามา!”
ทหารม้ากลืนน้ำลายแล้วพูดว่า “กองทัพอาณาจักรจ้าวรุกเข้าสู่ชายแดน และได้รวบรวมทหารหัวกะทิที่ประตูเจียอวี้หนึ่งแสนนายพ่ะย่ะค่ะ!”
“ว่าอย่างไรนะ?”
เมื่อได้ยินดังนั้นแล้วเหล่าขุนนางในราชสำนักก็เกิดร้อนใจกันทันที
“อาณาจักรจ้าวจะต้องเตรียมการณ์มาก่อนแล้วเป็นแน่ ฉวยโอกาสโจมตีตอนแผนที่ป้องกันเมืองสูญหายเช่นนี้!”
“ ไม่มีแผนที่ป้องกันเมืองแล้วจะทำยังไงกันดี หากไปตกอยู่ในมือของคนอาณาจักรจ้าวขึ้นมาจะทำอย่างไรกันดี!”
ฮ่องเต้ฉินเองก็ร้อนใจอย่างมาก หากอาณาจักรจ้าวได้แผนที่ป้องกันเมืองไป ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...