องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 981

“ฮ่าๆๆ พูดอีกก็ถูกอีก ดังนั้นตอนนี้ตระกูลเสิ่นได้เข้ามายึดครองแล้ว เราได้รับผลประโยชน์จากมันจริงๆ!”

“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ บังเอิญว่าเรือประมงของตระกูลข้าเองก็เก่ามากแล้ว ควรจะเปลี่ยนเสียที ดีที่ใช้โอกาสนี้เปลี่ยนเรือได้พอดี”

“ตระกูลข้าก็เช่นกัน ไปกันเถอะ พวกเราไปที่โรงต่อเรือของตระกูลเสิ่นกันดีกว่า จะได้รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

“ใช่ ไปกันเถอะ!”

จากหนึ่งกลายเป็นสิบ จากสิบกลายเป็นร้อย ยิ่งกระจายข่าวไป เรื่องยิ่งดังมากขึ้น

ทำให้คนเรือที่อาศัยอยู่ในพื้นที่อาณาจักรอู๋มุ่งหน้าไปยังโรงเรือของตระกูลเสิ่นทีละคน บางคนต้องการเปลี่ยนเรือ แต่คนส่วนใหญ่อยากไปดูว่าเกิดอะไรกันขึ้น

เมื่อเห็นว่าประชาชนเริ่มมารวมตัวมากขึ้นเรื่อยๆ อาจารย์ลี่ที่เป็นหัวหน้าคนงานก็ออกมาดูแลสถานการณ์โดยรวมทันที

“ทุกท่านได้โปรดอยู่ในความเงียบ ให้ข้าพูดสักสองสามประโยคเถิด!”

อาจารย์หลี่ยืนบนบันไดพร้อมกับกระบอกเสียงและตะโกนออกมาว่า

“ทุกท่าน ทุกคนที่มาถึงที่นี่คงได้ยินเรื่องมาบ้างแล้ว!”

หลังจากเขาพูดจบ เขาก็พูดต่อ

“ข่าวที่ทุกท่านได้ยินนั้นเป็นเรื่องจริง นับจากนี้ไป เรือทุกลำในโรงเรือตระกูลเสิ่นจะลดราคาสามสิบเปอร์เซ็นต์ ยังไม่มีกำหนดเวลาว่าจะลดถึงเมื่อไหร่”

“เถ้าแก่พูดกับข้าว่า โรงต่อเรือของตระกูลเสิ่นอยู่ในอาณาจักรอู๋มาเป็นเวลานาน ได้รับการสนับสนุนจากทุกคน ดังนั้นเพื่อเป็นการตอบแทนทุกคน ทางเถ้าแก่ยังบอกอีกว่าคนที่เข้ามาซือเรือลำใหม่ในทุกวัน ห้าลำแรกจะได้เสบียงอาหารกลับไปด้วย”

“ทุกคนที่คิดจะซื้อเรือ ไม่ว่าจะเป็นเรือที่มีของแล้วหรือต้องสั่งจองก็สามารถสั่งซื้อได้ อย่ารีรอ มหกรรมสินค้าลดราคามาแล้ว หมดแล้วหมดเลย!”

“ข้าขอประกาศข่าวนี้อย่างเป็นทางการ และทุกคนสามารถเข้าร่วมมหกรรมสินค้าลดราคาในครั้งนี้ได้!”

ขณะที่เขาพูด อาจารย์หลี่ยกกำปั้นขึ้นและโบกมือ

มีเสียงปรบมือและเสียงร้องดีใจจากผู้ชม

นับตั้งแต่นั้นมา ภายใต้การดำเนินการการหาเงินของเสิ่นเฟย แม้จะขาดทุนแต่โรงต่อเรือได้ถูกนำมาใช้อีกครั้ง อีกทั้งยังได้รับการปรับปรุงไปถึงจุดสูงสุดด้วย

วิธีฆ่าศัตรูนับพันนี้ สร้างความเสียหายให้ตัวเองร้อยแปดอย่างนั้นเป็นวิธีที่ไม่ค่อยฉลาดนัก แต่เป็นวิธีที่ดีในการฟื้นฟูสถานการณ์ในตอนนี้

...

ข่าวคราวใช้เวลาไม่นานก็มาถึงอาณาจักรหลู่

หวังจี้ตงรู้เรื่องนี้ เขารีบแจ้งเพื่อนร่วมงานในโรงผลิตเรือ แล้วรีบรวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับมาตรการต่อไป

ทุกคนต่างมีท่าทีแตกต่างกันชัดเจน บางคนก็ประชด บางคนก็ไม่พอใจ บางคนดูถูก และบางคนโกรธ

“ตั้งแต่เสิ่นเฟยเข้าร่วมกับพวกอาณาจักรฉิน เขาก็ยิ่งหยิ่งยโสโอหังมากขึ้นไปอีก”

“ใช่น่ะสิ ยอมเสียเงินมากกว่าเอาธุรกิจกลับมา เขายอมเสียผลประโยชน์ทางธุรกิจจริงน่ะหรือ?”