องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 987

“เหอเหอ แต่พูดตามความจริง ข้าไม่สนใจพวกคนเห็นแก่กำไร”

จู่ๆ จางฝูก็หัวเราะเยาะออกมา จากนั้นส่ายหน้าและถอนหายใจ

“แต่ในวงการธุรกิจ ไม่ได้หมายความว่าข้าชอบหรือไม่ชอบใคร ข้าก็ไม่ทำธุรกิจด้วย ใครบ้างล่ะที่ไม่อยากได้เงิน?”

ทันใดนั้นเสิ่นเฟยกลับพูดไม่ออก

เขาได้ยินมาว่าจางฝูเป็นคนตรงไปตรงมา การพูดเช่นนี้หมายความอีกฝ่ายให้โอกาสเขา

นั่นเป็นเหตุผลที่ตนมานั่งฟังสิ่งที่เขาต้องการพูด แต่ความต้องการไม้เดือนละสองร้อยตัน ดูเหมือนเกินขีดจำกัดเขาไปมากเลยทีเดียว

“เถ้าแก่เสิ่น ข้าจะไม่ปิดบังเจ้า ความต้องการไม้ของฝั่งอาณาจักรหลู่คือจำนวนที่ข้าให้เจ้าได้ พวกเขาต้องการไม้เดือนละสี่ร้อยตัน แต่ฝั่งเจ้ากลับให้ข้าแค่สองร้อยตัน ข้าคิดว่าคงฝืนใจเจ้ามากแล้วใช่ไหม?”

เมื่อพูดเช่นนั้นจางฝูเงยหน้าขึ้นมาและมองไปที่เสิ่นเฟย

หลังจากที่เสิ่นเฟยลังเลอยู่พักหนึ่ง เขาพยักหน้าช้าๆ

“ความจริงแล้ว แม้ว่าขนาดอู่ต่อเรือของเสิ่นซื่อจะไม่ได้เล็กๆ แต่เดือนหนึ่งสามารถสร้างเรือประมงหรือไม่ก็เรือออกทะเลได้ไม่เกินสิบลำ รวมกับคำสั่งซื้อเรือบางครั้งบางคราว จริง ไม้เดือนละหนึ่งร้อยห้าสิบตันก็เพียงพอแล้ว”

เมื่อจางฝูได้ยินเช่นนั้น สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขาไม่คาดคิดว่าเสิ่นเฟยจะซื่อสัตย์ขนาดนี้ เป็นเรื่องที่ทำให้เขาประหลาดใจมาก

อีกอย่างสถานการณ์ในตอนนี้ เขากลับกล้าสั่งซื้อไม้จำนวนสองร้อยตันต่อเดือนเพื่อให้เขาได้เงินมากขึ้น

จางฝูจึงตัดสินใจนั่งสักพักเพื่อคุยกับเขา

“ข้าได้ยินมาว่าอู่ต่อเรือของเถ้าแก่เสิ่นถูกอาณาจักรฉินซื้อไปอย่างนั้นหรือ?” จางฝูถามด้วยรอยยิ้ม

“อืม ถือว่าถูกซื้อไปนั่นแหละ..”

เสิ่นเฟยพยักหน้า แต่ไม่ได้บอกรายละเอียดที่ชัดเจนให้อีกฝ่ายทราบ ไม่ช้าก็เร็วเรื่องนี้ก็ต้องแพร่กระจายไปอยู่ดี

“เหอเหอ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นถือว่าเถ้าแก่เสิ่นมีต้นไม้ใหญ่ให้พึ่งพิงเสียแล้ว เหตุใดเรื่องนี้ต้องให้ท่านออกหน้าอีกเล่า? สำหรับเจ้า นี่ถือว่าเป็นเรื่องยุ่งเหยิง แต่สำหรับอาณาจักรฉินถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”

“แค่ทำความรู้จักพวกเขา พ่อค้าไม้จากอาณาจักรฉินรีบยินดีจัดหาไม้ให้เจ้าแล้ว เหตุใดเจ้าถึงมาหาข้า?”

จางฝูถามด้วยรอยยิ้ม

“เถ้าแก่จางไม่รู้เรื่องบางอย่าง...”

เสิ่นเฟยส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง

“หากทุกเรื่องต้องให้อ๋องเหยียนตัดสินใจ เช่นนั้นข้ามีค่าแค่เป็นช่างผลิตเรือก็เท่านั้น...”

“เอ๋?” จางฝูอึ้งไปเล็กน้อย

เขาเหลือบมองไปที่เสิ่นเฟยด้วยสีหน้าประหลาดใจ ในขณะเดียวกันเขาก็พูดขึ้นมาอย่างจริงจัง

“ดูเหมือนว่าเถ้าแก่เสิ่นต้องการทำการใหญ่หรือ?”

เสิ่นเฟยเองก็ไม่ได้ปิดบังความทะเยอทะยานของตัวเอง เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา