องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 999

ในเวลานี้จ้าวจือหย่าที่อยู่ข้างๆ พลันพูดขึ้นมาว่า

“อ๋องเหยียน หม่อมฉันมีวิธีเพคะ”

“เอ๋?”

ฉินเหยียนเงยหน้าขึ้นมา เขามองไปที่จ้างจือหย่าอย่างประหลาดใจ

“เจ้ามีวิธีอย่างนั้นหรือ?”

จ้าวจือหย่าก้มหน้าและเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดขึ้นมาว่า

“ความจริงแล้ว อาณาจักรฉินของเราไม่ควรรีบลงทุนหลายธุรกิจ พวกเราควรจะค่อยเป็นค่อยไปเพคะ”

“ค่อยเป็นค่อยไปหรือ?”

ฉินอวี่และฉินเหยียนต่างพากันเลิกคิ้ว

“เพคะ”

จ้าวจือหย่าพยักหน้าอย่างจริงจังและพูดต่อ

“ฝ่าบาท เรื่องท่าเรือใหญ่นั้น ไม่มีใครสามารถสร้างได้ ไม่มีใครมีประสบการณ์ หากท่านสร้างให้ใหญ่โตในครั้งเดียวจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก แต่ผลลัพธ์ที่ได้อาจจะด้อยคุณภาพเพคะ”

“อย่างแรกที่พวกเราทำในตอนนี้คือความสะสมประสบการณ์ ความจริงเป็นที่ประจักษ์แล้วว่ากระบวนการสร้างต้องใช้เงินและทรัพยากรอื่นๆ เป็นจำนวนมาก บางทีหากพวกเรามีประสบการณ์แล้ว เราอาจจะไม่ได้ต้องใช้เงินจำนวนมากขนาดนี้เพื่อสร้างท่าเรือใหญ่ก็เป็นได้เพคะ”

แม้ว่าจ้าวจือหย่าเป็นเพียงหญิงสาว แต่นางกลับฉลาดและเข้าใจประเด็นสำคัญ

ยิ่งไปกว่านั้น การที่นางเรียนรู้จากฉินเหยียนมาเป็นเวลานาน ทำให้ความคิดนางค่อยๆ ก้าวข้ามยุคนี้และมีข้อมูลเชิงคิดวิเคราะห์ ปัญหาหลายข้อที่นางพบเจอนางมีแนวคิดแก้ไขปัญหาเป็นของตัวเอง

เมื่อเห็นทั้งสองเงียบ จ้าวจือหย่าจึงอธิบายต่อ

“ก่อนอื่นพวกเราจัดสรรเงินหลายสิบล้านนี้สร้างท่าเรือขนาดเล็กเสียก่อน ฟังดูอาจจะเป็นท่าเรือเล็กๆ แต่หากสร้างขึ้นมาจริงๆ อาจจะกลายเป็นท่าเรือที่ใหญ่ที่สุดในจิ่วโจวเลยก็เป็นได้ ท่าเรือที่ใหญ่ที่สุดในโลก แม้จะยังห่างไกลจากเป้าหมายของอ๋องเหยียน แต่ในอนาคตการจอดเรือขนาดใหญ่จะไม่เป็นปัญหาอย่างแน่นอนเพคะ”

“อีกอย่างเรื่องนี้ยังสร้างประสบการณ์อันมีค่าให้แก่ช่างของเรา เมื่อธุรกิจการเดินเรือของอาณาจักรฉินจะเจริญรุ่งเรืองในอนาคต แม้ว่าเรือของเราจะยังไม่มาก หนักแค่หลายแสนตัน ถึงเวลานั้นพวกเราค่อยสร้างท่าเรือใหญ่ก็ยังได้เพคะ”

คิ้วที่ขมวดอยู่ของฉินเหยียนผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เขาวิเคราะห์น้อยไปจริงๆ แต่หลังจากได้ยินการวิเคราะห์ของจ้าวจือหย่า ฟังดูมีเหตุมีผลเลยทีเดียว

“เป็นความคิดที่ดีมาก”

ฉินเหยียนพยักหน้าอย่างชื่นชม จ้าวจือหย่าหันไปมองฉินอวี่

“พี่เจ็ด เจ้าคิดเห็นอย่างไรกับความคิดนี้?”

ฉินอวี่ที่ตกอยู่ในห้วงความคิด หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดขึ้นมา

“ความคิดนี้ ถือว่าดีเลยทีเดียว”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นพี่เจ็ดไประดมเงินมาให้ได้มากที่สุด จากนั้นข้าจะพิจารณาว่าจะสร้างเรือที่ไหน” ฉินเหยียนยืนขึ้นทันทีและพูดขึ้นมา

ฉินอวี่พยักหน้า จากนั้นตบอกตัวเองและสัญญาว่า

“ไม่ต้องกังวล ปล่อยเรื่องนี้เป็นหน้าที่ให้ข้าจัดการเถิด”

...

“ข้าไม่อยากเปิดเผยตัวตน เจ้าหาที่ที่เราพูดคุยกันได้เถิด”

หลิวเชียนเชียนอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้าอย่างรวดเร็วและพาเขาไปยังชานเมือง นั่งที่โรงน้ำชา

“ฝ่าบาท เชิญนั่งเพคะ” หลิวเชียนเชียนรินน้ำชาให้ฉินเหยียน จากนั้นนั่งลงตรงข้ามเขา

ฉินเหยียนจิบชาแล้วพูดว่า

“ช่วงนี้ ในอาณาจักรอู๋สำนักเฉาพัฒนาไปถึงไหนแล้ว?”

เมื่อหลิวเชียนเชียนได้ยินดังนั้น ดวงตานางพลันเป็นประกายและพูดอย่างหนักแน่น

“อย่าทรงกังวลไปเลยฝ่าบาท หม่อมฉันได้ทำตามคำแนะนำของท่าน ค่อยๆ กระจายอำนาจสำนักเฉาไปทั่วอาณาจักรอู๋ อีกทั้งยังมีการลงทุนในธุรกิจ หากถึงวันเวลาที่เหมาะสม อิทธิพลของสำนักเฉาไม่อาจมีใครทำให้สั่นคลอนได้แน่นอนเพคะ”

พูดถึงตรงนี้ สายตาของนางเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานอันแรงกล้า

“ดี!”

ฉินเหยียนยิ้มด้วยความพึงพอใจทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ฝ่าบาท ท่านเดินทางมาในครั้งนี้คงไม่ได้ต้องการมาพบหม่อมฉันหรอกใช่ไหมเพคะ?” หลิวเชียนเชียนถามอย่างกระตือรือร้น

ฉินเหยียนเหล่ตาแล้วพูดว่า “ข้ากำลังรอโอกาส สำนักเฉาของเจ้า จะเป็นบทบาทสำคัญให้กับข้า!”

เมื่อหลิวเชียนเชียนได้ยินเช่นนั้น สายตาของนางพลันเป็นประหายด้วยความประหลาดใจ นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสยบความตื่นเต้นในใจของตัวเองแล้วพูดช้าๆ ว่า

“หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ หม่อมฉันจะตั้งใจทำให้สุดความสามารถ”