อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 173

ที่แท้ วันนี้โม่เฟยเฟยมาเพื่อขอให้นางช่วย

หยุนหว่านหนิงดื่มชาหนึ่งคำ พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าพูดมา หากเป็นสิ่งที่ข้าสามารถช่วยได้ ข้าก็จะช่วยเจ้า”

“พี่สะใภ้เจ็ด เรื่องนี้มีเพียงเจ้าคนเดียวที่สามารถช่วยข้าได้”

ด้วยความร้อนใจ โม่เฟยเฟยคว้าจับมือหยุนหว่านหนิง....ถ้วยน้ำชาในมือของนางโอนเอน จนน้ำชาเกือบหกใส่หยุนหว่านหนิง

“ขออภัย พี่สะใภ้เจ็ด”

โม่เฟยเฟยรีบชักมือกลับ พร้อมพูดขึ้นด้วยลักษณะท่าทีทำตัวไม่ถูก “ข้าร้อนใจมากไปหน่อย”

“ไม่เป็นไร เจ้าค่อยๆ พูด”

หยุนหว่านหนิงวางแก้วน้ำชา อย่างไม่ถือสานาง

นางรู้จักนิสัยของโม่เฟยเฟย

เด็กคนนี้ ตั้งแต่เล็กจนโตมีโม่จงหรานกับเต๋อเฟยรักใคร่ ถึงแม้นิสัยจะเย่อหยิ่ง แต่ในใจลึกๆไม่ได้เลวร้าย

หากไม่ใช่เพราะนางไม่มีทางเลือก ก็จะไม่มาหานาง

“ข้า.....”

โม่เฟยเฟยพูดขึ้นด้วยสีหน้าย่ำแย่ว่า “ซุนตายิ่งคนนั้น ไม่ใช่คนดีอะไร”

“อยู่ดีดี ทำไมถึงพูดถึงซุนตายิ่ง?”

หยุนหว่านหนิงแปลกใจ

โม่เฟยเฟยค่อยกัดฟัน แล้วก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

ที่แท้ ช่วงที่ผ่านมานี้ซุนตายิ่งเป็นที่โปรดปราน จึงไม่เห็นใครอยู่ในสายตา อาศัยในความรักใคร่ของโม่จงหราน พูดจาไม่สุภาพ เหน็บแนมเต๋อเฟยอยู่บ่อยครั้ง

“นางบอกว่าท่านแม่แก่เฒ่าก็ช่างเถอะ เพราะเป็นเพียงแค่คำพูด ข้าไม่สนใจเอาเรื่องนาง”

โม่เฟยเฟยกำแขนเสื้อไว้แน่น พร้อมพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า “แต่เจ้ารู้ไหมว่านางยังคิดจะทำอะไร?”

“นางยังคิดที่จะให้ข้าแต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องของนาง”

นางโกรธจนฟาดตบโต๊ะ

หยุนหว่านหนิงตกตะลึง พร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นเรื่องจริงหรือ?”

“จริงแท้แน่นอน ไม่อย่างนั้นข้าก็คงไม่โกรธโมโหขนาดนี้”

โม่เฟยเฟยโกรธโมโหจนใบหน้าบูดเบี้ยว

หยุนหว่านหนิงมองดูนางอย่างครุ่นคิด พร้อมพูดขึ้นว่า “หากเป็นเช่นนี้ ซุนตายิ่งคนนี้.....ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ อาศัยที่เสด็จพ่อรักใคร่จริงหรือ?”

ครอบครัวซุนตายิ่งไม่ถือว่ายากจน แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นขุนนางชั้นสูงในเมืองหลวง

พ่อของนางเป็นเพียงรองรองเสนาบดีกรมคลังคนหนึ่ง

เพราะต้องการเอาใจรองเสนาบดีกรมคลัง จึงยกลูกสาวคนหนึ่ง หน้าตางดงาม และก็กำลังอยู่ในวัยแรกสาว นั่นก็คือซุนตายิ่งให้กับรองเสนาบดีกรมคลัง แล้วรองเสนาบดีกรมคลังส่งเข้าวัง

ซุนตายิ่งคนนี้ อายุน้อยกว่าหยุนหว่านหนิงถึงสองปี

คำนวณดูแล้ว โตกว่าโม่เฟยเฟยเพียงหนึ่งขวบ

ช่วงนี้นางเป็นที่รักใคร่ พร้อมทั้งพ่อของนาง โม่จงหรานก็ให้ความสำคัญ เลื่อนตำแหน่งให้เขาหนึ่งขั้น

ดังนั้นซุนตายิ่งคนนี้ คิดว่าตนเองจะสามารถแทนที่เต๋อเฟย กลายเป็นคนโปรดของโม่จงหราน

“พี่ชายของนางซุนต้าเฉียง ตอนนี้อายุตั้งยี่สิบห้าแล้ว ยังหาภรรยาไม่ได้สักคน”

โม่เฟยเฟยหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วก็เช็ดน้ำตา

เพราะโกรธจัด นางบิดผ้าเช็ดหน้าในมือ จนผ้าเช็ดหน้าในมือเปลี่ยนรูป โม่เฟยเฟยพูดขึ้นมาอย่างดุดันว่า “ได้ยินมาว่า ที่จริงเมื่อก่อนซุนต้าเฉียง เคยมีภรรยามาแล้วหลายคน”

“แต่ล้วนถูกเขาทรมานจนตาย ซุนต้าเฉียงคนนี้ ยังเป็นผีพนัน”

“ปกตินอกจากไปบ่อนการพนันแล้ว ก็ไปยังโรงโสเภณี ช่ำชองในการกิน ดื่ม เล่นชู้และเล่นการพนัน ดื่มเหล้าจนเมามายทุกวัน.....”

“ปกติ ชื่อเสียงก็ไม่ดี ชอบแต่กินเกียจคร้านไม่ทำงาน อารมณ์รุนแรง ความสัมพันธ์ที่มีกับเพื่อนบ้านก็ไม่ดี”

หยุนหว่านหนิงขมวดคิ้ว

คนแบบนี้ แม้แต่สาวบริสุทธิ์ในครอบครัวคนธรรมดา ใครก็ไม่ยอมแต่งด้วยมั้ง?

ยิ่งไปกว่านั้น โม่เฟยเฟยเป็นถึงองค์หญิงสถานะสูงศักดิ์

โม่เฟยเฟยขมวดคิ้ว พร้อมพูดขึ้นว่า “พูดได้คำเดียวว่า ซุนต้าเฉียงคนนี้ เป็นคนเลวร้ายอย่างมาก เป็น เป็น......”

นางมองดูหยุนหว่านหนิงอย่างลำบากใจ

หยุนหว่านหนิงพูดแทนนางอย่างเข้าใจว่า “หนอนเหม็นตัวหนึ่งที่อยู่ในโถส้วม”

โม่เฟยเฟย พูดว่า “....ใช่”

นางอยากที่จะด่าออกมาแบบนี้ แต่สถานะของนางเป็นองค์หญิงแห่งราชวงศ์ ผ่านการอบรมสั่งสอนมาอย่างดี