อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 240

"เข้าได้"

หยุนหว่านหนิงเพิ่งพูดเสร็จ มังกรตาเดียวก็เข้ามาด้วยเหงื่อเต็มหน้า

เขาเช็ดเหงื่อทีหนึ่ง"คุณหญิงขอรับ ขอยืมอีแปะหน่อยนึงได้ไหมขอรับ?"

ขอยืมอีแปะหน่อย?!

สำหรับหยุนหว่านหนิง คำว่าอีแปะถือว่าไม่คุ้นเคยมากเลย เพราะในชีวิตประจำวันของนางใช้เงินตำลึงอย่างเดียว

อีแปะ......

ไม่เคยเจอจริงๆ

"เจ้ายืมอีแปะไปทำอะไร?"

ระหว่างที่พูด นางก็หยิบเงินตำลึงก้อนหนึ่งออกมา"ไม่มีอีแปะ เจ้าใช้อันนี้ละกัน"

มังกรตาเดียวตกใจ"แล้วตำลึงก้อนเล็กล่ะ?นี่เยอะไปจริงๆขอรับ......"

"ไม่มี"

หยุนหว่านหนิงส่ายหน้าอย่างจริงจัง"เจ้าจะเอาอีแปะไปทำอะไร?"

นางถามอีกรอบหนึ่ง

มังกรตาเดียวเกาหัว พูดด้วยความรู้สึกผิด"เมื่อกี้ข้าทำให้เด็กคนหนึ่งร้องไห้!ข้าอยากจะซื้อลูกอมปลอบใจเขาสักหน่อย"

คิดไม่ถึงว่า มังกรตาเดียวที่ร่างใหญ่และดูดุร้ายขนาดนี้ ยังมีมุมอ่อนโยนเช่นนี้อีก

หยุนหว่านหนิงโบกมือ"ไปเถอะ"

รอจนกว่ามังกรตาเดียวกลับมาอีกครั้งหนึ่ง สีหน้าก็ดูผ่อนคลายลงเยอะ

เขาได้พูดถึงวันก่อตั้ง จำนวนคน และสถานที่ตั้งของพรรคเหยเฟิงอย่างละเอียดครบถ้วน

หยุนหว่านหนิงทำความเข้าใจคร่าวๆ และพูดความคิดของนางออกมา

หลักๆแล้วก็คืออย่างเดียว : ห้ามให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา ใช้ความสามารถของตัวเองทำให้พรรคเหยเฟิงเติบโตขึ้น!

"แล้วยังมีอีกเรื่องหนึ่ง"

หยุนหว่านหนิงวางแก้วน้ำชาลง สีหน้าจริงจังมาก"วันนี้เจ้าไปพบแม่นางคนที่จ้างพวกเจ้าไปฆ่าข้า แล้วบอกนางว่าจับข้าได้แล้ว คืนนี้ยามไฮ่พานางไปพบข้าที่นอกเมือง"

มังกรตาเดียวรีบถามว่า"คุณหญิงรู้ว่านางคือใครหรือ?"

"คุณหนูรองหยุนของจวนยิ่งกั๋วกง"

หยุนหว่านหนิงปรากฏรอยยิ้ม"เจ้ากล้าไปลักพาตัวนางไหม?"

"นางนี่เอง?!"

มังกรตาเดียวตกใจอย่างเห็นได้ชัด"คุณหญิงรู้ได้อย่างไรว่าคือนางขอรับ?!"

"นางเป็นน้องสาวของข้า ข้าจะไม่เข้าใจนางได้อย่างไรล่ะ?"

หยุนหว่านหนิงหัวเราะเยาะออกมา

มังกรตาเดียวถึงรู้สึกตัวกลับมาได้

คุณหญิงของเขาไม่เพียงแต่เป็นพระชายาหมิง ยังเป็นคุณหนูใหญ่ที่ออกโดยเมียหลวงของจวนยิ่งกั๋วกง เป็นพี่น้องแท้ๆกับคุณหนูรองหยุนจริงๆ!

"ไม่มีอะไรไม่กล้าขอรับ?"

ความเป็นโจรของมังกรตาเดียวปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง พูดตรงๆ ว่า"ไม่สนว่านางคือใคร กล้าลงมือต่อคุณหญิงของพวกข้า ข้าเป็นคนแรกที่จะเอานางให้ตาย!"

"ไม่ต้องการให้เจ้าไปฆ่านาง เพียงพานางมาพบข้าที่นอกเมืองพอ"

นางคิดออกแล้วว่า จะให้"ประหลาดใจ"กับหยุนธิงหลานอะไรดี

หยุนหว่านหนิงจิบน้ำชาอึกหนึ่ง สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เห็นสายตาที่ลึกซึ้งของนาง มังกรตาเดียวอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

เขาอยู่ในยุทธภพมานับหลายปี ไม่เคยกลัวใครเลย!

แต่พระชายาหมิงต่อหน้านี้ที่อายุน้อยและดูอ่อนแอนั้น กลับเป็นคนแรกที่ทำให้เขาเกิดความกลัว!

......

หลังเที่ยง หยุนหว่านหนิงไปฉีดเข็มให้โม่เหว่ยที่จวนอ๋องโจว

อาการของเขาดีขึ้น แต่เห็นว่านางไม่เคยใส่ใจอย่างจริงจังเลย

หยุนหว่านหนิงก็ไม่ซีเรียสกับเขา

แต่ลุงเฉินยุ่งไปยุ่งมา เคารพต่อนางเต็มที่

หลังจากส่งนางไปแล้ว ลุงเฉินถึงโน้มน้าวใจโม่เหว่ยอย่างจนปัญญา"ท่านอ๋อง ท่านไม่ต้องโมโหหรอก?บ่าวรู้สึกว่า พระราชาหมิงคนนี้ดูเป็นคนดีนะ!"

"จะดีขนาดไหนก็เป็นพระชายาของเจ้าเจ็ด เจ้าก็แต่งงานกับนางไม่ได้"

โม่เหว่ยพูดอย่างใจเย็น

สีหน้าของลุงเฉินแดงไปเลย"อุ้ย!ท่านอ๋องขอรับ บ่าวไม่มีบุญวาสนาแบบนี้ขอรับ!"

ถึงแม้เขาอยากจะแต่งงานด้วย แล้วจะสามารถแต่งกับพระชายาหมิงเลยหรือ?!

อย่าว่าแต่พระชายาหมิงจะยอมหรือเปล่า เกรงว่าอ๋องหมิงจะต่อยจนเขาขาหักไปเสียก่อน?!

"บ่าวแค่โน้มน้าวใจท่านอ๋อง อย่ามีเรื่องกับพระชายาหมิง!เพราะมีแค่นางสามารถรักษาโรคของท่านอ๋องได้เท่านั้น นี่สำคัญกว่าอื่นๆทั้งสิ้น!"

"พอเจอนาง ข้าก็รู้สึกโกรธ"

"งั้นท่านอ๋องอย่ามองนางสิขอรับ?"

ลุงเฉินพูดโน้มน้าวใจอย่างจนปัญญา"ท่านก็หลับตาทำเป็นไม่เห็นละกัน"

"ข้าไม่ใช่คนตาบอด!"

โม่เหว่ยเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา"นางปรากฏตัวต่อหน้าข้า ถึงแม้ข้านอนหลับอยู่ ก็จะถูกนางปลุกจนตื่นมา"

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนางยังใช้เข็มรูปแบบต่างๆแทงเขา ฉีดของเหลวที่เย็นสนิทบางอย่างลงไปในร่างกายของเขา......ถึงแม้โม่เหว่ยไม่รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นอะไร แต่รู้ว่ามันเจ็บปวดมาก

หลายปีนี้เขากินยามากี่ครั้งแล้ว?

หมอหลวงและหมอธรรมดาฝังเข็มให้เขากี่ครั้งแล้ว?

ไม่เคยเจ็บขนาดนี้เลย!

เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ตั้งใจจะให้เขาเจ็บตายไปเลย!

ลุงเฉินรู้ว่า ผู้ชายของตระกูลโม้ล้วนมีความหยิ่งในตัว

แต่พอท่านอ๋องหยิ่งขึ้นมา ก็ดื้อเหมือนกันเลยนะ......

"ท่านอ๋องขอรับ ท่านทนสักหน่อยเถอะ!ฝ่าบาทยังลงพระราชโองการให้พระชายาหมิงรักษาได้ให้ได้ขอรับ!"

เขาโน้มน้าวใจอย่างปากเปียกปากแฉะด้วยความหวังดี"เห็นได้ชัดว่าในใจของฝ่าบาทเป็นห่วงท่านมากนัก!ถึงแม้พระชายาหมิงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับท่าน ก็ไม่กล้าทำอะไรท่านขอรับ"

"เชอะ"

โม่เหว่ยหัวเราะเย็นชาออกมา

"ผู้หญิงคนนี้วางแผนอะไรอยู่ ข้าไม่ใช่ว่าไม่รู้!"

ครั้งก่อนที่มาจวนอ๋องโจว นางก็ได้พูดตรงๆ

นางกับเจ้าเจ็ด อยากให้เขาอยู่ฝ่ายเดียวกับพวกเขา!

"ข้าไม่แย่งชิงกับใคร ถึงแม้เป็นคนร่างกายอ่อนแอ แต่ก็มีความสุขของตัวเอง"

ถึงแม้เป็นคนร่างกายอ่อนแอก็จริง แต่เขาก็เป็นคนที่อิสระ

"พวกเขาอยากจะรักษาข้าให้ได้ และคิดจะให้ข้าเข้าข้างพวกเขาด้วย คือเห็นถึงตระกูลเฉินที่อยู่เบื้องหลังของข้า อยากให้คุณตาและคุณน้าร่วมมือกับพวกเขา"

ถึงแม้เขาป่วยมาหลายปี

แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาหูหนวกและตาบอด!

พฤติกรรมทุกอย่างของโลกภายนอก เขาก็ติดตามอยู่ตลอดเวลา

"เบื้องหลังของพี่ใหญ่และพี่สามเป็นฮองเฮา ส่วนเบื้องหลังของพี่สองมีตระกูลโจว มีแต่เจ้าเจ็ด ถึงแม้มีเสด็จแม่ปกป้อง แต่ตระกูลของเสด็จแม่เขาอยู่ที่ห่างไกล และไม่ใช่ตระกูลสูงศักดิ์อะไรด้วย"

โม่เหว่ยไอออกมาอย่างอ่อนแอสองเสียง

"และถึงแม้หยุนหว่านหนิงเป็นลูกสาวที่ออกโดยเมียหลวงของจวนยิ่งกั๋วกง แต่ใครไม่รู้เรื่องของหยุนธิงหลานและพี่สาม?"

ตอนนี้เรื่องของหยุนธิงหลานและโม่หุยเฟิง ถูกเปิดเผยในเมืองหลวงอย่างเต็มที่!

ถึงแม้ฮองเฮาจ้าว หลังจากครั้งนี้หน้าแตกไปแล้วก็ซ่อนอยู่ในตำหนักคุนหนิงทั้งวัน ไม่ไปไหนเลย

กลัวถ้าออกไปจะถูกคนขำเรื่องพระนัดดาองค์ โต

ชีวิตความสวยงามของเต๋อเฟยมาแล้ว

จากเดิมที่ไม่ออกไปไหน จนปัจจุบันเดินไปทั่ววังหลัง เจอใครก็พูดถึงเรื่อง"พระนัดดาองค์ โต" ฮองเฮาจ้าวยิ่งไม่มีหน้าไปพบใครเลย อยากจะบีบคอไอ้เต๋อเฟยไม่ให้พูดอีก!

"เบื้องหลังของเจ้าเจ็ดถือว่าไม่มีใครช่วยเลย ดังนั้นเลยมุ่งมาที่ข้า"

ค่อยๆหายไอแล้ว โม่เหว่ยก็ใช้มือปิดหัวใจแล้วหลับตาลง

นานมากถึงลืมตาขึ้นมา สีหน้าดีขึ้นมาหน่อย"ยังไงเจ้าเจ็ดก็ไม่ได้เป็นรัชทายาทหรอก"

"ถึงแม้ข้าจะเลือกใครสักคน เขานึกว่าข้าจะเลือกเขาหรือ?"

"พี่ใหญ่ดูเป็นคนทำอะไรชักช้า พี่สองเป็นคนหยิ่งผยอง แต่ล้วนไม่ใช่คนดีอะไรเลย โดยเฉพาะพี่สาม ใครๆ ล้วนรู้ว่าเขาเป็นคนที่โหดเหี้ยม"

"ถึงแม้ตอนนี้พี่สามประสบอันตราย แต่ขอให้ฮองเฮายังอยู่ เขาก็จะลุกขึ้นมาได้อีก!"

พอถึงเวลานั้น คนที่เคยเป็นศัตรูกับเขา จะไม่ได้ดีแน่นอน!

โม่เหว่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย ริมฝีปากซีดขาว"ทำไมข้าถึงต้องเอาชีวิตของตัวเองเพื่อแลกกับบุญคุณของหยุนหว่านหนิงล่ะ?"

"ชีวิตของข้าคนเดียวไม่เป็นไร แต่ห้ามให้คนพวกคุณตาเกี่ยวโยงเข้ามาด้วย!"

พอได้ยินเช่นนี้ ลุงเฉินก็หายใจเข้าลึกๆ

ถึงแม้ท่านอ๋องรักษาโรคอยู่ในจวนอ๋อง แต่ได้แจกแจงสถานการณ์ของราชสำนักได้อย่างชัดเจน!

"แต่ว่าท่านอ๋อง ถ้าตัดสินตอนนี้ยังเร็วไปหน่อยขอรับ!"

ลุงเฉินมองเขาด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง"ในมุมมองของบ่าว อ๋องหมิงจะไม่มีวันแพ้แน่นอนขอรับ!"

"เหตุใดเจ้าถึงยืนยันขนาดนี้?"

ไม่มีวันแพ้เลยหรือ?

โม่เหว่ยมองเขาอย่างตลก"ลุงเฉินมึนงงไปแล้วหรือ?"

ลุงเฉินส่ายหน้าเบาๆ"ท่านอ๋องคงไม่รู้ว่า ในจวนอ๋องหมิงมีอะไรซ่อนอยู่ ในมือของอ๋องหมิงมีไม้ตายที่สามารถแก้ปัญหาที่ต้นตอได้เลย!"

ไม้ตาย?

สีหน้าของโม่เหว่ยเปลี่ยนไปเลย"ไม้ตายอะไร?!"