อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 240

"เข้าได้"

หยุนหว่านหนิงเพิ่งพูดเสร็จ มังกรตาเดียวก็เข้ามาด้วยเหงื่อเต็มหน้า

เขาเช็ดเหงื่อทีหนึ่ง"คุณหญิงขอรับ ขอยืมอีแปะหน่อยนึงได้ไหมขอรับ?"

ขอยืมอีแปะหน่อย?!

สำหรับหยุนหว่านหนิง คำว่าอีแปะถือว่าไม่คุ้นเคยมากเลย เพราะในชีวิตประจำวันของนางใช้เงินตำลึงอย่างเดียว

อีแปะ......

ไม่เคยเจอจริงๆ

"เจ้ายืมอีแปะไปทำอะไร?"

ระหว่างที่พูด นางก็หยิบเงินตำลึงก้อนหนึ่งออกมา"ไม่มีอีแปะ เจ้าใช้อันนี้ละกัน"

มังกรตาเดียวตกใจ"แล้วตำลึงก้อนเล็กล่ะ?นี่เยอะไปจริงๆขอรับ......"

"ไม่มี"

หยุนหว่านหนิงส่ายหน้าอย่างจริงจัง"เจ้าจะเอาอีแปะไปทำอะไร?"

นางถามอีกรอบหนึ่ง

มังกรตาเดียวเกาหัว พูดด้วยความรู้สึกผิด"เมื่อกี้ข้าทำให้เด็กคนหนึ่งร้องไห้!ข้าอยากจะซื้อลูกอมปลอบใจเขาสักหน่อย"

คิดไม่ถึงว่า มังกรตาเดียวที่ร่างใหญ่และดูดุร้ายขนาดนี้ ยังมีมุมอ่อนโยนเช่นนี้อีก

หยุนหว่านหนิงโบกมือ"ไปเถอะ"

รอจนกว่ามังกรตาเดียวกลับมาอีกครั้งหนึ่ง สีหน้าก็ดูผ่อนคลายลงเยอะ

เขาได้พูดถึงวันก่อตั้ง จำนวนคน และสถานที่ตั้งของพรรคเหยเฟิงอย่างละเอียดครบถ้วน

หยุนหว่านหนิงทำความเข้าใจคร่าวๆ และพูดความคิดของนางออกมา

หลักๆแล้วก็คืออย่างเดียว : ห้ามให้คนอื่นรู้ความสัมพันธ์ของพวกเขา ใช้ความสามารถของตัวเองทำให้พรรคเหยเฟิงเติบโตขึ้น!

"แล้วยังมีอีกเรื่องหนึ่ง"

หยุนหว่านหนิงวางแก้วน้ำชาลง สีหน้าจริงจังมาก"วันนี้เจ้าไปพบแม่นางคนที่จ้างพวกเจ้าไปฆ่าข้า แล้วบอกนางว่าจับข้าได้แล้ว คืนนี้ยามไฮ่พานางไปพบข้าที่นอกเมือง"

มังกรตาเดียวรีบถามว่า"คุณหญิงรู้ว่านางคือใครหรือ?"

"คุณหนูรองหยุนของจวนยิ่งกั๋วกง"

หยุนหว่านหนิงปรากฏรอยยิ้ม"เจ้ากล้าไปลักพาตัวนางไหม?"

"นางนี่เอง?!"

มังกรตาเดียวตกใจอย่างเห็นได้ชัด"คุณหญิงรู้ได้อย่างไรว่าคือนางขอรับ?!"

"นางเป็นน้องสาวของข้า ข้าจะไม่เข้าใจนางได้อย่างไรล่ะ?"

หยุนหว่านหนิงหัวเราะเยาะออกมา

มังกรตาเดียวถึงรู้สึกตัวกลับมาได้

คุณหญิงของเขาไม่เพียงแต่เป็นพระชายาหมิง ยังเป็นคุณหนูใหญ่ที่ออกโดยเมียหลวงของจวนยิ่งกั๋วกง เป็นพี่น้องแท้ๆกับคุณหนูรองหยุนจริงๆ!

"ไม่มีอะไรไม่กล้าขอรับ?"

ความเป็นโจรของมังกรตาเดียวปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง พูดตรงๆ ว่า"ไม่สนว่านางคือใคร กล้าลงมือต่อคุณหญิงของพวกข้า ข้าเป็นคนแรกที่จะเอานางให้ตาย!"

"ไม่ต้องการให้เจ้าไปฆ่านาง เพียงพานางมาพบข้าที่นอกเมืองพอ"

นางคิดออกแล้วว่า จะให้"ประหลาดใจ"กับหยุนธิงหลานอะไรดี

หยุนหว่านหนิงจิบน้ำชาอึกหนึ่ง สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เห็นสายตาที่ลึกซึ้งของนาง มังกรตาเดียวอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

เขาอยู่ในยุทธภพมานับหลายปี ไม่เคยกลัวใครเลย!

แต่พระชายาหมิงต่อหน้านี้ที่อายุน้อยและดูอ่อนแอนั้น กลับเป็นคนแรกที่ทำให้เขาเกิดความกลัว!

......

หลังเที่ยง หยุนหว่านหนิงไปฉีดเข็มให้โม่เหว่ยที่จวนอ๋องโจว

อาการของเขาดีขึ้น แต่เห็นว่านางไม่เคยใส่ใจอย่างจริงจังเลย

หยุนหว่านหนิงก็ไม่ซีเรียสกับเขา

แต่ลุงเฉินยุ่งไปยุ่งมา เคารพต่อนางเต็มที่

หลังจากส่งนางไปแล้ว ลุงเฉินถึงโน้มน้าวใจโม่เหว่ยอย่างจนปัญญา"ท่านอ๋อง ท่านไม่ต้องโมโหหรอก?บ่าวรู้สึกว่า พระราชาหมิงคนนี้ดูเป็นคนดีนะ!"

"จะดีขนาดไหนก็เป็นพระชายาของเจ้าเจ็ด เจ้าก็แต่งงานกับนางไม่ได้"

โม่เหว่ยพูดอย่างใจเย็น

สีหน้าของลุงเฉินแดงไปเลย"อุ้ย!ท่านอ๋องขอรับ บ่าวไม่มีบุญวาสนาแบบนี้ขอรับ!"

ถึงแม้เขาอยากจะแต่งงานด้วย แล้วจะสามารถแต่งกับพระชายาหมิงเลยหรือ?!

อย่าว่าแต่พระชายาหมิงจะยอมหรือเปล่า เกรงว่าอ๋องหมิงจะต่อยจนเขาขาหักไปเสียก่อน?!

"บ่าวแค่โน้มน้าวใจท่านอ๋อง อย่ามีเรื่องกับพระชายาหมิง!เพราะมีแค่นางสามารถรักษาโรคของท่านอ๋องได้เท่านั้น นี่สำคัญกว่าอื่นๆทั้งสิ้น!"