อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 276

มารดา!

ในสมองของหยุนหว่านหนิงมีสองคำนี้เต็มไปหมด

ปากของนางนี่ เคยผ่านการปลุกเสกกระมัง!

แต่ ทำไมเงาร่าง ‘สีสันฉูดฉาด’ เมื่อกี้ถึงคุ้นจัง...

ครั้นหยุนธิงธิงตะโกนว่า ‘ขโมย’ หยุนหว่านหนิงก็ตบบ่านาง “น้องสาม เจ้าอย่าเพิ่งร้อนใจ! ข้าจะไปเอาถุงเงินกลับมาเดี๋ยวนี้แหละ!”

ขโมย?

นั่นมันคือโจรวิ่งราวชัดๆ โจรพื้นที่!

กลางวันแสกๆ ใต้ฝ่าเท้าโอรสสวรรค์ กลับวิ่งราวโจ่งแจ้ง!

แล้วยังปล้นต่อหน้าต่อตาหยุนหว่านหนิงอีกด้วย นี่มิใช่การรนหาที่ตายหรือ!

“เจ้ารอข้าอยู่นี่”

เมื่อกล่าวจบ เงาร่างของหยุนหว่านหนิงก็หายแวบไปจากตรงหน้าทันที

โจรวิ่งราวใส่ชุดสีสันฉูดฉาด ดูง่ายมาก

แม้จะวิ่งอ้าวอยู่ท่ามกลางฝูงคน แต่คลองจักษุของหยุนหว่านหนิงยังคงจับจ้องอยู่กับตัวเขา ครั้นวิ่ง ชุดกระโปรงยาวนี่เกะกะอยู่บ้าง ดังนั้นหยุนหว่านหนิงจึงกัดฟันฉีกสองข้างออก

รอยฉีดยาวขึ้นมาถึงเหนือหัวเข่า จากนั้นก็วิ่งสะดวกมากขึ้นแยะ

นางดึงชายกระโปรงขึ้น สองเท้าหมุนเป็นกงล้อ รวดเร็วปานเหาะ

โจรวิ่งราวสีสันฉูดฉาดผู้นั้นเห็นนางไล่ตามมาประชิดเรื่อยๆ...

เขาตกตะลึง ผู้หญิงคนหนึ่งกลับวิ่งได้เร็วขนาดนี้!

เขาวิ่งไม่คิดชีวิต ราวกับผีเสื้อหลากสีที่มุดอยู่ท่ามกลางฝูงชน

ถูกไล่ตามสองสายถนนเต็มๆ แต่ ‘ผีเสื้อหลากสี’ ก็ยังสลัดนางไม่หลุด...แต่กลับเป็นหยุนหว่านหนิงที่ทำเหมือนกับแมวจับหนู จงใจแกล้งเขา

พอเห็นว่าจะตามทันแล้ว นางก็ช้าลง ดึงระยะห่างของทั้งสอง

ครั้นห่างกันแล้ว นางก็พุ่งเข้าไปหาด้วยความเร็วร้อยหมี่อีก ‘ผีเสื้อหลากสี’ อยู่ใกล้แค่เอื้อม

หยุนหว่านหนิงหยุดลงอีกครั้ง ดึงระยะห่างออกจากกันอีก

เป็นเช่นนี้หลายครั้งเข้า จิตใจของ ‘ผีเสื้อหลากสี’ ก็พลังทลาย

ด้วยความอ่อนล้าไร้กำลัง ตะลีตะลานไม่มีเวลาคิด เขาจึงเข้าไปใน...ซอย...ตัน!

คราวนี้ ถูกหยุนหว่านหนิงขวางเอาไว้แล้ว

ด้านหน้าคือกำแพง ด้านหลังคือหยุนหว่านหนิงที่ยืนกอดอก อิงผนังมองเขาอย่างสบายอารมณ์

‘ผีเสื้อหลากสี’ สติแตกแล้ว คุกเข่าลงกับพื้น “ความแค้นอะไร ความอาฆาตอะไรหา! ก็แค่ถุงเงินเล็กๆ ใบเดียวมิใช่หรือ ข้าคืนให้เจ้าก็ได้!”

ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!

เพื่อถุงเงินใบเดียว ถึงกับไล่บี้เขาครึ่งเมืองหลวง!

โจรวิ่งราวทำยากโดยแท้ เขาไม่ทำแล้ว!

‘ผีเสื้อหลากสี’ โยนถุงเงินไปให้หยุนหว่านหนิงเต็มแรง หยุนหว่านหนิงรับอย่างแม่นยำ

ครั้นเห็น ‘ผีเสื้อหลากสี’ นั่งเผละอยู่กับพื้น เหงื่อชุ่มโชก หายฟืดฟาดเหมือนวัว

หยุนหว่านหนิงก็เดินยุรยาตรเข้าไปหา “นี่ เจ้าหัวขโมยน้อย! เจ้าเป็นคนของพรรคเหยเฟิงใช่หรือไม่”

ทีแรกนางยังไม่รู้ฐานะของหัวขโมยน้อยนี้

แต่ตอนที่กำลังไล่ตาม มักรู้สึกว่าเสื้อผ้าอีกฝ่ายคุ้นตาสุดๆ...นางจึงอดคิดชุดที่มังกรตาเดียวเคยใส่ในตอนนั้นไม่ได้ เป็นชุดลายๆ ที่ชวนให้ตาลาย

เมื่อก่อนนางเคยพูดว่าอย่าใส่ชุดดำทะมึนอย่างกับอีกาดำ

มังกรตาเดียวจึง ‘ปรับ’ แต่งกายของสมาชิกพรรคเหยเฟิงเปลี่ยนเป็นชุดที่มีสีสันแบบนี้...

ดังนั้นนางจึงรู้ว่านี่คือสมาชิกพรรคเหยเฟิง

ครั้นเห็นหยุนหว่านหนิงรู้ฐานะของเขา...

‘ผีเสื้อหลากสี’ ก็เริ่มวางก้าม “ฮึ! ในเมื่อเจ้ารู้ว่าข้าคือใคร ก็น่าจะรู้ว่าลูกพี่ของพวกเราคือใคร! และเบื้องหลังลูกพี่เรามีใครอยู่!”

“ข้าขอเตือนเจ้าเลยนะ รีบไปเสีย ไม่อย่างนั้นข้าจะให้เจ้าได้เห็นดีเลย”

“ลูกพี่เจ้าคือใคร แล้วนายใหญ่เบื้องหลังพวกเจ้าคือใคร”

หยุนหว่านหนิงเท้าคาง

“เบื้องหลังลูกพี่ข้า ก็คือพระชายาหมิง!”

‘ผีเสื้อหลากสี’ โอ้อวดด้วยความภาคภูมิ

หยุนหว่านหนิงหัวเราะ “เช่นนั้นหรือ แล้วเจ้าเคยเห็นพระชายาหมิงหรือไม่”

“ข้า...”

ลูกกระจ๊อกอย่างเขา ไหนเลยจะเคยพบคนที่อยู่สูงบนชั้นเมฆอย่างพระชายาหมิงได้!