อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 305

“เข้าไปดูหน่อยไหม?”

หยุนธิงธิงทำปากย่นยู่

สองศรีพี่น้องเพิ่งจะก้าวขึ้นบันไดไป ก็เห็นสาวใช้คนหนึ่งวิ่งล้มลุกคลุกคลานออกมาแล้ว

มีเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของนาง ดูตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างยิ่ง 

เมื่อเห็นหยุนหว่านหนิง นางก็ทำได้แค่ค้อมตัวคำนับอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งเบี่ยงออกไปข้าง ๆ ตัวนางทันที

"จุ๊ ๆ พี่รองนี่ลงมือได้โหดเหี้ยมจริงๆ"

หยุนธิงธิงแลบลิ้น

หลังจากเดินเข้าประตูมา ก็เห็นว่าพื้นห้องเละเทะระเกะระกะไปหมด

“น้องรอง นี่มันเกิดอะไรขึ้นรึ?”

เห็นหยุนธิงหลานยืนอยู่ข้างโต๊ะด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว ข้างเท้ามีถ้วยชาแตกเป็นเสี่ยง ๆ ตกอยู่ หยุนหว่านหนิงเลิกคิ้วขึ้น "วันแต่งงานที่เป็นมงคลแบบนี้ เจ้าจะโกรธขนาดนี้ไปทำไม?"

จวนยิ่งกั๋วกงตกแต่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว เต็มไปด้วยสีแดงตามพิธีมงคล

ในห้องนอนของหยุนธิงหลาน ก็ตกแต่งหน้าต่างโดยการเอากระดาษแก้วมาตัดเป็นลวดลาย เขียนเป็นอักษรอวยพรคำว่า "มงคล" สีแดงเข้มติดจนเต็ม  

“จริงด้วยพี่รอง ข้าได้ยินมาว่าวันมงคลไม่ควรเห็นเลือด มันจะทำให้โชคร้าย!”

หยุนธิงธิงให้เกร็ดความรู้นางด้วยสีหน้าจริงจังอย่างยิ่ง

เมื่อก่อนนางไม่กล้า ทั้งไม่อยากเห็นหน้าหยุนธิงหลานด้วย

แต่วันนี้มีพี่ใหญ่อยู่ นางยังต้องกลัวแม่นกช่างจิกนี่ด้วยรึ!

“เจ้าแช่งข้ารึ?”

หยุนธิงหลานจ้องมองนางอย่างดุร้าย

หยุนธิงธิงรีบวิ่งไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของหยุนหว่านหนิง จากนั้นก็ทำปากจู๋แล้วพูดว่า "ที่ข้าพูดมาล้วนเป็นความจริง! ถ้าพี่ไม่เชื่อก็ไปถามพ่อดูก็ได้ ว่าจริงไหมที่ถ้าได้เห็นเลือดแล้วจะโชคร้าย!"

"เจ้า……"

"เอาน่า ๆ!"

เมื่อเห็นว่าหยุนธิงหลานทำท่าเหมือนจะลงไม้ลงมือ หยุนหว่านหนิงก็แค่นเสียงเย็นชา ถามว่า "วันมงคลแท้ ๆ เจ้าเอะอะโวยวายอะไร?"

อาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ได้ทิ้งเงามืดไว้ในใจของนางมากเกินไป เมื่อได้เห็นใบหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์ของหยุนหว่านหนิง หยุนธิงหลานก็เกิดความรู้สึกหวาดกลัวเสียววาบขึ้นในหัวใจ

นางกัดฟันกรอด "พี่ใหญ่ พวกเจ้าต่างหากถึงจะเป็นพี่สาวน้องสาวกันแท้ ๆ ส่วนข้ามันก็แค่เด็กที่ถูกเก็บมาจากหน้าประตู!"

"เจ้าพูดผิดแล้ว"

หยุนหว่านหนิงตัดบทคำพูดของนางอย่างจริงจัง "เจ้ายังเทียบไม่ได้กับเด็กที่เก็บมาเลี้ยงด้วยซ้ำ"

หยุนธิงหลานกล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด พูดอย่างเจ็บอกเจ็บใจว่า "แต่พี่ใหญ่ พี่ก็อย่าลืมนะ! ว่าครั้งนี้ที่ข้าแต่งเข้าจวนอ๋องสาม มันก็เป็นประโยชน์ต่อเจ้าด้วย!"

"หัวใจคนเราซับซ้อนยากจะหยั่งถึง"

หยุนหว่านหนิงนั่งลงช้า ๆ "เจ้าบอกว่ามันเป็นประโยชน์ต่อข้า แต่ข้าจะรู้ได้อย่างไรล่ะ ว่าแท้จริงแล้วในใจเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?"

“ไม่แน่นะว่าบางทีพอเจ้าได้แต่งเข้าจวนอ๋องสามแล้ว อาจจะไปร่วมมือกับฉินซื่อเสวียเพื่อมาจัดการกับข้าก็ได้?”

ดวงตาของหยุนธิงหลานเป็นประกายวาบ รีบเบนสายตามองไปทางอื่น นั่งลงฝั่งตรงข้ามด้วยอาการกระฟัดกระเฟียด "นี่พี่ใหญ่พูดอะไรออกมา? จะดีจะชั่วพวกเราก็เป็นพี่น้องแท้ ๆ กันนะ!"

นังคนชั้นต่ำนี่ มันเดาออกได้อย่างไรกันว่านางกำลังคิดอะไรอยู่? !

เพราะนางก็คิดอย่างนั้นอยู่จริง ๆ!

พอแต่งเข้าจวนอ๋องสามแล้ว ก็หาทางซื้อใจฉินซื่อเสวียให้ได้ก่อน พวกนางสองคนมีศัตรูคู่แค้นคนเดียวกัน มาร่วมมือกันจัดการกับนังผู้หญิงต่ำช้าหยุนหว่านหนิงคนนี้ด้วยกันก็ไม่เห็นจะแปลก!

เพราะถึงอย่างไร ฉินซื่อเสวียก็รับมือได้ง่ายกว่าหยุนหว่านหนิงเยอะ!

ขอแค่นางได้รับความโปรดปรานจากโม่หุยเฟิง นางก็สามารถผลักดันฉินซื่อเสวียให้ตกอยู่ในสภาพจนตรอกได้!

ส่วนหยุนหว่านหนิง...

นังผู้หญิงต่ำช้าคนนี้มีทุกอย่าง!

ไม่ว่าจะเป็นการปกป้องจากฮ่องเต้ ยังมีความรักใคร่เอ็นดูของเต๋อเฟย การคุ้มครองจากกระกูลกู้ หรือการดูแลใส่ใจของโม่เยว่ แม้แต่พวกโม่เฟยเฟยก็ยังดูแลนางอย่างดีไม่มีบกพร่อง!

เมื่อเทียบกับหยุนหว่านหนิงแล้ว นางก็เป็นได้แค่เศษขยะ!

นางจะใช้อะไรต่อต้านอีกฝ่ายได้? !

หยุนธิงหลานสูดหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง "พี่ใหญ่ เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้าสิ"

“จะใส่ร้ายเจ้าหรือไม่ ตัวเจ้าเองย่อมรู้อยู่แก่ใจ ขอแค่เจ้าไม่หักหลังข้าก็พอ”

หยุนหว่านหนิงจ้องมองนางด้วยสีหน้าเหมือนจะยิ้ม แต่ก็เหมือนไม่ยิ้ม รินชาใส่ถ้วยให้ตัวเอง "เจ้าแค่ต้องรู้ไว้ว่า ใครก็ตามที่มันกล้าหักหลังข้า ล้วนต้องตายอย่างน่าอนาถทุกคน"

"ตายอย่างน่าอนาถ......"

นางจ้องเขม็งเข้าไปในดวงตาของหยุนธิงหลาน พูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ แต่หนักแน่น

แผ่นหลังของหยุนธิงหลานเย็นวาบ

“เอาล่ะ ตอนนี้ก็บอกข้ามา ว่าทำไมถึงต้องอารมณ์เสียขนาดนี้?”

หยุนหว่านหนิงมองดูเศษถ้วยชาที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของนาง "เจ้าก็รู้แท้ ๆ ว่าวันนี้ที่เรือนหลักมีแขกเหรื่อมากันตั้งกี่คน ยังจะอาละวาดเกรี้ยวกราดอะไรอยู่ได้"

“หรือกลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้ โม่หุยเฟิงจะไม่รู้ ว่าเจ้าโกรธอย่างกับคนบ้าในวันแต่งงานแบบนี้น่ะรึ?”

หยุนธิงหลานพูดอะไรไม่ออก

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ก็พูดอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจนักว่า "ทางจวนอ๋องสามแจ้งมาเมื่อสองวันก่อน ว่าพวกเขากำลังเตรียมชุดแต่งงาน ให้ข้าไม่ต้องเตรียมชุดแต่งงานด้วยตัวเอง"