อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 311

หยุนธิงธิงมองดูใบหน้าที่มีรอยยิ้มของหยุนหว่านหนิง รู้ว่ากล่องผ้าไหมนั่นต้องไม่ธรรมดาแน่

นางถามเสียงเบาว่า “พี่ใหญ่ พี่รู้ไหมว่ากล่องนี้ใส่อะไรไว้?”

“เจ้าไม่ได้ยินนางบอกเหรอ ว่าเป็นชุดแต่งงาน?”

หยุนหว่านหนิงแสยะยิ้ม สายตามองอย่างสนใจ “แต่ชุดแต่งงานอาจจะมีอะไรซ่อนอยู่ ไม่ใช่คนธรรมดาใส่ได้แน่……”

ได้ยินแบบนี้ หยุนธิงธิงก็ไม่เข้าใจ

ในเมื่อเป็นชุดแต่งงาน ทำไมคนทั่วไปถึงใส่ไม่ได้?

หรือว่าชุดแต่งงานนี้ มีอะไรแปลกๆเหรอ?!

กำลังคิดอยู่นั้น แม่นมก็ยกกล่องผ้าไหมเข้าในห้องอย่างเคารพ

หยุนธิงหลานรับกล่องมาเปิดอย่างดีใจ

การทำความเคารพของแม่นมคนนี้ ทำให้นางรู้สึกสบายใจมาก

แต่หารู้ไม่ว่า แม่นมคนนี้ไม่ได้เคารพนางที่เป็นพระชายารอง แต่เคารพกล่องผ้าไหมที่ถืออยู่ต่างหาก!

หยุนธิงหลานเปิดกล่องอย่างดีใจ แต่พอเห็นชุดแต่งงานด้านใน……

“นี่ นี่มัน?”

สีแดงสดสวยงาม

สีแดงที่แสบตา สีแดงที่สง่างาม!

เป็นสีแดงสด!

หยุนธิงหลานมองดูชุดแต่งงานอย่างตกตะลึง “ชุดแต่งงานนี้ใครให้ข้ามา?”

ไม่รอแม่นมตอบ นางก็ถามต่ออย่างอดใจไม่ไหว “ท่านอ๋องหรือเปล่า?”

“ท่านอ๋องคงรู้ว่าข้าโดนรังแก ดังนั้นเลยตั้งใจให้คนเตรียมชุดมาใช่ไหม? ท่านอ๋องช่วยข้า ถึงได้เตรียมชุดแต่งงานที่สวยและสง่างามมาให้ใช่ไหม?!”

หยุนธิงหลานตกอยู่ในความเพ้อฝันของตัวเอง พูดพึมพำคนเดียวอยู่นานสองนาน

แม่นม: “……ไม่ใช่ท่านอ๋อง”

“แต่เป็นพระชายาของเราเจ้าค่ะ”

คำพูดนี้เหมือนไม้ที่ฟาดให้หยุนธิงหลานตื่น

“เจ้าว่ายังไงนะ?”

นางแสยะยิ้ม ปัดมือพูด “ไม่มีทาง ไม่มีทางแน่นอน!”

“พระชายาของเจ้าอยากให้ข้าอับอายต่อหน้าคนอื่นขนาดนั้น จะเตรียมชุดแต่งงานแบบนี้ให้ข้าได้ยังไง?”

ชุดแต่งงานสีชมพูที่บางอย่างกับมุ้งจนปิดอะไรไม่ได้ ก็เป็นหลักฐานพิสูจน์ชั้นดีเลยนี่?

ฉินซื่อเสวียนังบ้านั่น ไม่มีทางอยากให้นางได้ดีแน่

นางไม่เห็นด้วยและโกรธแค้นที่นางจะแต่งเข้าจวนอ๋องสาม

ชุดแต่งงานนี้ ฉินซื่อเสวียไม่มีทางเตรียมไว้ให้นางแน่!

แม่นมตอบอย่างจริงจังว่า “คุณหนูรองหยุน พระชายาของเราเตรียมชุดแต่งงานนี้ไว้ให้ท่านจริงๆ ท่านอ๋องไม่สนใจเรื่องนี้ งานแต่งงานนี้ พระชายาของเราเป็นคนจัดการเองทั้งหมด”

หยุนธิงหลานอึ้ง

โม่หุยเฟิงไม่สนใจงานแต่งนี้งั้นเหรอ?

งานแต่งงานนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบก็มีฉินซื่อเสวียจัดการงั้นเหรอ?!

“ไม่มีทาง!”

นางมองแม่นมคนนั้นอย่างโมโห “เจ้ามาขู่ข้าแทนพระชายาเจ้างั้นเหรอ?!”

หยุนหว่านหนิงแสยะยิ้ม

เมื่อกี้ยังบอกว่าหยุนธิงหลานโง่ แต่ตอนนี้คงไม่ได้โง่จนถึงที่สุด อย่างน้อยนางก็มองออกว่า แม่นมคนนี้เป็นคนที่ฉินซื่อเสวียส่งมาขู่นาง!

ยังไงก็เป็นแม่นมที่อยู่ข้างกายพระชายา

แม่นมคนนั้นพูดอย่างนอบน้อม แล้วเหลือบตามองหยุนธิงหลาน “คุณหนูรองหยุน”

“ถึงแม้ท่านจะแต่งเข้าจวนอ๋อง ก็เป็นได้แค่พระชายารอง นายหญิงของจวนอ๋อง ภรรยาเอกของท่านอ๋อง ก็มีแค่พระชายาของเราเท่านั้น”

นางพูดอย่างเชื่องช้า “พระชายาของเราไม่ต้องส่งข้ามาข่มขู่ท่านหรอกเจ้าค่ะ?”

พูดแล้ว หยุนธิงหลานก็เป็นได้แค่เมียน้อย

จะพูดให้ไม่น่าฟังหน่อยก็คือ เป็นแค่ของเล่นของโม่หุยเฟิง

แม่นมคนนี้น่าสนใจจริงๆ

หยุนธิงหลานเข้าใจแล้วล่ะ

นางโกรธจนหน้าแดงก่ำไปถึงใบหู ทำท่าจะปัดกล่องผ้าไหมตกพื้น “ชุดแต่งงานบ้าอะไรกัน! ข้าไม่ต้องการหรอกนะ! เอาออกไปเดี๋ยวนี้!”

พอพูดจบ ก็เห็นสายตาที่เหยียดหยามของแม่นม

“คุณหนูรองหยุน ข้าว่าท่านใจเย็นก่อนจะดีกว่า”

นางกดกล่องผ้าไหมนั้นไว้ “ชุดแต่งงานในกล่องผ้าไหม ท่านเคารพหน่อยก็ดี”

“แค่ชุดแต่งงานตัวเดียว ข้าจะเคารพไปทำไม?!”

หยุนธิงหลานตอบกลับไปอย่างโมโห

ดูแล้ว คงจะไม่รู้จักสินะ

หยุนหว่านหนิงอมยิ้มแล้วเดินไป หยิบชุดแต่งงานในกล่องขึ้นมา “น้องรอง เจ้าดูดีๆนะ! ชุดแต่งงานนี้มีอะไรซ่อนอยู่กันแน่”

แม่นมอยากห้าม

แต่พอเจอหยุนหว่านหนิง……

ท่านอ๋องกับพระชายาของนางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยุนหว่านหนิง นางจะกล้าบังอาจได้ยังไง?!

แม่นมก้มหน้าลงแล้วถอยออกไป “พระชายาหมิง”

“ถอยไป”

หยุนหว่านหนิงเหลือบตามองนาง ก็ถึงมองไปยังหยุนธิงหลาน

หยุนธิงหลานรับชุดแต่งงานมา มองอย่างละเอียดอยู่นาน สุดท้ายก็ส่ายหน้าพูดว่า “ก็แค่ชุดแต่งงาน? จะมีอะไรได้? ข้าดูไม่ออก”

“อายุยังน้อยก็ตาบอดแล้วเหรอ น่าเสียดายจริงๆ”

หยุนหว่านหนิงพูดอย่างเย็นชา

หยุนธิงหลานพูดไม่ออก ใบหน้าแดงระเรื่อไปถึงคอ “งั้น งั้นเจ้าว่ามาสิ ว่าชุดนี้มีอะไรกันแน่!”

“เจ้าดูไม่ออกเหรอ นี่เป็นชุดแต่งงานที่ฉินซื่อเสวียใส่ในตอนนั้น?!”

พอพูดแบบนี้ออกไป หยุนธิงหลานก็ตกตะลึงทันที!

นี่เป็นชุดแต่งงานในตอนนั้นของฉินซื่อเสวียงั้นเหรอ?!

นางพลิกดูชุดแต่งงานกลับไปกลับมาหลายครั้ง ก็ถึงเห็นด้ายสีทองที่ปักอยู่บนชุด นั่นเป็นด้านที่ราชวงศ์ใช้โดยเฉพาะ และดอกโบตั๋นที่ปักอยู่ด้านบน รูปแบบของชุด นี่มันเป็นชุดที่พระชายาใส่ชัดๆ!

เมื่อกี้ชุดแต่งงานพับเอาไว้ หยุนธิงหลานมองไม่ค่อยละเอียด

พอดูดีๆ สีเลือดบนใบหน้าของนางก็หายไปทันที!

“ฉินซื่อเสวียคิดจะเล่นอะไรกัน?!”

นางกันไปมองค้อนแม่นมคนนั้น

“คุณหนูรองหยุนบอกว่าไม่พอใจกับชุดแต่งงานตัวก่อน?”

แม่นมพูดจริงจังโดยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “พระชายาของข้าบอกมาว่า คุณหนูรองหยุนเป็นพระชายารอง ใส่ได้แค่ชุดแต่งงานสีชมพู”

“แต่ในเมื่อคุณหนูรองไม่พอใจ”

“ยอมพลาดเวลามงคล ก็ไม่ยอมออกจากจวน ใช้วิธีนี้มาขู่จวนอ๋อง ให้กลายเป็นตัวตลกของทุกคน……”

“พระชายาไม่มีวิธีอื่น! เพราะยังไงก็คงทำชุดแต่งงานใหม่ให้คุณหนูรองไม่ทัน จึงต้องเอาชุดแต่งงานของพระชายามาให้”

แม่นมเงียบไปสักพัก “พระชายาของข้าบอกมาว่า”

“ถึงแม้ชุดแต่งงานนี้จะไว้มาหลายปี แต่พระชายาเคยใส่แค่ครั้งเดียว และยังเก็บไว้อย่างดีด้วย”

“หวังว่าคุณหนูรองจะไม่รังเกียจ อย่าให้คุณหนูรองหยุนน้อยใจได้”

หยุนหว่านหนิงมองดูแม่นมตรงหน้าเงียบๆ

แม่นมคนนี้ปากร้าย เฉลียวฉลาด เป็นหญิงที่เก่งมากจริงๆ!

ไม่เหมือนแม่นมจางในเรือนของนาง

ประจบประแจง โลภมาก หน้าไหว้หลังหลอก กอบโกยเอาผลประโยชน์เข้าตัว……ข้อเสียทั้งหมดอยู่บนตัวนางหมด!

ถ้านางได้คนแบบนี้มารับใช้ นางก็คงไม่ต้องเหนื่อยแล้วล่ะ!

หยุนหว่านหนิงอยากจะดึงแม่นมคนนี้มารับใช้ตัวเองจริงๆ

แต่ไม่รู้ว่า แม่นมซื่อสัตย์กับฉินซื่อเสวียมากแค่ไหน

สายตาของนางกำลังครุ่นคิด สองมือกอดอก มือขวาเท้าคางไว้ มองดูแม่นมคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า

แต่ตอนที่สายตาของนางมองไปยังแม่นม เหมือนคนฆ่าหมูที่กำลังถือมีดสำรวจดูหมูตัวใหญ่ และตัวนางเองก็คือหมูตัวนั้นที่รอเชือด!

“พระชายาหมิง ท่าน ท่านอย่ามองข้าแบบนั้นสิเจ้าคะ”

ข้ารู้สึกกลัว!

แม่นมกลืนน้ำลายเอื๊อก

หยุนหว่านหนิงอมยิ้ม เปลี่ยนสีหน้าแล้วพูดว่า “ข้ามีคำถามอยากถามเจ้าหน่อย!”