อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 38

คำพูดของโหยวเอ้อ ก็คือความจริง

สี่ปีก่อน เพื่อนเลวๆที่ตามเขาไปข่มขู่โม่เฟยเฟยพวกนั้น โม่เยว่ออกคำสั่งให้ตีตายนานแล้ว

และโหยวเอ้อ ไม่รู้ว่าหนีออกไปได้อย่างไร

หลายปีมานี้หลบๆซ่อนๆไปทั่ว แม้แต่ฉินซื่อเสวียก็ยังถูกปิดบังเอาไว้

จนกระทั่งช่วงก่อนหน้านี้ ตอนที่หยุนหว่านหนิงไปหาโหยวเอ้อที่วัดร้าง นางถึงได้รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่......ในเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ก็มีความเป็นไปได้ที่จะแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป!

ดังนั้น ฉินซื่อเสวียก็กำลังตามฆ่าโหยวเอ้อเช่นกัน

ครั้งนี้หากไม่ใช่เพราะหรูยี่จับเขาได้ทันเวลา เกรงว่าเขาคงจะตกไปอยู่ในมือของฉินซื่อเสวียอีกครั้งแล้ว

หยุนหว่านหนิงเก็บมีดสั้น กวาดตามองเขาอย่างมืดมนครู่หนึ่ง “เรื่องนี้ ข้าจะพาเจ้าเข้าวัง บอกองค์หญิงเก้าด้วยตัวเอง”

“ถึงเวลานั้นหากเจ้ากล้าโกหกแม้แต่ครึ่งคำ ข้าจะให้เจ้าได้ตายทั้งเป็น!”

โหยวเอ้อย่อมรับปากด้วยความหวาดหวั่นอยู่แล้ว

หยุนหว่านหนิงถึงได้ขังเขาเอาไว้ที่ห้องเก็บฟืนในลานหลัง

วันต่อมา นางยื่นป้ายเพื่อจะเข้าวัง

เมื่อรู้ว่านางถูกยกเลิกการกักบริเวณแล้ว จักรพรรดินีก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ฮองเฮาจ้าวก็อนุญาตให้นางเข้าไปในวัง

เพียงแต่ว่า หยุนหว่านหนิงไม่ได้เข้าวังเพื่อพบฮองเฮาจ้าว หรือว่าพบเต๋อเฟย

คนที่นางต้องการพบ คือโม่เฟยเฟย

ท่าทีที่โม่เยว่มีต่อหยวนเป่า ทำให้นางวางใจทิ้งหยวนเป่าเอาไว้ในจวน

นอกจากนี้ท่านตาก็อยู่ด้วย นางก็ไม่มีอะไรให้ต้องคอยพะวงหลัง

หลังจากเข้าวัง นางไปน้อมทักทายฮองเฮาจ้าวในนาทีแรก

ฮองเฮาจ้าวมีบุตรชายสองคน

ลูกชายคนโตก็คือองค์ชายใหญ่ ท่านอ๋องฉู่โม่หุยเหยียน ลูกชายคนที่สองคือองค์ชายสาม ท่านอ๋องหยิงโม่หุยเฟิง

ในอดีตหยุนหว่านหนิงพบฮองเฮาจ้าวไปหลายครั้ง รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ก็เป็นคนน้ำนิ่งไหลลึกคนนั้นเช่นกัน มิเช่นนั้น จะสามารถนั่งอยู่บนบัลลังก์ฮองเฮาอย่างมั่นคงมาหลายปีได้อย่างไร?

แม่สามีที่แท้จริงของนางคือเต๋อเฟย ดังนั้นกับฮองเฮาจ้าวก็ไม่มีอะไรให้พูด

หลังจากน้อมทักทายแล้ว นางก็ถอยออกไป

โม่เฟยเฟยยังไม่ได้ออกเรือน พำนักอยู่ในตำหนักเว่ยหยาง

ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน นางก็อยู่แต่ในตำหนักไม่ออกไปไหนมาโดยตลอด

ตอนนี้อายุเกินสิบเก้าแล้ว แต่กลับยังไม่ได้พูดถึงเรื่องการแต่งงาน

หยุนหว่านหนิงมาถึงตำหนักเว่ยหยาง ให้คนรับใช้ในวังเข้าไปรายงาน นางยืนรออยู่หน้าประตูอย่างอดทน

คนรับใช้ในวังที่เดินผ่านไปมา เห็นนางที่เป็นพระชายาหมิง พี่สะใภ้ที่แท้จริงขององค์หญิงเก้าท่านนี้ ถึงขนาดถูกกันไว้ให้รออยู่หน้าประตู ชั่วขณะหนึ่งก็อดที่จะมองมาไม่ได้

หยุนหว่านหนิงก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเคือง

เรื่องของโม่เฟยเฟย เป็นเพราะนางทำความผิดก่อน

หนี้ที่ติดค้างในตอนนั้น ตอนนี้ต้องชดใช้คืนทีละอย่าง

ใช้เวลานานมากกว่าคนรับใช้ในวังจะกลับมาให้คำตอบ

เห็นแก่หน้าโม่เยว่ ถึงแม้สีหน้าของคนรับใช้ในวังจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่น้ำเสียงก็ยังถือว่าเคารพนบนอบอยู่ “พระชายาหมิงเชิญกลับไปเถอะ! องค์หญิงไม่อยากพบท่าน”

คำพูดดั้งเดิมของโม่เฟยเฟย ไม่ได้สุภาพเช่นนี้

ได้ยินว่าหยุนหว่านหนิงมา นางยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

จากนั้น ก็ให้นางไสหัวไป!

“เจ้าเข้าไปบอกองค์หญิงเก้า วันนี้ข้าไม่ได้พบนาง ก็จะไม่จากไป”

หยุนหว่านหนิงยิ้มเล็กน้อย หยิบเงินออกมาหนึ่งชั่งแล้วยื่นออกไปให้ “ข้าหาองค์หญิงเก้า เพราะมีเรื่องสำคัญจะหารือจริงๆ”

มีเงินสามารถบันดาลได้ทุกสิ่ง

คนรับใช้ในวังก็เกรงใจที่จะปฏิเสธ ก็เลยต้องเข้าไปอีกครั้ง

ครั้งนี้ ออกมาอย่างหน้าตาหดหู่

ไม่เพียงเท่านั้น บนหน้าผากมีรูเลือดที่ถูกถ้วยชาทุบ น้ำชาผสมกับเลือดไหลลงมาบนใบหน้า ดูแล้วทุลักทุเลและก็น่ากลัว

“พระชายา ท่านกลับไปเถอะ!”

คนรับใช้ในวังสีหน้ากลัดกลุ้ม “ถึงแม้จะมีเรื่องใหญ่หลวง ก็ขอให้ท่านมาพรุ่งนี้เถอะ”

คราวนี้หากเขาเข้าไปรายงานอีก ไม่แน่ว่าต้องชดใช้ด้วยชีวิตแล้ว!

มองดูท่าทางน่าเวทนาของคนรับใช้ในวัง หยุนหว่านหนิงรู้สึกผิดเล็กน้อย ได้แต่ยื่นเงินให้อีกหนึ่งชั่ง “ได้ เช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าค่อยมาใหม่! เจ้ารีบไปทำแผลก่อนเถอะ”

การมาพบโม่เฟยเฟยครั้งแรก ผิดหวังกลับไป