อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 455

นับตั้งแต่มีเรื่องหยวนเป่าหายตัวไป หรูโม่ก็ไม่กล้าประมาทอีก

เขาคอยปกป้องหยวนเป่าอย่างใกล้ชิด ไม่กล้าห่างแม้เพียงก้าวเดียว

เช้าวันนี้ หยวนเป่าเข้าวังไปหาเต๋อเฟยแล้ว หรูโม่ค่อยติดตามเหมือนเป็นเงา กระทั่งทิ้งเขาโม่เยว่ที่เป็นนายอย่างไม่สนใจ คอยดูแลปกป้องคุณชายน้อยอย่างเดียว

โม่เยว่ร้องเรียก “หรูโม่” กลับเป็นหรูอวี้มาปรากฏตัว

เขาเลิกคิ้ว พร้อมถามขึ้นว่า “หรูโม่ล่ะ?”

“หรูโม่เข้าวังไปกับคุณชายน้อยแล้วขอรับ”

หรูอวี้พูดขึ้นว่า “นายท่านตามหาพระชายาหรือ? พระชายาก็เข้าวังไปแล้วขอรับ พาคุณชายน้อยไปหาเต๋อเฟยเหนียงเหนียง”

โม่เยว่ค่อยคิดขึ้นมาได้ว่า เมื่อวานเต๋อเฟยเห็นหยวนเป่าแล้วดีใจจนหมดสติไป

วันนี้ หยุนหว่านหนิงจะไปตรวจอาการของเต๋อเฟย จึงพาหยวนเป่าไปยังตำหนักหย่งโซ่วด้วย

โม่เยว่พยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้ารู้ไหมว่า ฮองเฮาหายตัวไป”

หรูอวี้หน้าแดงขึ้นมาทันที

โชคดีที่โม่เยว่หันมองไปทางด้านนอก ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของหรูอวี้....เขาอยู่ต่อหน้านายท่านนั้น จงรักภักดีมาตลอด ไม่เคยปกปิดเรื่องใดๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่ปกปิดนายท่านเพื่อพระชายา ช่างยากยิ่งนัก

“ข้าน้อยไม่ทราบ”

หรูอวี้ลูบจมูก

โม่เยว่ไม่ได้มองเขา เพียงยกมือกุมหน้าผากอย่างครุ่นคิด พร้อมพูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อบอกว่า เรื่องนี้เป็นฝีมือของหนิงเอ๋อร์”

“เจ้ารู้ไหมว่าเมื่อคืน หนิงเอ๋อร์ได้ออกไปไหนไหม?”

หรูอวี้ลูบจมูกต่อ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าน้อยไม่ทราบ”

โม่เยว่ค่อยรู้สึกว่าเขาแปลกไป เงยหน้าขึ้นมามองดูเขา

ปกติหรูอวี้พูดมากจะตาย วันนี้กลับเหมือนเป็นคนกลัดกลุ้มใจ?

“เจ้าท้องผูกหรือ?”

โม่เยว่ขมวดคิ้ว

หรูอวี้ส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นหน้าตาเฉยว่า “ข้าน้อยไม่ได้ท้องผูก ถ่ายคล่องอย่างมาก ทำไมนายท่านถึงถามเรื่องนี้?”

โม่เยว่ไม่พูดอธิบาย เพียงเหลือบมองดูเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “เสด็จพ่อไม่สงสัยหนิงเอ๋อร์อย่างไม่มีเหตุผลแน่ คงมีหลักฐานอะไรเกี่ยวกับหนิงเอ๋อร์แน่”

หลักฐาน?

หรูอวี้ใจเต้นกระตุก

เมื่อคืน พวกเขาไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรมั้ง?

“นายท่านคิดว่า เป็นหลักฐานอะไรหรือ?”

เขาลองถามดู

“ข้าไม่รู้”

โม่เยว่ครุ่นคิด แล้วพูดขึ้นว่า “หนิงเอ๋อร์ไม่เคยบอกเรื่องนี้ให้ข้ารู้ ข้าไม่พอใจ”

หรูอวี้พูดขึ้นอย่างระมัดระวังว่า “นายท่าน บางทีเรื่องนี้อาจจะไม่ใช่ฝีมือของพระชายา? เพราะพระชายาไม่มีวิทยายุทธ พระชายาจะลักพาตัวฮองเฮาเหนียงเหนียงได้อย่างไร?”

“พูดมีเหตุผล ดังนั้นข้าจึงสงสัย ต้องมีคนคอยช่วยหนิงเอ๋อร์อยู่เบื้องหลัง”

หรูอวี้ใจเต้นกระตุก

นายเจ้าเดารู้แล้วจริงๆด้วย

หรือจะสงสัยเขาแล้ว?

โม่เยว่ไม่รู้ความคิดในใจหรูอวี้

ตอนนี้เขากำลังครุ่นคิดอยู่เพียงว่า เรื่องนี้ใช่ฝีมือหยุนหว่านหนิงหรือเปล่า ทำไมนางต้องปิดบังเขา เบื้องหลังนางมีใครคอยช่วยเหลือกันแน่

เขาเงยหน้ามองดูหรูอวี้แวบหนึ่ง

เห็นสายตาเขาเป็นประกาย จึงขมวดคิ้วพูดขึ้นว่า “คนคนนี้ วิชาตัวเบาต้องไม่เลว”

หรูอวี้ยิ่งตื่นเต้น

“ยังจงรักภักดีต่อหนิงเอ๋อร์ จึงยอมปิดบังเพื่อนาง”

หรูอวี้เหงื่อแตกอย่างหวาดระแวง

“คนคนนี้ ยังต้องเป็นคนที่ข้ารู้จักแน่”

หรูอวี้กลืนน้ำลายลงคอ เริ่มเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก

“หรูอวี้ ข้ารู้แล้วว่าคนคนนี้เป็นใคร”

โม่เยว่พูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

หรูอวี้มองดูเขาด้วยเหงื่อท่วมตัว พร้อมพูดขึ้นว่า “นาย นายท่าน คิดว่าเป็นใครหรือ?”

“ต้องเป็นซ่งจื่ออวี๋แน่”

โม่เยว่ไม่ลังเลเลย เขาลุกขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “มีเพียงซ่งจื่ออวี๋ที่มีความสามารถเช่นนี้ ยังจงรักภักดีต่อหนิงเอ๋อร์ ดังนั้นต้องเป็นเขาแน่ ที่แอบช่วยหนิงเอ๋อร์”

หรูอวี้ “……”

เขาถอนหายใจยาว

เมื่อกี้เขาตกใจอย่างมาก

เพราะนายท่านวิเคราะห์ได้ถูกต้องทั้งหมด

เขาเพิ่งยกชายแขนเสื้อมาเช็ดเหงื่อ ก็เห็นโม่เยว่หันมามองดูเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “หรูอวี้ เจ้าเหงื่อแตกทำไมเยอะแยะ? ร้อนมากหรือ?”

“เปล่า ข้าน้อยรู้สึกไม่พอใจแทนนายท่าน”

ความสามารถในการพูดโกหกของหรูอวี้นั้นเชี่ยวชาญอย่างมาก พร้อมพูดขึ้นว่า “คุณชายซ่งคนนี้ เกินไปแล้วจริงๆ ยังมีพระชายา ทำเกินไปแล้วจริงๆ”

“ต่อให้จะลักพาตัวฮองเฮาเหนียงเหนียง ก็ควรให้นายท่านไปช่วยสิ ให้คุณชายซ่งไปช่วยได้อย่างไร?”

“อืม”

โม่เยว่เห็นด้วย

“นายท่าน งั้นท่านจะทำอย่างไรต่อ?”

“เสด็จพ่อถามถึงเรื่องนี้แล้ว คงสงสัยหนิงเอ๋อร์แล้วแหละ ถึงเสด็จพ่อไม่ได้ถือโทษ แต่พวกเหล่าขุนนางจะต้องไม่ยอมแน่”

โม่เยว่พูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “วันนี้ในที่ว่าราชการเช้า ก็มีคนพูดถึงเรื่องนี้แล้ว”

“ข้าต้องมั่นใจเสียก่อนว่า ฮองเฮาอยู่ในมือหนิงเอ๋อร์หรือเปล่า”

หรูอวี้กลืนน้ำลายลงคออย่างตื่นเต้น

เมื่อคืนวาน เขาพูดกล่อมพระชายา ว่าอย่าทำเป็นเรื่องใหญ่โต

พระชายาก็ไม่ฟัง

คราวนี้เป็นไงล่ะ เป็นเรื่องใหญ่แล้ว.....

ไม่รู้ว่าบอกนายท่านตอนนี้ ยังจะทันการณ์ไหม?

ในขณะที่เขาลังเล โม่เยว่กลับพูดขึ้นมาอย่างกะทันหันว่า “หรูอวี้ ความมีตัวตนของข้าที่เป็นสามีต่ำเกินไปไหม? หนิงเอ๋อร์ถึงได้ไม่เห็นข้าอยู่ในสายตา?”

หรูอวี้อึ้ง ในใจรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดี

“นายท่าน ท่านอยากมีตัวตนยังไง?”

นายท่านของตนดูแลพระชายาอย่างใกล้ชิดแล้ว....

“ข้าอยากให้หนิงเอ๋อร์อยู่ภายใต้สายตาข้าตลอดเวลา ไม่ให้ซ่งจื่ออวี๋ได้มีโอกาสเลย”

หรูอวี้พูดขึ้นว่า “.....นายท่านชาญฉลาด”

“ไป เข้าไปในวังกับข้า ไปรับหนิงเอ๋อร์กับหยวนเป่า”

โม่เยว่เดินออกจากประตูไปก่อน

หรูอวี้ลูบจมูกพร้อมเดินตามไป วันนี้ช่างน่าตกใจยิ่งนัก....คุณชายซ่ง ต้องขออภัยจริงๆ ไม่ว่ายังไงนายท่านก็เห็นแก่พระชายา ยังไม่ไปหาเรื่องท่านแน่

‘โทษ’ในครั้งนี้ ท่านรับไปก่อนนะ

……

โม่เยว่ได้เจอหยุนหว่านหนิง ยังไงนางก็ไม่ยอมรับเด็ดขาด

ดังนั้นโม่เยว่ก็ไม่กล้าพูดมาก กลัวว่าจะทำให้นางโกรธโมโห

ผู้หญิงของตนเองจะทำยังไงได้?

ทำได้เพียงรักและทะนุถนอมสุดหัวใจ

นอกจากแอบส่งคนไปตามหาฮองเฮาจ้าว รับประกันว่านางไม่ถูกหยุนหว่านหนิงฆ่าตาย....ต่อหน้าโม่จงหรานเขายังต้องแก้ตัวแทนหยุนหว่านหนิง

ทั้งครอบครัวสามคน บวกกับหรูอวี้ เพิ่งออกมาจากตำหนักหย่งโซ่ว ก็มาเจอกับโม่หุยเหยียนที่เพิ่งออกจากวังมาอย่างเศร้าสร้อย

ไม่ได้เจอกันนาน เขาซีดเซียวเศร้าหมองอย่างมาก

เห็นแบบนี้ หยุนหว่านหนิงดีใจ พูดทักทายหาเรื่องเขาก่อนว่า “นี่อ๋องฉู่เป็นอะไรหรือ? หรือว่าเพราะพระชายาฉู่พาลูกกลับบ้านไปแล้ว อ๋องฉู่จึงคิดถึงลูกคิดถึงภรรยา?”

เมื่อกี้ถูกโม่ฮั่นอี่ว์พูดเสียดสี ตอนนี้หยุนหว่านหนิงก็พูดซ้ำเติมอีก

สองคนนี้ อันไหนไม่ควรพูดก็เลือกที่พูดขึ้นมา

โม่หุยเหยียนเจ็บปวดใจอย่างมาก

“ทำไมอ๋องฉู่ไม่พูดไม่จา?”

หยุนหว่านหนิงรู้ดีแก่ใจยังจะถามอีก “อ๋องฉู่เข้าวัง เพราะเรื่องที่เสด็จแม่หายตัวไปหรือ? พวกเราเองก็เสียใจ ท่านอ๋องก็ได้ส่งคนไปตามหาแล้ว”

“หวังว่าเสด็จแม่จะรอดปลอดภัย”

“เจ้าจะมีความหวังดีขนาดนั้น?”

โม่หุยเหยียนกวาดสายตามองดูนางอย่างเย็นชา

วันนี้ถือว่าเขารู้นิสัยที่แท้จริงของหยุนหว่านหนิงแล้ว

ยังไงก็ไม่ไว้หน้ากันแล้ว โม่หุยเหยียนก็ไม่อยากปกปิด แกล้งทำตัวเป็นอ๋องฉู่ที่อ่อนโยนอ่อนแออีกต่อไป

“เปล่า”

หยุนหว่านหนิงส่ายหัวอย่างมั่นใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “เพราะโม่หุยเฟิงส่งคนมาลักพาตัวหยวนเป่า เพราะฉะนั้นคนที่เกี่ยวข้องกับเขา ข้าล้วนหวังอยากให้ไม่ได้ตายดี”

ได้ยินแบบนี้ โม่หุยเหยียนหันไปมองโม่เยว่อย่างเยาะเย้ย

โม่เยว่เย็นวาบไปทั้งหลัง....