อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 499

“เจ้าเจ็ด เจ้าพูดอะไรของเจ้า?!”

อาหารรสเลิศตรงหน้าก็ดูไม่อร่อยทันที

โม่ฮั่นอี่ว์มองโม่เยว่อย่างผิดหวัง “เจ้าเจ็ด เจ้าไม่ช่วยข้าก็เถอะ? ยังจะซ้ำเติมข้าอีก? เจ้าจะฆ่าข้าให้ตายเลยหรือไง!”

เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ

ในหมู่พี่น้อง โม่ฮั่นอี่ว์เชื่อใจโม่เยว่มากที่สุด

แต่ใครจะรู้ว่าวันนี้เขาขอความช่วยเหลือ แต่โม่เยว่กลับไม่คิดจะช่วยเลย

ตอนนี้ยังขอให้โม่จงหรานรีบประหารเขาอีก?!

เขาให้ใจไปผิดคนจริงๆด้วย!

โม่ฮั่นอี่ว์น้ำตารื้น “เจ้าเป็นพวกเดียวกับพี่ใหญ่ตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม! หรือเป็นพวกเดียวกับเจ้าสาม? พวกเจ้ารวมหัวกันทำร้ายข้าเหรอ?”

โม่เยว่: “……”

เรื่องนี้พิสูจน์ได้ว่า โม่ฮั่นอี่ว์ เจ้าหมอนี่โง่จริงๆ?

เสียแรงที่ก่อนหน้านี้เขายังคิดว่าเจ้าหมอนี่จะแอบซ่อนความเก่งไว้!

โม่หุยเหยียนแววตาได้ใจ แต่ก็ยังพูดกับโม่จงหรานอย่างจริงจังว่า “เสด็จพ่อ เรื่องนี้มีหลักฐานชัดเจน เจ้ารองมีเจตนาร้าย พยายามยุยงความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง”

“ปกติเสด็จพ่อก็พร่ำสอนอยู่บ่อยครั้งว่า เกลียดการที่พี่น้องต้องทะเลาะกันมากที่สุด”

“เจ้ารองทำเรื่องที่น่ารังเกียจขนาดนี้ ขอเสด็จพ่อตัดสินใจด้วย!”

โม่เยว่ทำเป็นไม่เห็นสายตาที่น้อยใจของโม่ฮั่นอี่ว์ “พี่ใหญ่พูดถูกแล้ว ขอเสด็จพ่อตัดสินด้วย”

โม่ฮั่นอี่ว์ตะโกนเสียงดังกว่าเดิม “เจ้าเจ็ด เจ้าคุยกับพี่ใหญ่ไว้ก่อนหน้านั้นแล้วใช่ไหม? ล้อข้าเล่นเหมือนข้าเป็นคนโง่หรือไง?”

“เจ้าได้อะไรดีๆจากพี่ใหญ่หรือไง?”

โม่เยว่: “……”

ถ้าโม่ฮั่นอี่ว์ไม่หยุดพูดอีก เดี๋ยวจะได้ตายเพราะปากตัวเองจริงๆ!

โม่เหว่ยไม่เข้าใจ กวาดตามองโม่เยว่อย่างสงสัย

มีเพียงซ่งจื่ออวี๋ที่มีสีหน้าใจเย็น มองโม่เยว่ด้วยสายตาที่ไม่แปลกใจ

“เสด็จพ่อ เจ้าสองเจตนาร้าย พยายามใส่ร้ายเจ้าสามหลายครั้ง สมควรทำโทษขอรับ!”

โม่หุยเหยียนพูดต่อ

โม่เยว่ก็พยักหน้า “พี่ใหญ่พูดถูกมาก ในเมื่อเรื่องของพี่สามเป็นฝีมือของพี่รอง งั้นก็ต้องทำโทษพี่รองให้เข็ดหลาบ”

“แต่ว่า……”

โม่จงหรานขมวดคิ้วเป็นปม “แต่อะไร?”

โม่เยว่กำลังจะพูดต่อ โม่ฮั่นอี่ว์ก็ชิงพูดก่อน “เสด็จพ่อ ท่านฆ่าลูกให้ตายเถอะ!”

“เจ้าเจ็ดทรยศลูก เจ้าเจ็ดคงอยากให้ข้าตายทั้งนานแล้ว!”

พอพูดออกไป โม่จงหรานก็มีสีหน้าเข้มงวด “ดูแล้ว เจ้าคงจะไม่สำนึกผิดสินะ!”

“พวกเจ้า! จับตัวอ๋องฮั่นไปขัง! รอข้าตรวจสอบทุกอย่างได้แล้ว ข้าจะตัดสินเจ้าเอง!”

เขาตบโต๊ะแล้วตะคอกเสียงดัง!

โม่จงหรานออกคำสั่ง โม่ฮั่นอี่ว์ที่ถึงแม้จะไม่พอใจมากแค่ไหน ก็ต้องถูกจับเข้าคุกไป!

กลายเป็นคนแรกในบรรดาพี่น้องที่ถูกขังเข้าคุก อนาถกว่าโม่หุยเฟิงเสียอีก!

หลังจากเขาถูกขังในคุก คนอื่นๆก็แยกย้ายกลับกันหมด มีเพียงซ่งจื่ออวี๋ที่โม่จงหรานบอกให้อยู่ต่อ ก่อนไปโม่เยว่ก็มองซ่งจื่ออวี๋ ทั้งสองสบตากันชั่วครู่ แล้วต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกัน

โม่หุยเหยียนไม่ได้ปกปิดอีก เขาไปทำความเคารพฮองเฮาจ้าวที่ตำหนักคุนหนิง

โม่เยว่ โม่เหว่ยกับจ้าวเซียวหรานเข้าวังมาด้วยกัน

“เมื่อกี้ขอบใจท่านอ๋องที่ช่วยกระหม่อมพูด”

จ้าวเซียวหรานขอบใจ “หากไม่ได้ท่านอ๋อง กระหม่อมคงจะ……”

“หย่วนตงโหวไม่ต้องเกรงใจไปหรอก”

โม่เยว่พยักหน้าเล็กน้อย

จ้าวเซียวหรานก็รู้ว่า เพราะเหตุผลของหยุนหว่านหนิง เขาก็เลยไม่เกรงใจอีก แค่บอกว่า วันหลังจะไปขอบคุณโม่เยว่กับหยุนหว่านหนิงถึงที่บ้าน

โม่เหว่ยก็ถึงถามว่า “เจ้าเจ็ด เจ้ามีความคิดอย่างไร? วันนี้ทำไมถึงพูดเห็นด้วยกับพี่ใหญ่ล่ะ?”

“หรือเจ้ามองไม่ออกหรือไงว่านี่เป็นแผนการของพี่ใหญ่?”

คนในมองไม่ออก คนนอกกลับมองออกอย่างชัดเจน!

โม่ฮั่นอี่ว์คิดว่าโม่เยว่ทรยศเขา

ขนาดโม่เหว่ยยังคิดว่าโม่เยว่โดนโม่หุยเหยียนล้างสมอง

แต่มีเพียงจ้าวเซียวหรานที่ยังมีสติอยู่

“ไม่ใช่ๆ!”