โซ่คล้องรัก นิยาย บท 24

"พี่รามปล่อยนับนะ! นี่มันเป็นการลักพาตัวเลยนะ แบบนี้มันผิดกฎหมายรู้ไหม!" นับดาวโวยวายยกใหญ่เมื่อถูกเหวี่ยงร่างเข้ามาในรถยนต์อย่างแรงจนศีรษะกระแทกกับเบาะที่นั่งเข้าอย่างจัง ก่อนที่เจ้าของการกระทำป่าเถื่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นรถอีกฝั่งหนึ่ง

"หนวกหู" มาเฟียหนุ่มคาดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเอง แล้วขับรถออกมาจากสถานที่นั้นด้วยความเร็ว ท่ามกลางเสียงโวยวายของนับดาวที่ดังขึ้นเป็นระยะจนรู้สึกรำคาญ

"คิดว่าเป็นมาเฟียแล้วจะท้าทายกฎหมายได้เหรอ นับแจ้งความเอาผิดพี่รามได้นะ!"

"ฉันบอกให้หุบปาก"

"พี่รามเป็นพ่อของนับเหรอถึงมาสั่งให้นับทำนู้นทำนี่อยู่ได้ ผู้หญิงบอกว่าไม่ชอบยังจะมาวุ่นวายอยู่ได้ หน้าด้าน!" รามิลตวัดสายตามองคนข้างๆ ด้วยความรำคาญ ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจกับสายตาดุดันที่จ้องมองมา แต่นั่นก็เป็นไปตามแผนการของเธอที่อยากทำให้รามิลเอือมระอาและเลิกตามตอแยเธอเสียที

"ปกติฉันปิดปากพวกที่ชอบพูดมากด้วยลูกตะกั่ว เธออยากให้ฉันปิดปากเธอด้วยอะไร"

"..." ร่างบางลอบกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอเมื่อได้ยินน้ำเสียงกดต่ำของชายหนุ่ม บ่งบอกถึงอารมณ์ของเขาในตอนนี้ นับดาวทำใจดีสู้เสือยื่นมือเข้าไปลูบหัวเขาเบาๆ "พี่รามิลโกรธนับเหรอ เป็นผู้ใหญ่ต้องรู้จักควบคุมอารมณ์นะ"

เพียะ!

มาเฟียหนุ่มปัดมือนับดาวออกจากศีรษะของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์ นอกจากแม่แท้ๆ ที่ชอบลูบหัวเขาในตอนที่เขายังเป็นเด็ก ก็ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าท้าทายความอดทนของเขามาก่อน

"ถ้ายังไม่เลิกบ้าฉันจะให้เธอเดินกลับบ้านเองนะ"

"ไม่ชอบให้เล่นหัวเหรอ" นับดาวเอียงคอถาม พร้อมกับยื่นมือเข้าไปขยี้ผมมาเฟียหนุ่มอีกครั้ง โดยไม่สนใจคำเตือนของเขา

เอี๊ยดดดดดดด!!

"กรี๊ดดดดดดดด!!" เธอกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ รามิลก็เบรกรถอย่างกะทันหันจนตัวเธอกระแทกกับคอนโซลหน้ารถเข้าอย่างจัง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่เขาจะยื่นมือเข้ามาเปิดประตูรถให้

"ลงไป"

"นะ..นี่มันบนถนนนะ"

"หรือจะให้ฉันโยนลงไป"

"..."นับดาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธเคือง ก่อนจะสะบัดหน้าหนีแล้วรีบลงจากรถไปทั้งที่ยังเดินโซซัดโซเซ "อะ..ไอ้คนเฮงซวย..โอ๊ย!" เธอร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวดเมื่อเสียหลักล้มลงบนพื้นจนหัวเข่ากระแทกกับถนนขรุขระอย่างแรง

"อึก" ความน้อยใจที่ก่อตัวขึ้นพร้อมกับความเจ็บปวดทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะกลั้น มือขวาสั่นเทาพยายามปัดดินและเม็ดทรายออกจากบาดแผลที่เริ่มมีเลือดซึมออกมา ในขณะที่อีกข้างหนึ่งเช็ดน้ำตาลวกๆ

"ใครสั่งใครสอนให้เดินบนรองเท้าส้นสูงตอนเมา" รามิลที่เดินตามหลังมาย่อเข่านั่งลงตรงหน้า กำลังจะช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมาในอ้อมแขน แต่เธอก็เบี่ยงตัวหลบเสียก่อน

"อึก..ยะ..อย่ามาจับ"

"อยากนั่งเล่นตรงนี้ก็ตามใจ"

"คะ..แค่เล่นหัวเองอะ..อึก"

"..." มาเฟียหนุ่มมองใบหน้าหวานเปื้อนน้ำตาแล้วได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์คงทำให้นับดาวอ่อนไหวกับการกระทำของเขา ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายท้าทายความอดทนของเขาก่อน "อยากโทรไปฟ้องอาศิลาไหม" คนตัวเล็กหันหลังให้ด้วยความน้อยใจที่อีกฝ่ายทำเหมือนเธอเป็นเด็กน้อยไม่สามารถแก้ปัญหาด้วยตัวเองได้

"นะ..นับจะบอกอามินตรา"

"ให้ฉันโทรให้ไหม"